Του Σάββα Καλεντερίδη
Το έχουμε ξαναπεί, ότι στις μεγάλες κρίσεις κυοφορούνται καιοι μεγάλες αλλαγές σε πολιτικό επίπεδο, αλλαγές που αναδιαμορφώνουν το πολιτικόσκηνικό.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και κυρίως μετά την Κατοχήκα� τον εσωτερικό πόλεμο που ακολούθησε, το εκλογικό σώμα άλλαξε συμπεριφορά,γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία νέων κομμάτων και την αλλαγή του τοπίου καιτου πολιτικού σκηνικού.
Το ίδιο έγινε και το 1974, όταν στα αποκαΐδια της εισβολήςκαι κατοχής του 40% της Μεγαλονήσου από τους βάρβαρους κατακτητές, άνοιξε μιανέα σελίδα στην πολιτική ζωή του τόπου, με νέα κόμματα να διεκδικούν και ναπαίρνουν ρόλο πρωταγωνιστικό στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Μπορεί τα κόμματανα ήταν νέα, δεν ήταν όμως νέα τα πρόσωπα, αφού οι ηγέτες των κομμάτ! ων ή� �αν οιίδιοι, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προετοίμασαν το έδαφος για τηνεκδήλωση του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Μετά το 1974, οι τότε ηγέτες παρέλαβαν μια Ελλάδα μεέλλειμμα δημοκρατίας, με έναν κρατικό μηχανισμό που, αν και διαπνεόμενος από το'πνεύμα' της εποχής, λειτουργούσε, και με μια οικονομία που είχε προοπτικέςανάπτυξης. Με άλλα λόγια, οι πραξικοπηματίες, αν και πλήγωσαν τη δημοκρατία, ανκαι κυνήγησαν τους αντιφρονούντες, παρότι δεν είχαν κανέναν να τους ελέγχει-αφού αντιπολίτευση δεν υπήρχε, ενώ οτύπος και η δικαιοσύνη ήταν ελεγχόμενηαπό αυτούς- σε γενικές γραμμές έκανανχρηστή οικονομική διαχείριση, σεβάστηκαν το δημόσιο χρήμα, και παρέδωσαν στουςπολιτικούς δημόσιο χρέος που δεν ξεπερνούσε το 18% του ΑΕΠ.
Οι πολιτικοί, που διαδέχτηκαν τους πραξικοπηματίες,υποτίθεται ότι αποκατέστησαν τη δημοκρατία και έδωσαν ξανά το ρόλο που έχουνστα δημοκρατικά καθεστώτα η αντιπολίτευση, η δικαιοσύνη και ο τύπος. Δηλαδή, μεάλλα λόγια, μετά το 1974 άρχισαν να λειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οιμηχανισμοί ασφαλείας της πολιτικής κ�! �ι τη ς δημόσιας ζωής, πράγμα που σημαίνειότι η χώρα αποκτούσε εχέγγυα για μια νέα δημοκρατική πορεία αλλά και για χρηστήοικονομική διαχείριση, απαραίτητη προϋπόθεση για υγιή οικονομική ανάπτυξη.
Όμως, οι πολιτικοί, αντί να επωφεληθούν και να αξιολογήσουνσωστά και επ' ωφελεία της πατρίδος και του λαού μας τις ευνοϊκές συνθήκες πουδιανοίγονταν για την Ελλάδα, αντί να βελτιώσουν τη δημοκρατία στον τόπο πουγεννήθηκε, αντί να ενισχύσουν τους θεσμούς και να βελτιώσουν τις υπηρεσίες πουπαρέχει το κράτος στους πολίτες, αντί να δημιουργήσουν συνθή�ες υγιούςοικονομικής ανάπτυξης της χώρας, σταδιακά δημιούργησαν ένα κακόμορφο τέρας, πουαργά αλλά σταθερά άρχισε να κατασπαράζει τους πολίτες, την πατρίδα και τοέθνος.
Τα κόμματα από κέντρα παραγωγής πολιτικής, εθνικού σχεδίουκαι ελπίδας, μετατράπηκαν σταδιακά σε μηχανισμούς κατάληψης της εξουσίας γιατην εξουσία, χρησιμοποιώντας και μετερχόμενα κάθε μέσο, όπως ο έλεγχος τηςνομοθετικής και δικαστικής εξουσίας από την εκτελεστική, ηκομματικοποίηση-διάλυση του κράτους, η πλήρης υποδούλωση του συνδικαλιστικούκινήματος, ο πλήρης έλ! εγχο ς του τύπου και των ΜΜΕ, ο εξευτελισμός των πολιτώνμέσα από ένα σύστημα αναξιοκρατικών προσλήψεων στο πολύπαθο δημόσιο, πουκατήντησε αντικείμενο κακοποίησης του οποιουδήποτε κομματάρχη και πολιτικάντη.
Τελικώς, μετά από τοσυνεχή βιασμό δεκαετίων από τους πολιτικούς, η δημοκρατία μας εξέπνευσε, οιθεσμοί είναι κλινικά νεκροί, το κράτος επί της ουσίας δεν υπάρχει, η οικονομίατης χώρας είναι στα χέρια των δανειστών και των τοκογλύφων και οι Έλληνεςπολίτες παρακολουθούν άναυδοι το έργο της καταστροφής της Ελλάδος στις οθόνεςτων τηλεοράσ�ων, με σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές τους πολιτικούς και τουςδημοσιογράφους, που αποτελούν τις δυο όψεις του αργυρίου της προδοσίας τηςπατρίδος.
Πριν από λίγες ημέρες γιορτάσαμε την επέτειο της Εθνικής μαςΠαλιγγενεσίας -ακόμα και αυτήν την έννοια κακοποίησαν οι άθλιοι, με καθηγητέςιστορίας εγκάθετους που τοποθέτησαν τα κόμματα της κεντροαριστεράς σε όλεςσχεδόν τις σχολές ιστορίας των ελληνικών πανεπιστημίων- με τους πολίτες ναείναι αποκλεισμένοι από τον εορτασμό και τις παρελάσεις. Μια εορτή που αποτελείπηγή έμπνευσης, ελπίδ�! �ς κα ι αγωνιστικότητας για τους πολίτες, γιορτάστηκεερήμην των πολιτών!
Η κυβέρνηση και το κράτος, βλέποντας ότι οι πολίτες έχασαντην εμπιστοσύνη τους σε πρόσωπα, κόμματα και θεσμούς, για να προλάβει ταχειρότερα, προτίμησε να σιδεροφράξει τους χώρους των παρελάσεων, με αποτέλεσμαοι μαθητές και τα στρατιωτικά τμήματα να παρελάσουν στην ουσία μόνο για τουςεπισήμους. Δηλαδή, εκτός των άλλων, γιαπρώτη φορά ίσως στην ιστορία της ελεύθερης Ελλάδος νοθεύτηκε τόσο πολύ τοπραγματικό νόημα της 25 Μαρτίου, ο εορτασμός της οποίας απαιτεί παλλαϊκήσυμμε�οχή και όχι αποκλεισμό του λαού από τους εορτασμούς. Για πρώτη φορά οιλαός δεν χειροκρότησε τη μαθητιώσα νεολαία και τις ένοπλες δυνάμεις, πουυποχρεώθηκαν να παρελάσουν μπροστά από μια διεφθαρμένη και εντελώς απαξιωμένη σταμάτια των πολιτών «ηγεσία».
Η έκταση και η φύση των επεισοδίων που έλαβαν χώρα σχεδόνστο σύνολο της ελληνικής επικράτειας, μας δείχνει ότι βρίσκεται σε εξέλιξη έναπολύ επικίνδυνο φαινόμενο που δεν έχει να κάνει απλά με τη ρήξη της κοινωνικήςσυνοχής. Η οικονομική κρίση, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η μεθο�! �ευμ� �νηεπί χρόνια αποκαθήλωση του συστήματος αξιών της ελληνικής κοινωνίας και κυρίωςτης νεολαίας, στο πνεύμα του αριστερού προοδευτισμού (που στην καρδιά τουκρύβει μαύρο κατάμαυρο σκοτάδι), η στοχευμένη διάλυση της εθνικής παιδείας, η στοχευμένηαπαξίωση των ενόπλων δυνάμεων και της αστυνομίας και άλλα πολλά, αποτελούν απόμόνα τους ένα εκρηκτικό και συνάμα θανατηφόρο κοκτέιλ, που απειλεί την επιβίωσητης Ελλάδος και το ίδιο το ελληνικό έθνος. Αν σ' αυτά προστεθεί καισυνυπολογιστεί η απαξίωση των θεσμών και του πολιτικού συστήματος, αν σε όλααυτά προστεθ�ί το γεγονός ότι οι Έλληνες πολίτες έχασαν την εμπιστοσύνη τουςστα κόμματα και τα πρόσωπα που τα υπηρετούν, αφού όλοι περιμένουμε τελικά απότους πολιτικούς και από τα κόμματα να μας σώσουν, τότε σχηματίζεται μια εικόναπου μοιάζει εφιάλτης για την πορεία της πατρίδος και του έθνους.
Θα ήταν ελπιδοφόρο αναπό την κρίση αυτή διδάσκονταν και παραδειγματίζονταν οι πλέον έντιμοιπολιτικοί πρωταγωνιστές και προχωρούσαν σε διαδικασίες εξυγίανσης των κομμάτωνκαι δημιουργίας ενός νέου εθνικού οράματος για την Ελλάδα.
Θα ! ήταν επίσηςελπιδοφόρο αν από τα ερείπια του εν καταρρεύσει πολιτικού συστήματος,ξεπετάγονταν νέα πρόσωπα με νέες δημιουργικές ιδέες, που θα οδηγούσαν στηναναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, χωρίς να χρειαστεί να αναγεννηθεί αυτό απότις στάχτες, γιατί στάχτες σημαίνει ολική και εθνική καταστροφή.
Όμως δυστυχώς, αντ' αυτού, βλέπουμε τα κόμματα να επιμένουνστις παλιές τους πρακτικές και σε παλιά πρόσωπα, λες και δεν γνωρίζουν ότι άλλοπράγμα είναι η οικολογική συνείδηση και η ανακύκλωση χάρτου ή η ανακύκλωσηλυμάτων και άλλο πράγμα είναι η α�ακύκλωση «πολιτικών λυμάτων». Λες και δενγνωρίζουν ότι με παλιά δοκιμασμένα αποτυχημένα πρόσωπα δεν μπορεί νααναγεννηθεί ο τόπος, όπως επιβάλλουν οι συνθήκες που επικρατούν, πριν οδηγηθούμεστην ολοκληρωτική καταστροφή.
Τέλος, το σκηνικό της θλίψης και της κατάρρευσης, τησυμπληρώνει η εικόνα των προσώπων που στέκονταν στην εξέδρα επισήμων στηνΑθήνα, έχοντας την πλάτη τους στο Κοινοβούλιο, αλλά και οι δηλώσεις πουακολούθησαν, τις οποίες καλύτερα είναι να μην τις κρίνουμε, για να μηνβαρύνουμε ακόμα περισσότερο το κλίμα. Απλά, επειδή �! �ι «ε πίσημοι», που ορισμένοιαπ' αυτούς έχουν το θράσος να χαιρετούν τα τμήματα των τιμημένων ενόπλωνδυνάμεων, τη στιγμή που ή δεν υπηρέτησαν καθόλου ή «λούφαραν» κατά τη διάρκειατης θητείας τους, με τις δηλώσεις τους δείχνουν ότι είναι εκτός πραγματικότητοςκαι δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει, να τους υπενθυμίσουμε αυτό που λέει ο λαός μας σε αντίστοιχεςπεριπτώσεις: «Δεν βρέχει, απλά σας φτύνουν», που σημαίνει ξυπνήστε και συνέλθετεπριν είναι αργά.
Κυριακάτικη Δημοκρατία
