Γράφει ο Γιώργος Τσακίρης
Πολύ φοβάμαι ότι η απόφαση για το μέλλον του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους, τόσο στο ΔΝΤ, όσο και στα υψηλά κλιμάκια της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπως αυτά εκφράζονται μέσω της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών των χωρών μελών της, (πιθανόν να) έχει ήδη παρθεί.
Απλά, δεν μπορεί να ανακοινωθεί δημόσια.
Κι αυτό επειδή η απόφαση είναι η σιωπηλή, μέσω των αλλεπάλληλων αναβολών, προσπάθεια να οδηγήσουν τη χώρα μας να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Ευρωζώνη (και όχι από την ΕΕ).
Αυτό που προβληματίζει τους Ευρωπαίους "εταίρους" μας και το ΔΝΤ, είναι το πώς θα διαχειρισθούν την προβολή της απόφασής τους, διότι ουσιαστικά αυτό που έχουν αποφασίσει σημαίνει την πλήρη αποτυχία τους στο να διαχειρισθούν το "Ελληνικό ζήτημα χρέους".
Αυτή βέβαια είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Διότι υπάρχει και η συζήτηση - προβληματισμός, ότι αυτός ακριβώς ήταν ο αρχικός (εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία) σχεδιασμός της διαχείρισης του "Ελληνικού προβλήματος", και δεν αναφέρομαι μόνο στο ζήτημα του χρέους.
Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος, δημιουργήθηκε ως παρεπόμενο αλλά και προϋπόθεση, εξυπηρέτησης βαθύτερων στόχων και επιδιώξεων, όσων επιβουλεύονται τόσο τον ορυκτό πλούτο της χώρας, όσο και αυτή καθεαυτή την ίδια τη χώρα και τους ανεξάρτητους και υπερήφανους πολίτες της.
Και εξηγούμαι.
Ο αρχικός σχεδιασμός εξαγοράς - υποδούλωσης της Ελλάδος, προέβλεπε την σταδιακή υπερχρέωση κατ' αρχήν των Ελληνικών Τραπεζών (και μέσω αυτών και του Ελληνικού Δημοσίου), αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των πολιτών, μέσω των αφειδώς μοιραζόμενων κάθε μορφής δανείων (ποιος δεν θυμάται τα διακοποδάνεια, τα εορτοδάνεια, τις προεγκεκριμένες πιστωτικές κάρτες κ.α.).
Αυτό έγινε εφικτό μέσω της μόχλευσης, ένα "εργαλείο" που επιτρέπει στις τράπεζες να δανείζουν υπερπολλαπλάσια ποσά, σε σχέση με τα πραγματικά ταμειακά διαθέσιμα που διαθέτουν. Έτσι, μία τράπεζα που έχει στο ταμείο της (πχ) 100€, μπορεί να δανείσει σε κάποιον ... 1.000€, απλά πατώντας μερικά πλήκτρα υπολογιστή.
Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκαν και άλλα χρηματοοικονομικά "εργαλεία" όπως τα Ασφάλιστρα Κινδύνου, τα γνωστά CDS, αλλά και οι τίτλοι μελλοντικής υπόσχεσης εκπλήρωσης υποχρεώσεων, τα γνωστά swaps (κ.α.).
Εργαλεία που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά, όχι τόσο για να βοηθήσουν τα κράτη και τις οικονομίες τους, αλλά για να αποφέρουν κέρδη στους τραπεζικούς και χρηματοοικονομικούς κολοσσούς και τις εταιρίες διαχείρισης κεφαλαίων.
Το σχέδιο λοιπόν (πιθανόν να;) ήταν τόσο καλά στημένο, ώστε να οδηγηθούμε σταδιακά στο σημερινό αδιέξοδο.
Όποια λύση και εάν επιλεγεί από εδώ και πέρα, θα οδηγήσει νομοτελειακά στην εξαγορά - υποδούλωση της Ελλάδος.
Εάν η Ελλάς πτωχεύσει υπό το καθεστώς των μνημονίων και εντός του Αγγλικού Δικαίου, οι πιστωτές μας θα διεκδικήσουν (κυριολεκτικά) γη και ύδωρ από τη χώρα μας στα Λουξεμβουργιανά δικαστήρια, στα οποία έχουμε αναγνωρίσει (μέσω του 2ου μνημονίου) κάθε αρμοδιότητα παραιτούμενοι κάθε ασυλίας.
Εάν, από την άλλη, δεν πτωχεύσουμε και οδηγηθούμε οικειοθελώς εκτός της Ευρωζώνης, οι πιστωτές μας και πάλι είναι αυτοί που θα επωφεληθούν άμεσα από την ραγδαία υποτίμηση του νέου εθνικού μας νομίσματος, εξαγοράζοντας έναντι πινακίου φακής, τη γη, το νερό και όποιο άλλο περιουσιακό στοιχείο της χώρας.
Κι αυτό διότι το σενάριο που θέλει το ελληνικό δημόσιο χρέος να καθίσταται βιώσιμο στο 120% του ΑΕΠ το 2020, είναι απλά ανέφικτο.
Όποιος διαβάσει την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με τα στοιχεία 9μήνου του 2012 και τις αναφορές του για τις δανειακές υποχρεώσεις μας στα επόμενα χρόνια, θα μπορέσει άνετα να το καταλάβει, χωρίς να διαθέτει καμία απολύτως γνώση οικονομικών.
Και θα αναρωτηθεί κανείς:
Υπάρχει τρίτος δρόμος, υπάρχει βιώσιμη λύση;
Υπάρχει, και είναι αυτή που οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουν παρουσιάσει από τον Απρίλιο του 2012 μέσω της Εθνικής Αντιπρότασης, το πλήρες οικονομικό πρόγραμμα αναδιάρθρωσης - μεταρρύθμισης της χώρας.
Με την κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων που τα συνοδεύουν, το Λογιστικό Έλεγχο του χρέους ώστε να εντοπισθεί το μέρος εκείνο που είναι επαχθές και επονείδιστο και την μονομερή διαγραφή του, την ποινική και αστική δίωξη των υπευθύνων που έφεραν τη χώρας μας στην σημερινή κατάσταση, αλλά και τον καταστατικό έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος, την ανακήρυξη της ΑΟΖ και την άμεση διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου.
-->
