ΑΘΗΝΑ 20-3-2012 .Όταν μια χώρα έχει μπει στο στόχαστρο της παγκόσμιας εξουσίας προκειμένου να καταληφθεί με την πρόκληση εσωτερικού πολιτικού προβλήματος, τότε ακολουθούνται δύο σίγουροι δρόμοι απ� τον εχθρό. Η διάλυση των βασικών υποδομών λειτουργίας του κράτους και η διασάλευση της κοινωνικής συνοχής. Κι ο τομέας που δραστηριοποιείται δίνοντας αποτελέσματα και στους δύο πυλώνες της εθνικής κοινότητας ταυτόχρονα είναι ο τομέας του εγχώριου παραγωγικού ιστού. Η επιχειρηματική, η παραγωγική και η εργατική τάξη δηλαδή που εξασφαλίζουν από κοινού στο κράτος εργασιακές θέσεις, πρώτες ύλες και αγαθά μετουσιώνοντας στην πράξη την λεγόμενη πραγματική οικονομία.
Οι πολιτικοί ολετήρες του τόπου στην διατεταγμένη αποστολή της εξαρτήσεως του ! Ελλη νικού Έθνους από τους διεθνείς τοκογλύφους, που είναι παλιά κι όχι νέα πατέντα εθνικής ομηρίας, φρόντισαν να τραβήξουν τους εργαζόμενους μακριά από την παραγωγή εθνικού προϊόντος και να αφοπλίσουν την ελληνική επιχείρηση από τα ανταγωνιστικά της όπλα έναντι των πολυεθνικών υπηρεσιών. Ενέργειες που πέτυχαν με τις εφήμερες επιδοτήσεις, την ενίσχυση του αστικού τρόπου ζωής με την προώθηση των υπηρεσιών έναντι της παραγωγής, την είσοδο των φτηνών ξένων εργατικών χεριών, την υπερμεγέθη φορολόγηση της ελληνικής δραστηριότητας. Και έτσι όλοι μαζί οι πολιτι�οί υπάλληλοι του διεθνιστικού νεοταξισμού κατάφεραν να δημιουργήσουν στην αρχή την πλαστή πάλη των «προνομιούχων» και μη προνομιούχων τάξεων, καταλήγοντας στον πραγματικό τους στόχο. Την απομύζηση και την εξόντωση της πραγματικής ελληνικής οικονομίας υπέρ της ενισχύσεως των ξένων πολυεθνικών και του διεθνούς χρηματοοικονομικού παράγοντα.
Οι πολιτικοί ολετήρες του τόπου στην διατεταγμένη αποστολή της εξαρτήσεως του ! Ελλη νικού Έθνους από τους διεθνείς τοκογλύφους, που είναι παλιά κι όχι νέα πατέντα εθνικής ομηρίας, φρόντισαν να τραβήξουν τους εργαζόμενους μακριά από την παραγωγή εθνικού προϊόντος και να αφοπλίσουν την ελληνική επιχείρηση από τα ανταγωνιστικά της όπλα έναντι των πολυεθνικών υπηρεσιών. Ενέργειες που πέτυχαν με τις εφήμερες επιδοτήσεις, την ενίσχυση του αστικού τρόπου ζωής με την προώθηση των υπηρεσιών έναντι της παραγωγής, την είσοδο των φτηνών ξένων εργατικών χεριών, την υπερμεγέθη φορολόγηση της ελληνικής δραστηριότητας. Και έτσι όλοι μαζί οι πολιτι�οί υπάλληλοι του διεθνιστικού νεοταξισμού κατάφεραν να δημιουργήσουν στην αρχή την πλαστή πάλη των «προνομιούχων» και μη προνομιούχων τάξεων, καταλήγοντας στον πραγματικό τους στόχο. Την απομύζηση και την εξόντωση της πραγματικής ελληνικής οικονομίας υπέρ της ενισχύσεως των ξένων πολυεθνικών και του διεθνούς χρηματοοικονομικού παράγοντα.
