Αρχίζοντας μέ τή Γλώσσα τής Ε'τάξης... (σελ. 23) βλέπουμε τόν άγιο Ιωσήφ χωρίς φωτοστέφανο νά αγκαλιάζει τήν Παναγία, χωρίς φωτοστέφανο καί αυτή. Επίσης βλέπουμε τόν Χρ! ιστό σαν ενα απλό μωρό χωρίς φωτοστέφανο.
Όλο τό βιβλίο έχει δυο φωτογραφίες γιά τά Χριστούγεννα. Συνεχίζοντας βλέπουμε ότι όλο τό κεφάλαιο γιά τά Χριστούγεννα αναφέρεται στή μάγισσα Φρικαντέλα (σελ. 26). Βάζουν ένα παιδί μετανάοτη (σελ. 24) νά θέτει σέ άμφιβολία γιά τό αν υπάρχουν άγγελοι, καί αύτοί μόνο για τους χορτάτους. Άκόμη (σελ. 29) βλέπουμε τά Θεοφάνια νά είναι ένας άπλός αγώνας κολύμβησης. Βάζουν τά παιδιά νά φαντάζονται ότι εί�αι δέντρα (σελ. 31) όχι. πάντως νοήμονα όντα. Πλήση εγκεφάλου έπίσης γίνεται (σελ. 11 καί 12) ειδικά γιά τούς έξωγήινους.
Στό Ανθολόγιο τής Γλώσσας Ε' (σελ. 154) ό Τα Κι Κο ό Κινέζος αναρωτιέται: « .. Τά μάτια τοϋ γιατρού ήταν γλυκά και τά μάτια τοϋ Χρίστου ήταν γλυκά». Τί ώραία βλασφημία! Παρουσιάζουν επίσης τό βάψιμο τών αυγών σάν παλιό' ειδωλολατρικό έθιμο πού πήραμε καί ότι ό Χριστός άπλώς σήκωσε τήν πλάκα καί βγήκε (σελ. 174, 175, 177).
Ό 'Άι-Βασίλης κάνει μπουγάδα μέ τά σώβρακά του (Δ'τάξη Γλώσσα σελ. 52). Τά παιδιά μαθαίνουν νά γράφουν Χαίκοΰ (Γ'τά! ξη, Γ λώσσα σελ. 68) πού είναι επηρεασμένα άπό τό Βουδισμό Ζέν, άλλά όχι Όμηρο κ.τλ. Ελληνικά.
Διαβάζουμε (Γλώσσα, Β' δημοτικού σελ. 79) γιά τό ημερολόγιο τής Έβραιοπούλας Ροζίνας, γιά τό 1940 άλλά όχι κάποιου Έλληνα ήρωα π.χ. Κώστα Περρίκου.
Άπό τή Γλώσσα Α'Δημοτικοϋ μαθαίνουν τά παιδιά: πώς να μπαίνουν σέ ξένα σπίτια νά κρυφακοϋν, νά κρυφοκοιτάζουν τή νύκτα (σελ. 32, 34, 36, 38) όλα εικονογραφημένα. Στή Μελέτη Περιβάλλοντος Δ' τάξης (σελ. 17,18) νιώθουμε περήφανοι πού μιλάμε τά Τουρκικά. Τό Τουρκάκι Έκρέμ δοξάζει τόν Αλλάχ με άνύπαρκτο Χριστό.
Στά Μαθη�ατικά Γ'τάξης (σελ. 85) υπάρχουν μάγισσες, σεΐχιδες καί γενικά όλα τά ξενόγλωσσα ονόματα καί κυρίως άγοριών.
Κάνουν συνεχώς διαφήμιση (Μαθηματικά Γ'σελ. 102) στό Ταγκράμ, άλλά όχι στό αρχαιότερο Γεωμετρικό παιχνίδι τό ≪Λούκουλος≫ του Αρχιμήδη.
Στά Θρησκευτικά Δ' (σελ. 98, μάς κάνουν πλύση εγκεφάλου μέ τούς μετανάστες, παρουσιάζοντας τούς Έλληνες σάν ρατσιστές.
Στά Θρησκευτικά Ε'(σελ. 92) άναφέρουν σάν αιρετικό τόν Ρωμανό τό Μελωδό, ότι άντλοΰσε τά θέματά του άπό τά απόκρυφα Ευαγγέλια.
Πηγαίνοντας στήν Ιστορία (Δ'τάξη σελ. 79! ) � �φαιροΰν τίς άποικίες τής αρχαίας Ελλάδας άπό όλο τό μεσογειακό χώρο και τήν δείχνουν σάν ψείρα.
Καλλιεργούν αισθήματα ήττοπάθειας των Ελλήνων (Ε'τάξη σελ. 11) ειδικά άπέναντι στούς Ρωμαίους, χωρίς νά μάς πουν ότι πολυπληθέστεροι Ρωμαίοι μαζί μέ Έλληνες προδότες πολέμησαν εναντίον λίγων Ελλήνων
Τό διάταγμα τής ανεξιθρησκίας τοϋ Μ. Κωνσταντίνου τό δουλεύουν όπως θέλουν σάν τάχα νά μήν ισχύει στήν Ελλάδα (''στ. Ε' σελ. 22). Ρωτούν πονηρά τά παιδιά νά άναρωτηθοΰν γιατί ό Μ. Κωνσταντίνος άφησε τούς παλαιούς ναούς δίπλα στους Χριστιανικούς (�ελ. 27, Ίστορ. Ε'). Γιατί άραγε;
Στήν άλωση της Κωνσταντινούπολης Βιβλίο Εργασιών Ιστορίας Ε' (σελ. 46), ρωτοϋν και ζητούν τά παιδιά να γράψουν τί τά εντυπωσίασε στόν Μωάμεθ τόν Πορθητή. (Βάζοντας δεύτερο στή λίστα τόν Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο).
Δίνουν ψευδή στοιχεία μέ μικρό Τουρκικό στρατό στήν άλωση, Ιστορία Ε'(σελ. 107) (άλλου γράφουν πάνω άπό 60.000, άλλού 100.000). Ιστορικά εμείς ξέρουμε ότι τό νούμερο ήταν πολύ μεγαλύτερο.
Γράφουν (Ιστορία Ε'σελ. 106) ότι τήν άμυνα τής Κωνσταντινούπολης τήν άνέθεσε ό Παλαιολόγος στόν Ίουσ�! �ινι� �νη λές καί αυτός ήταν άπλός παρατηρητής, τονίζοντας τό μεγαλείο τοΰ Ίουστινιάνη καί του Μωάμεθ.
Αύτά τά βιβλία είναι όλα σαβούρες. Σέ τί vα πρωτοαναφερθεί κανείς; Καί αύτά είναι μόνο λίγα.
Μέ σεβασμό
Κουσίδου Πελαγία - Δράκα
