Γράφει ο Σπύρος Σταματόπουλος * Τελικά εκεί φτάσαμε; Χάθηκε όποια ελπίδα σωτηρίας, απεγκλωβισμού ή άλλης αντίστασης; ελπίδα που να προέρχεται από την ελεύθερη προαίρεση και σκέψη μας, από την παραδοχή του αδιεξόδου στο οποίο έχουμε όχι μόνο ως χώρα και κράτος βρεθεί, αλλά ως....
κοινωνία ολόκληρη και την ανάγκη εξεύρεσης λογικής και ανθρώπινης λύσης;
Να νομιμοποιούμε άτομα να κάνουν πραξικόπημα; Να θεωρείται έντιμος, άξιος και πατριώτης κάποιος επειδή έκοψε μια δαπάνη «ευτελούς» αξίας αν αναλογισθεί κάποιος τα ιλιγγιώδη ποσά που διαβάζουμε ότι έχουν βγει σε τράπεζες του εξωτερικού ή τις μίζες και η οποία είδηση τελικά δεν είναι αληθής!
Η μόνη λύση είναι το πραξικόπημα λοιπόν, απλά τον πραξικοπηματία μένει να επιλέξουμε,μάλιστα κάποιοι, δημοσιογράφοι λένε πως είναι, μας πρότειναν πρόσφατα και τον καταλληλότερο! Αυτόν ο οποίος θα θάψει όλες τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος, τις ασέλγειες επί της δημοκρατίας, τα διακεκριμένα εγκλήματα κατά της Ελλάδας, του λαού και του έθνους.
Αυτόν ο οποίος θα στρώσει τον δρόμο για την έλευση του νέου εθνάρχη μέσα από το καζάνι της οικογενειοκρατίας η οποία μας έφερε στο σημερινό χάος, στο χείλος του γκρεμού και θα τους δώσει άφεση αμαρτιών.
Τι μας λένε;Τι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε; Ποια δυσμενή για το σύστημα εξέλιξη θέλουν να αποτρέψουν; Τι φοβούνται; Μήπως αυτό το οποίο επιθυμούν είναι να πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε να σωθούμε από μόνοι μας;
Ότι πρέπει σώνει και καλά να υπάρχει «αρχηγός»; Ότι εσύ δεν είσαι ικανός να σώσεις την πατρίδα; Ότι είσαι πρόβατο και υποχρεωτικά πρέπει να ενταχθείς σε κοπάδι; Να έχεις ποιμένα για να οδηγηθείς σίγουρα και αποτελεσματικά πάλι σε σφαγή; Μήπως το να λες:
«Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω την πατρίδα. Αν δε σωθεί, εγώ θα φταίω» είναι που τρομάζει αυτό το σύστημα;
Κακά τα ψέματα, το σύστημα χρειάζεται κοπάδια και αναλώσιμους για να μπορεί να επιβιώνει και να ανακυκλώνεται, γνωρίζοντας, φυσικά, πως το οριστικό του τέλος δεν είναι μακριά, γι' αυτό, ακριβώς, ένας προσεκτικός παρατηρητής διαγιγνώσκει κινήσεις πανικού, ή, άλλως, το ύστατο ρίσκο, όλα για όλα, ή κερδίζουμε οριστικά ή χάνουμε για πάντα.
Δεν είναι η πρώτη φορά, που το σύστημα εναλλάσσει ψευδεπίγραφες δημοκρατίες με "εθνοσωτήριες" δικτατορίες που ως στόχο έχουν ακριβώς τη μεθόδευση της ανακύκλωσης της ψευδεπίγραφης δημοκρατίας που υποτίθεται κατέλυσαν για να επιβάλουν, μέσω μη εκλέξιμου αυταρχισμού, τη σωτηρία της χώρας, που δεν κατάφερε, υποτίθεται, η δημοκρατία, μέσω του εκλέξιμου αυταρχισμού. Καταλάβατε; Τι είπατε; Θέατρο του παραλόγου; Λάθος, θέατρο ναι,παραλόγου όχι.
Όλα με τέχνη σχεδιασμένα, προσφέρουμε στο πόπολο, στο απαίδευτο κοπάδι (με τεχνικές αλλά όχι ουσιαστικές γνώσεις) τη ψευδαίσθηση ότι επιλέγει, ακόμη και στην περίπτωση μιας προσχεδιασμένης δικτατορίας, ενώ στην πραγματικότητα, ακόμη και στην περίπτωση μιας δημοκρατίας όπου, πάντα υποτίθεται, "όλες οι εξουσίες πηγάζουν από την ψήφο του λαού", επιλέγουμε και αποφασίζουμε εμείς, το φορεματάκι του αυταρχισμού, σε άλλες ιστορικές περιόδους πιο μοντέρνο είναι το"δημοκρατία" σε άλλες το "δικτατορία", ενίοτε το"ολιγαρχία", το "φεουδαρχία", και πάει λέγοντας.
Το μαντρί άνοιξε και τα πρόβατα, αυτή τη φορά, δεν πρόκειται να ξαναβγούν(?), όπως συνέβη σε άλλες περιόδους της ιστορίας, όπου γλίτωσαν στο παρά τρίχα.
Η Νέα Τάξη των Πραγμάτων δεν θα αφήσει αυτή τη φορά τίποτα αρρύθμιστο, ούτε καν το τυχαίο και το συμπτωματικό.
Να για ποιο λόγο δεν πρέπει να έχουμε γνώμη και άποψη για το πως θα σωθούμε, να γιατί δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνοι μας τρόπους απεγκλωβισμού από τα συντρίμμια της κοινωνίας που κατέρρευσε και μας πλακώνουν οι σπασμένες της κολώνες, να γιατί κάποιοι έχουν φροντίσει ήδη για το κενό που θα μεσολαβήσει μεταξύ των πλαστογραφημένων δημοκρατιών.
O χρόνος τρέχει και πρέπει να κερδίσουμε ότι προλαβαίνουμε ακόμη....
*Ο Σπύρος Σταματόπουλος ειναι Συνταγματάρχης ε.α
Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν!____ksipnistere1@gmail.com
