που δεν θα έπρεπε να υπήρχε...
Στα πλαίσια του λογικού και την υπαρκτής συνομοσιολογίας προσπαθούμε να είμαστε πάντα μέσα και να ερευνάμε ότι γίνεται γύρω μας προσπαθώντας βέβαια να μην γίνουμε ψυχωτικοί...
!
Έτσι λοιπόν μέσα στα τόσα που κατά καιρούς έχουμε αποκαλύψει και εμείς αλλά και τα υπόλοιπα μη εμπορικά blogs, ερχόμαστε με ένα νέο θέμα το οποίο ίσως, για πολλούς, θα μπορούσε να μη γίνει θέμα. Όμως.....
έχουμε δει τόσα πολλά στα σχολικά βιβλία που έχουμε κατά κάποιον τρόπο ''πονηρευτεί''. (Αν και όταν υπάρχουν σχολικά βιβλία).
Έπεσε λοιπόν στα χέρια μας ένα κείμενο που υπάρχει στο βιβλίο της έκθεσης της πρώτης γ�μνασίου. Ένα κείμενο που δεν βρίσκουμε, όσο κι αν ψάχνουμε, κάποιον λόγο ύπαρξης του στο σχολείο και μάλιστα σε τόσο μικρή τάξη. Βέβαια είναι γνωστό ότι η νέα τάξη στηρίζεται στην εκπαίδευση των νέων με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελέσουν στο μέλλον κοινωνίες αποτελούμενες από ανθρώπους τέλεια χειραγωγημένους...
Το εν λόγω κείμενο έχει τίτλο ''Ένα παιχνίδι... της Νέας Τάξης'' και βρίσκεται στη σελίδα 101 και 102.
Γενικότερα οι περισσότερες σελίδες στο συγκεκριμ! ένο � �εφάλαιο ήταν κείμενα στα οποία γινόταν ένας σχολιασμός και έπειτα ερωτήσεις για τους μαθητές. Το ''Ένα παιχνίδι... της Νέας Τάξης'' δεν είχε καμία σχέση με τα κείμενα που υπήρχαν δίπλα του, καθώς πρόκειται για κείμενο προερχόμενο από περιοδικό με θεματολογία περί υπολογιστών και παιχνιδιών, ενώ τα υπόλοιπα ήταν λογοτεχνικά κείμενα ανάλογα με το επίπεδο της ηλικίας των μαθητών.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο εν λόγω σχολιασμός του παιχνιδιού ίσως να ήταν εξαιρετικός, όπως και τα υπόλοιπα άρθρα του �εριοδικού καθώς το παρακολουθούσαμε κι εμείς αρκετές φορές και το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, όμως δεν θα έπρεπε να διδάσκεται σε μαθητές της πρώτης γυμνασίου αν όχι καθόλου στα σχολεία.
Παραθέτουμε το κείμενο για να δείτε οι ίδιοι τι ακριβώς λέμε και φυσικά ότι οι μαθητές ήρθαν σε επαφή και μέσω του σχολείου τους πλέον, εκτός από την τηλεόραση, με τους όρους Νέα Τάξη αλλά και με τις έννοιες που την συνοδεύουν μίσος, εχθρότητα, πόλεμος κτλ.
Κείμενο 3 [Ένα παιχνίδι... της Νέας Τάξης]
Τρία κράτη, τρεις ιδεολογίες, τρεις θανάσιμοι εχθροί. Η σύγκρουση αναπόφευκτη. Το έπαθλο είναι η παγκόσμια επικράτηση σε έμψυχο και άψυχο υλικό [...] το καλύτερο κατά τη γνώμη μας παιχνίδι στρατηγικής πραγματικού χρόνου στο οποίο ανταμείβεται εκείνος που είναι πιο επιθετικός ενώ ο συνετός είναι καταδικασμένος να χάσει...
Tο παραπάνω απόσπασμα του κειμένου για το οποίο γίνεται λόγος �ίναι το πιο σημαντικό και φυσικά είναι κάτι που περνάει άμεσα στο υποσυνείδητο του παιδιού, καθώς ο τόνος του είναι ξεκάθαρος.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε κάτι. Ο συγγραφέας του συγκεκριμένου άρθρου στο τέλος του κειμένου έδειξε εντυπωσιακή διάκριση τονίζοντας πως το παιχνίδι προσπαθεί να περάσει μια προπαγάνδα η οποία παρουσιάζει τους Αμερικάνους ως τους καλύτερους ενώ τους τρομοκράτες τους παρουσιάζει ως Άραβες, κι αυτός είναι ένας λόγος που δεν θα επέλεγε το παιχνίδι.
Συγκεκριμένα λέει:
[...] οι Αμερικάνοι έχουν σαφέστατη υπεροπλία , την πιο σύγχρονη τεχνολογία και τους αγαθότερους.... σκοπούς όλων. [...] υπάρχει όμως και μια έρμη δύναμη η επαναστατική GLA της οποίας τα μέλη