Η πατρίδα μας έχει μεγάλη ανάγκη από ένα νέο Σύνταγμα για να έχει μέλλον. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να γυρίσει σελίδα και να αφήσει πίσω τις πολιτικές των δυο πάλαι ποτέ κομμάτων εξουσίας, τα οποία κυβέρνησαν με...
αυτοδύναμες Κυβερνήσεις και έγιναν από όργανα προάσπισης των συμφερόντων του Ελληνικού λαού και του δημοκρατικού πολιτεύματος, σπόνσορες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των διαφόρων συντεχνιών.
Αυτές, που έγιναν παράγοντες εκμαυλισμού, διαφθοράς και διαπλοκής, καθώς μέσω των αναθεωρήσεων του Συντάγματος το 1975 και το 1985, αντί για την θεσμική προάσπιση των συμφερόντων του Ελληνικού λαού, προάσπισαν τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών παραγόντων και εμμέσως των δικών τους δεδομένου ότι οι ίδιοι παραδέχονται πως κόμματα και πολιτικά πρόσωπα έχουν χορηγούς το μεγάλο ανεξέλεγκτο κεφάλαιο.
Από πλευράς μου, θα ήθελα να παραθέσω αυτά που πρέπει να τύχουν άμεσης προτεραιότητας, προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος μέσω του νέου Συντάγματος:
1. Λειτουργία κράτους:
α) Ο πλήρης διαχωρισμός της εξουσίας που ασκεί η εκάστοτε κυβέρνηση προς την λειτουργία του κράτους.
Η κυβέρνηση- κράτος είναι σήμερα έννοια ταυτόσημη, που δημιούργησε όλα τα επακόλουθα που βιώνουμε στον τόπο μας. Δεν μπορεί και δεν πρέπει οι εκάστοτε κυβερνήσεις να διορίζουν τις διοικήσεις των δημοσίων οργανισμών χειραγωγώντας τες.
Πρέπει να ηγούνται των ΔΕΚΟ και του ευρύτερου δημοσίου τομέα επιστήμονες καριέρας και όχι η στελέχωσή τους να γίνεται με κομματικά-πολιτικά κριτήρια. Ο εναγκαλισμός εξουσιών κυβέρνησης-κράτους είναι ο ομφάλιος λώρος της διαπλοκής και της αδιαφάνειας στην δημόσια διοίκηση που δημιουργεί ταυτόχρονα την φοροδιαφυγή και την φοροκλοπή.
Θα πρέπει να εξασφαλισθεί η ανεξάρτητη και αδέσμευτη κρίση στις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας μας. Θα πρέπει να καταργηθεί η διάταξη που προβλέπει τον διορισμό της ηγεσίας του Δικαστικού σώματος από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Έτσι, θα έχουμε ανεξάρτητη και αδέσμευτη δικαιοσύνη. Παράλληλα, θα πρέπει να θεσπισθεί ανεξάρτητο Συνταγματικό Δικαστήριο με την ενίσχυση του θεσμού των ενόρκων, που θα παρεμβαίνει σε όποιες εκτροπές άρθρων του Συντάγματος.
β) Η διασφάλιση της άρσης των αντιλαϊκών νόμων περί της ατιμωρησίας των βουλευτών και υπουργών.
Η θέσπιση άρθρου για τη μη παραγραφή των όποιων αποδεδειγμένων αδικημάτων και αξιόποινων πράξεων, που διέπραξαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, προκειμένου να αντιμετωπίζονται όπως οι άλλοι Έλληνες πολίτες.
2. Έλεγχος κομμάτων και ΜΜΕ:
Κατοχύρωση, μέσω του νέου Συντάγματος, της δυνατότητας καθολικού ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων, αλλά και εξασφάλιση αυστηρού ελέγχου των κανόνων διάφανης λειτουργίας των ΜΜΕ και των οφειλών τους προς το δημόσιο, από την δικαστική εξουσία.
Κατ΄αυτόν τον τρόπο όλα τα ΜΜΕ θα πάψουν να είναι αισχρά φερέφωνα της εκάστοτε εξουσίας και θα επικεντρώνονται στο πραγματικό έργο τους, που είναι η ενημέρωση των πολιτών.
3. Παιδεία:
Στα πανεπιστήμια σήμερα δεν υπάρχει πρόοδος και το σύστημα διακυβέρνησής των έχει οικτρά αποτύχει. Ένα σύστημα που στηρίχθηκε στις παραδοσιακές πελατειακές δομές της κοινωνίας και ταυτόχρονα διαβρώθηκε από τα πολιτικά κόμματα. Η κατάσταση στην ελληνική δημόσια «δωρεάν» παιδεία έχει φθάσει στα όρια της απόλυτης σήψης.
Οι απόψεις των φοιτητικών- κομματικών παρατάξεων έχουν φθάσει στο σημείο να αγγίζουν την απόλυτη κυριαρχία στην λειτουργία των πανεπιστημίων. Θα πρέπει λοιπόν να γίνει απόσυρση των πολιτικών κομμάτων από τα πανεπιστήμια, ούτως ώστε τα δημόσια αυτά ιδρύματα να επιτελέσουν τον πραγματικό σκοπό δημιουργίας τους και να πάψουν να είναι φυτώρια κομματικών στελεχών. Επιπλέον, θα πρέπει να πάψει η εκλογή των κομματικών πρυτάνεων, που συνήθως είναι «προοδευτικοί», με το υπάρχον σύστημα της ανταποδοτικότητας (ανταλλαγή ψήφων με ακαδημαϊκή έδρα).
Η φοιτητιώσα νεολαία μας είναι η καρδιά του Έθνους μας. Γι΄αυτό, θα πρέπει να υπάρξει ένας Εθνικός σχεδιασμός, ώστε αυτή να αποκτήσει εκτός της πανεπιστημιακής μόρφωσης του αντικειμένου, της γνώσης και του Αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού μέσω της σωστής διδασκαλίας αρχαίων συγγραφέων και φιλοσόφων που θα τους προσδώσει μεγαλύτερη ευχέρεια αξιοποίησης της επιστήμης τους.
4. Συνδικαλισμός:
Σκοπός της ιδρύσεως του συνδικαλισμού στους χώρους εργασίας μέσω των συνδικάτων, είναι η προστασία των οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων των μελών των συνδικάτων, δηλαδή των εργαζομένων. Η σωστή λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος σε μία χώρα υποδηλώνει την σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας!
Οι μετέχοντες μέσω εκλογών στις ηγεσίες των συνδικάτων παράγουν ανιδιοτελές κοινωνικό έργο σε μία ευρύτερη προσπάθεια υπεράσπισης και κατοχύρωσης των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Δεν πρέπει λοιπόν σε καμία περίπτωση την εξουσία και την προβολή που αποκτούν κατά την μακροχρόνια, πολλές φορές, θητεία τους στα συνδικάτα, να την εξαγοράζουν με την μεταπήδηση στην πολιτική κεντρική ή αυτοδιοικητική σκηνή.
Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε δει στο παρελθόν πολλές φορές με πιο κραυγαλέα την περίπτωση του βουλευτή της Β΄ Αθηνών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Πρωτόπαπα, που από πρόεδρος της ΟΤΟΕ και ακολούθως πρόεδρος της ΓΣΕΕ και υποστηρικτής των αιτημάτων των εργαζομένων έγινε τελικά υποστηρικτής του Μνημονίου που κατακρεουργεί τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών και συνθλίβει τους μισθούς και τις συντάξεις των πολιτών της χώρας, υποβαθμίζοντας δραστικά το επίπεδο ζωής τους.
5. Απόδημος Ελληνισμός:
Ένα τεράστιο κεφάλαιο για την Ελλάδα που παραμένει ανεκμετάλλευτο μέχρι σήμερα και πληγώνει κάθε Έλληνα της διασποράς, είναι η μη συμμετοχή του αποδήμου Ελληνισμού στην κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία.
Θα πρέπει μέσω του Συντάγματος να αξιοποιηθεί ο πλούτος του απόδημου Ελληνισμού με την συμμετοχή εκπροσώπων της αποδημίας στο Ελληνικό κοινοβούλιο μέσω εκλογής τους από τις τοπικές κοινωνίες και ίδρυση αντίστοιχου υπουργείου.
Επίσης, θα πρέπει να ορίζεται ο ακριβής αριθμός βουλευτών (π.χ. είκοσι ) και οι αρμοδιότητές τους να αφορούν την επεξεργασία όλων των θεμάτων της ομογένειας προς όφελος της Ελλάδος, αλλά και την προώθηση των Εθνικών μας θέσεων σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.
Γι΄αυτό θα πρέπει να είναι απαραίτητη η ίδρυση Υπουργείου απόδημου Ελληνισμού.
6. Μετανάστευση:
Να συμπεριληφθεί στο νέο Σύνταγμα άρθρο, που θα ορίζει την ποσόστωση μεταναστών στην χώρα μας επί του συνόλου του πληθυσμού μας, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες Ευρωπαϊκές χώρες.
Επιπρόσθετα, με ευθύνη των περιφερειών, να καταγράφονται οι ανάγκες εργατικών χεριών κατά περιφέρεια και η αποστολή αυτών να γίνεται από το αρμόδιο υπουργείο. Βέβαια, αυτονόητο είναι, πως θα πρέπει άμεσα να υπάρξει αναθεώρηση της συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ».
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
egerssi@otenet.gr
