Πήρα τηλέφωνο στο γυμνάσιο του γιου μου να ρωτήσω πότε κλείνει το σχολείο για Πάσχα.
Οι απαντήσεις του δημοσίου υπαλλήλου στις ερωτήσεις μου: Τι είναι πάλι αυτό; Κι εσείς ποια είστε; Δεν είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω. Αν θες να μάθεις ποιος είμαι να έρθεις εδώ. Και μου έκλεισε το τηλέφωνο.
Αναγκάστηκα να.....
πάω από εκεί για να μάθω ποιος είναι. Τον ΤΙΤΛΟ του μού έδινε «υποδιευθυντής του γυμνασίου», να ρωτήσεις τον γιο σου να μάθεις ποιος είμαι!!! Επίσης μια παρατρεχάμενη μού δήλωσε ότι δεν έχω το δικαίωμα να απευθύνω τον λόγο κατά τέτοιον τρόπο -χωρίς σέβας- σε έναν δημόσιο υπάλληλο!!!!
Απυρόβλητο κι αυτοί!!!!!
Θεοί κι αυτοί!!!!!!!!!
(Δείχνει ότι είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί… Δείχνει ότι όλα είναι σύχρηστα, δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις το γκρέμισμα… Δεν είναι όμως έτσι. Στις κεφαλές, κάθε τομέα, βρίσκονται οι ξεπουλημένοι. Επειδή αυτοί δίνουν τις γραμμές είναι σαν τα πάντα να είναι άθλια. Δεν είναι όλα/όλοι άθλια/οι. Μόνο οι άρχων, μόνο οι κεφαλές. Ελάχιστοι, θρασύδειλοι -κότες τρίλειρες-, που εύκολα τρώγονται.)
Στεφανία Λυγερού
Υ.Γ. Αναγκάστηκε -φυσικά- να μου πει το όνομά του, αλλιώς δεν θα έφευγα. Καρύδης Ιωάννης, υποδιευθυντής γυμνασίου Νέου Φαλήρου.