Θυσιασμένη για ένα μέλλον που δεν έφτασε ποτέ. Η οικογενειακή τραγωδία λέει την ιστορία της Ελλάδας», με αυτόν τον τίτλο στην ιστοσελίδα του αμερικανικού δικτύου CNN φιλοξενείται η ιστορία της αδικοχαμένης Αγγελικής Παπαθανασοπούλου που έχασε τη ζωή της από ασφυξία στις 5 Μάιου του 2010 όταν η τράπεζα Marfin στην οποία εργαζόταν είχε τυλιχθεί στις φλόγες από επίθεση με μολότοφ....
«Εκεί η Αγγελική εργαζόταν δώδεκα ώρες την ημέρα ως οικονομική αναλύτρια, όχι μόνο για το συμφέρον της οικογένειάς της αλλά και με την επιθυμία να συνεισφέρει στη χώρα που αγαπούσε. Το σημείο, στο κέντρο της Αθήνας λεπτά από την πλατεία Συντάγματος σε μια εμπορική ζώνη της πόλης, είναι δίπλα στον ιστορικό κινηματογράφο Αττικόν, ένα από τα δεκάδες κτίρια που κάηκαν κατά τη διάρκεια των εκρηκτικών εξεγέρσεων τον περασμένο Φεβρουάριο», συνεχίζει το κείμενο της Αιρίν Τσαπλ.
«Τώρα, δύο χρόνια μετά τα πρώτα μέτρα διάσωσης και τον θάνατο της Αγγελικής, η χώρα οδηγείται στις κάλπες», συνεχίζει η δημοσιογράφος και μεταφέρει τους αναγνώστες στις δραματικές σκηνές που έζησαν όσοι είχαν εγκλωβιστεί στην τράπεζα εκείνη την τραγική ημέρα και κυρίως όσα υπέφερε η νεαρή γυναίκα που κυοφορούσε το πρώτο της παιδί.
Δύο χρόνια μετά λοιπόν, η Τσαπλ επισκέπτεται την οικογένεια της 32χρονης Αγγελικής και συνομιλεί με τους δικούς της που καταβεβλημένοι από τον πόνο της δείχνουν με συγκίνηση στα μάτια τις φωτογραφίες της από όταν ήταν μωρό μέχρι την ημέρα του γάμου της που «ένιωθε σαν πριγκίπισσα».
Ο σύζυγος της Αγγελικής, Χρήστος Καραπαναγιωτίδης εξηγεί ότι το ζευγάρι επέστρεψε στην Ελλάδα από την Μεγάλη Βρετανία καθώς «αν έχεις καλή δουλειά στην Ελλάδα τότε μπορείς να ζήσεις καλά. Θέλαμε όμως και να αγωνιστούμε για την Ελλάδα. Δεν σκοπεύαμε να φύγουμε. Είμαστε Ελληνες πολίτες και θέλαμε να υποστηρίξουμε την ελληνική κοινωνία. Είναι μια όμορφη χώρα». Ακόμα και την ημέρα που ο λαός εξερράγη κατεβαίνοντας στο κέντρο, η Αγγελική κι ο Χρήστος δεν έδειχναν να ανησυχούν.
«Οι δρόμοι ήταν συχνά γεμάτοι από διαδηλωτές που εναντιώνονταν στην κυβέρνηση και οι επιθέσεις σε ανθρώπους ήταν σπάνιες», συνεχίζει την αφήγησή του ο Χρήστος. «Πιστέψαμε ότι ήταν ασφαλές για την Αγγελική [να παραμείνει στην τράπεζα]», συμπληρώνει η αδερφή της Σίσσυ. Όμως τελικά δεν ήταν.. «Ετσι γύρω στη μία της 5ης Μαΐου του 2010 περίπου πενήντα κουκουλοφόροι βημάτιζαν στην Πατησίων.
Έστριψαν στην Σταδίου προς την δουλειά της Αγγελικής», όπως εξιστορεί ο φωτογράφος Γιώργος Μουτάφης «οι κουκουλοφόροι κρατώντας 150 μολότοφ άρχισαν να φωνάζουν "κάψτε τους, κάψτε τους πλούσιους". Όταν δε κάποιοι τους παρακάλεσαν να μην κάψουν την τράπεζα εκείνοι αποκρίθηκαν ότι δεν υπήρχε κόσμος μέσα συνεχίζοντας να φωνάζουν συνθήματα»… Αυτή ήταν κι η αρχή της τραγωδίας.
Σήμερα, στην Ελλάδα όπου η πολιτική σκηνή έχει διασπαστεί, με τους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να προσελκύονται από τα άκρα, με την αυτοκτονία του Δημήτρη Χρίστουλα, γράφει η δημοσιογράφος, η χώρα εξακολουθεί να αγωνίζεται. Όπως αγωνιζόταν κι η Αγγελική «για ένα καλό μέλλον.
Για ένα μέλλον που δεν έφτασε ποτέ», όπως λέει χαρακτηριστικά η δημοσιογράφος Πέπη Σπηλιωτοπούλου, η οποία έφερε σε επαφή την οικογένεια με την ρεπόρτερ του CNN.
«Στο Αίγιο από όπου καταγόταν η άτυχη νεαρή γυναίκα ετοιμάζονται για το δεύτερο μνημόσυνό της και τοποθετούν λουλούδια στον τάφο της», γράφει η Τσαπλ και κλείνει το κομμάτι της λέγοντας «για την Σίσυ, την αδερφή της Αγγελικής, η 32χρονη δεν έχει φύγει ποτέ από κοντά της. "Η αδερφή μου είναι συνέχεια μαζί μου. Την σκέφτομαι κάθε λεπτό της ημέρας. Είναι δίπλα μου. Το πνεύμα της είναι γύρω μου"».
*μετάφραση, protothema.gr
