Τα γράφουμε στο planet-greece καθημερινά. Το 4ο Ράιχ της Μέρκελ έχει βάλει σκοπό να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Κι έρχεται ο Economist να τα επιβεβαιώσει, μέσω των γαλλικών εκλογών...
Ο Economist, το βρετανικό οικονομικό περιοδικό, στο τελευταίο τεύχος του -που θα κυκλοφορήσει αύριο- εκτιμά ότι η εκλογή στη γαλλική προεδρία του σοσιαλιστή Ολάντ θα είναι «κακή προοπτική και για την πατρίδα του, αλλά και για την Ευρώπη», ενώ τον ίδιο τον Φρανσουά Ολάντ τον χαρακτηρίζει «άντρα μάλλον επικίνδυνο».
Με τον τίτλο «Ο επικίνδυνος κ. Ολάντ», το κύριο άρθρο του Economist τάσσεται ευθέως υπέρ της επανεκλογής του συντηρητικού Νικολά Σαρκοζί. «Αν στις 6 Μαΐου είχαμε μια ψήφο, θα ψηφίζαμε τον κ. Σαρκοζί, όχι τόσο για τις αρετές του, αλλά για να αποκλείσουμε τον κ. Ολάντ» σημειώνει ο Economist και σε ειρωνικό τόνο προσθέτει: «Παρ' ότι δεν το μαντεύετε μέσα από τα προγράμματα, για τα οποία οι υποψήφιοι πρόεδροι κάνουν εκστρατεία (στη Γαλλία), εντούτοις η Γαλλία έχει κραυγαλέα ανάγκη μεταρρυθμίσεων».
«Το γαλλικό δημόσιο χρέος όχι μόνον είναι υψηλό αλλά είναι συγχρόνως και ανοδικό, ο προϋπολογισμός της Γαλλίας εδώ και 35 έτη δεν είναι πλεονασματικός, οι γαλλικές τράπεζες δεν έχουν επαρκή κεφαλαιοποίηση, η ανεργία είναι επίμονη όσο και καταστροφική, την ώρα που με δεδομένο ότι το γαλλικό δημόσιο ξοδεύει το 56% του ΑΕΠ, βέβαια είναι το μεγαλύτερο σε όλη την Ευρώπη. Κατόπιν αυτών, το πρόγραμμα Ολάντ αποτελεί μια ταπεινή απάντηση» επισημαίνει.
Σύμφωνα με τον Economist, «μόνον σε γειτονικά με τη Γαλλία κράτη έγιναν αληθινές μεταρρυθμίσεις ... Μόνο για κοινωνική δικαιοσύνη μιλά ο Ολάντ όχι, όμως, για την ανάγκη να δημιουργηθεί πλούτος».
Πάντως, την ίδια ώρα, το περιοδικό βαθμολογεί με «καλό βαθμό» στο κύριο άρθρο του την «αντιπολίτευση από τον Ολάντ στη γερμανική επιδίωξη για συρρίκνωση των ελλειμμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό» επειδή «αυτή στραγγαλίζει τις πιθανότητες να ανακάμψει η οικονομία της ευρωζώνης». Ωστόσο, αυτήν την αντιπολίτευση η βρετανική οικονομική επιθεώρηση την αποδίδει «σε λαθεμένα κριτήρια» ενώ προβλέπει τη «διάπραξη λαθών από τον Ολάντ, τα οποία και την ευμάρεια στη Γαλλία, αλλά και την ευμάρεια στην ευρωζώνη θα τρώσουν».
«Πρόκειται, λοιπόν, για μια αντίσταση στην αλλαγή, για μιαν αποφασιστικότητα να συντηρηθεί -με το οποιοδήποτε τίμημα- το γαλλικό κοινωνικό μοντέλο» αποφαίνεται το κύριο άρθρο. «Ο Ολάντ δεν επιδιώκει την επιβράδυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής, για να προλειάνει το έδαφος για μεταρρυθμίσεις, μάλιστα προτείνει: καμία μεταρρύθμιση. Επομένως δεν μπορεί να εκπλήσσει πώς η Μέρκελ δηλώνει ότι θα κάνει εκστρατεία ώστε να μην εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας».
Το περιοδικό σημειώνει ακόμη πως «Ολοι οι Γερμανοί καγκελάριοι κατάφεραν να μάθουν να 'εκπαιδεύουν' τον πρόεδρο της γείτονος» και εκτιμά πως «ο κ. Ολάντ θα είναι ένας εταίρος λιγότερο ευπροσάρμοστος σε σχέση με τον κ. Σαρκοζί». «Ένα πράγμα είναι βέβαιο: ένας Γάλλος πρόεδρος τόσο εχθρικός στην αλλαγή θα υπονομεύσει τη βούληση της Ευρώπης να διεξάγει οδυνηρές μεταρρυθμίσεις, που όμως πρέπει υπό προθεσμία να ολοκληρωθούν, προκειμένου το ίδιο το ευρώ [EUR=X] Σχετικά άρθρα να επιζήσει. Κι αυτό, κάνει τον Ολάντ μάλλον επικίνδυνο» καταλήγει.
