χώρα θα ορίζει την ύπαρξή της μέσω δανεικών χρημάτων και δάνειου πολιτισμού;) και την απροσδιοριστία του έθνους από όσους εμφανίζονται σε ρήξη με τη μειονεξία. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή, ακόμα κι αν προβούμε σε παρακινδυνευμένους ομαδικούς χαρακτηρισμούς, -αμετανόητοι οι μεν, ανεπαρκείς οι δε- κοινό στοιχείο είναι η θλιβερή διαπίστωση: η συλλογική ανάταση, η περηφάνια, ο θετικός αυτοπροσδιορισμός του πολιτισμού έχει πληγεί καίρια. Μέσα σ' αυτή την κατάσταση η κάθε Λαγκάρ ακούγεται θαμπά. Σκεπάζεται από την κραυγή της ελληνικής αδυναμίας. Τέλε�ωσαν όλα; Όχι βέβαια, αλλά ας έχουμε και μια επίγνωση χωρίς αυταπάτες.
Εθνική Παιδεία
Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν!____ksipnistere1@gmail.com
