Β Ι Α Σ Τ Ε Τ Η Ν !
Γράφει η Πόπη Σουφλή
Πάμε ένα στοιχηματάκι;
Ανήκετε κι εσείς, σ' αυτούς που .. «συγκλονίστηκαν» πριν λίγα χρόνια, από τον βιασμό της Βουλγάρας μαθήτριας στην Αμάρυνθο…
Αν�κετε κι εσείς σ' αυτούς που για να μην χάσουν το … θέαμα, έκαναν ζάπινγκ σ' όλα τα δελτία ειδήσεων…
Βάλτε στο στοιχηματάκι μέσα, και το «κυνήγι του βιασμού» που παρακολουθήσατε σε τηλεοπτική εκπομπή και .. ας ψάξουμε όλοι μαζί, να δούμε τώρα, ποιος κερδίζει το .. στοίχημα..
Όλοι βρε, κερδισμένοι είμαστε.. Κι εγώ μέσα…
Σιγά μην βγω εγώ, από τον βόθρο με τα σκατά…
Γυναίκα, και… Μετανάστρια.
Όλα τα στοιχεία, θετικά δηλαδή, για να γίνει ο τριπλός βιασμός..
Μέσα στο σχολείο φυσικά..
«Γράμματα, σπουδάγματα του Θεού τα πράγματα»!
Αχ, που 'ντο το φεγγαράκι των παιδικών μας χρόνων;
Εκείνα τα υπέροχα δύσκολα ομολογουμένως χρόνια, με τα παραμύθια της γιαγιάς, τις αγκαλιές της μάνας, τη δύναμη του πατέρα του κουβαλητή, τις αλάνες και τα παιχνίδια…
Το κουτσό, την πινακωτή, το .. ένα λεπτό κρεμμύδι… μια ομάδα όλα τα παιδιά.. κορίτσια κι αγόρια..
Το μεσημέρι που μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω στο τραπέζι για το σπιτικό φαγητό της μάνας, που μοσχομύριζε όλη η γειτονιά..
Ορθάνοιχτες οι αυλές των σπιτιών… Άχρηστες οι κλειδαριές…
Ποιος να σε κλέψει; Ο γείτονας ή ο περαστικός;
Ήταν κι εκείνα ταΚυριακάτικα απογεύματα με την παπαδιά ή τον παπά, να μας μαζεύει για το Κατηχητικό…
Έβαλα ένα τεράστιο Χ σ' εκείνη την εποχή, και την έκλεισα στο μπαούλο της μάνας..
Πάμε στοίχημα πως το ίδιο κάνατε κι εσείς;
Άφησα πίσω μου τα χρόνια εκείνα, όπως τα' αφήσατε κι εσείς…
Έγινα σύζυγος, μάνα, εργαζόμενη και νοικοκυρά…
Από τις 5 το πρωί το ξυπνητήρι κι η μέρα τελείωνε εκεί κάπου στις 1 το .. άλλο πρωί..
Πλύσιμο, σιδέρωμα, σφουγγάρισμα, μαγείρεμα, όλα αυτά, όταν τα παιδιά πήγαιναν για ύπνο..
Πλύσιμο, σιδέρωμα, σφουγγάρισμα, μαγείρεμα, όλα αυτά, όταν τα παιδιά πήγαιναν για ύπνο..
Και βέβαια, από το μεσημέρι, και μετά την επιστροφή από το γραφείο, διάβασμα με τα παιδιά, φροντιστήρια κι ένα πήγαινε – έλα μην τα κτυπήσει και κανέναν αυτοκίνητο.. κυκλοφορούν και «παράξενοι»…
Να υποθέσω ότι κάτι σας θυμίζουν όλα αυτά;
Ένα βιαστικό φιλί για καληνύχτα, ένα χάδι γεμάτο ενοχές, γιατί δεν προλάβαινα να ασχοληθώ με τα παιδιά μου, έτσι όπως θα 'θελα εγώ, κι έτρεχα βιαστικά στο δωμάτιο που τα ρούχα με περίμεναν στοίβα..
Φα! ντάζομαι πως το.. έργο, το 'χετε «δει» κι εσείς…
Κάπως έτσι μεγάλωσαν τα παιδιά της δεκαετίας του '80…
Σήμερα βέβαια, τα πράγματα έχουν γίνει πιο.. fast…
Πώς λέμε …Fast food, fast βούτυρο, fast φλερτ, fast γάμος, fast truck…
Όλα ένα.. «fast» και για τους μη αγγλομαθεί�, fast, σημαίνει «γρήγορο»..
Κάπως έτσι τα παιδάκια μας μεγαλώνουν στην εποχή του fast…
Μια αλυσίδα όλα… κι έτσι, καταλήξαμε εδώ..
Που εδώ; Μα φυσικά, στον ανείπωτο βιασμό των παιδιών μας, της εκπαιδευτικής κοινότητας και όλης της κοινωνίας μας.
Θύματα και θύτες μαζί…
Ρατσιστές μέχρι το μεδούλι, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς..
Η δεκαεξάχρονη, είναι Γυναίκα, όχι άνθρωπος.
ΓΥΝΑΙΚΑ!
Άρα, σκεύος και δοχείο ηδονής, που οι μάγκες μας ξεχαρμάνιασαν.
Μετανάστρια, η δεκαεξάχρονη.. Κάθε ξένος και ταυτότητα.
Φασίστες οι Γερμανοί, «αμερικανάκια» οι Αμερικάνοι και Δολοφόνοι των λαών. Όσο για τους Άγγλους, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, γκέϊ..
Και για να μην χάσουμε τον λογαριασμό, έχουμε και λέμε..:
Και δίπλα σ' αυτό το ρατσιστικό ντελίριο του νεοέλληνα, βάλτε και τον άκρατο φαλλοκρατισμό του, κι έχετε τον τίτλο του άρθρου μου, για να μην γίνω πιο σκληρή στο ρήμα του βιασμού..
Να το αλλάξουμε λίγο το σενάριο;
Ελληνίδα η βιασθείσα και οι τέσσερεις βιαστές, Αλβανοί.
Θα μιλάγαμε για συνοπτικές διαδικασίες, για το νόμο στα χέρια των νταήδων Ελλήνων και μπορεί και για στήσιμο κρεμάλας στη μέση της πλατείας.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι;
Σ' α! υτή τ! ην τραγωδία που ζούμε τον τελευταίο καιρό, με όσα συμβαίνουν στα σχολεία, στην Παιδεία και στα παιδιά μας, υπάρχουν ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ, που κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Είναι οι εκάστοτε κυβερνώντες, μετά την μεταπολίτευση, είναι οι εκπαιδευτικοί μας, είμαστε εμείς ως γονείς.
Μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις.
Δεν θάθελα να γενικεύσω αυτή τη λαϊκή θυμοσοφία.
div class="MsoNormal">Είμαι σίγουρη όμως, πως εσείς οι γενιές του '40, του '50 και του '60, θυμάστε ακόμα με αγάπη και σεβασμό τους δασκάλους σας, γιατί πρώτα ήταν Παιδαγωγοί και μετά Δάσκαλοι.
Είμαι σίγουρη, πως στη βία που αναπτύσσεται μέσα σ�! �α σχ�! �λεία, όσο κι αν θέλετε να κλείσετε τα μάτια, έχετε κι εσείς ως γονείς, όπως κι εγώ, ένα τεράστιο μέρος ενοχής.
Είμαι σίγουρη, πως εσείς που ως πολιτικοί, βρίσκεστε στα έδρανα της Βουλής, κάποιες ελάχιστες στιγμές σαν κι αυτή, νοιώθετε τύψεις για την κατάντια της Ελληνικής Κοινωνίας.
Αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για τα παιδιά μας…
ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ
