Στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας, έγινε πλέον ξεκάθαρο ότι οι πολιτικοί της Ευρώπης υπερέβησαν τα όρια της πραγματικής τους ισχύος.
Η κοινή δήλωση του προέδρου Ολάντ και της καγκελαρίου Μέρκ�λ, «να κάνουν ότι είναι δυνατό, για να προστατευτεί η ευρωζώνη», δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά μια κίνηση απόγνωσης.
Είναι πλέον φανερό ότι το κάθε κράτος της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας και της Γαλλίας, αντιλαμβάνεται την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Σύμφωνα με την κοινή δήλωση, «ο καθένας θα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις του…». Αυτό όμως μπορεί να ερμηνευτεί ως παράδοση των όπλων: Ο καθένας, να κοιτάξει από μόνος του, το πώς θα βγει από το καζάνι.
Οι φυγόκεντρες δυνάμεις θεριεύουν. Η διπλωματία γύρω από το ενιαίο νόμισμα, βρ! ίσκε ται στην φάση του επιθανάτιου ρόγχου, και οι τεράστιες φυγόκεντρες δυνάμεις που λειτουργούν στη βάση, αυξάνονται συνεχώς.
Την μια μέρα ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι μιλάει για ακόμη περισσότερη βοήθεια προς τα χρεοκοπημένα κράτη, και την αμέσως επομένη έρχεται ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε και τον αναιρεί.
Η Ελλάδα ζητάει περισσότερο χρόνο, την ώρα που όλες οι ανακοινώσεις μιλάνε για την ολιγωρία της κυβέρνησης των Αθηνών, με τους Γερμανούς πολιτικούς να συζητάνε ανοιχτά για την εκδίωξη της χώρας από το ευρώ.
Ο Ισπανός υπου�γός για την ΕΕ, αντί να μιλάει για τα προβλήματα της χώρας του, αναλώνεται στο να ζητάει περισσότερα χρήματα από το Βερολίνο.
Και εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχει καμιά συναίνεση ούτε καν στα εργαλεία επίλυσης της κρίσης, είτε πρόκειται για άμεση ή έμμεση αγορά ομολόγων, είτε πρόκειται για χρηματοδότηση των τραπεζών, είτε πρόκειται για επιπλέον προγράμματα λιτότητας.
Η γερμανική κυβέρνηση αποτελεί την μειοψηφία μόνο στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ. Αν προστεθούν τα μέλη της ΕΕ εξ Ανατολών, η κατάσταση αλλάζει.
Υπάρχει πλέον ένα χάσμα μ�! �ταξ� � Βορρά και Νότου. Και είναι θέμα χρόνου να κοιταχτούμε στα μάτια και να παραδεχτούμε όλοι μαζί, ότι το σύστημα πλέον δεν λειτουργεί.
Στα τελευταία 11 χρόνια που ισχύει το κοινό νόμισμα, οι οικονομίες του Βορρά και του Νότου δεν έχουν συγκλίνει. Αντίθετα, απομακρύνθηκαν πιο πολύ.
Υπ' αυτές τις συνθήκες, το ευρώ δεν έχει πλέον κανένα μα κανένα νόημα ύπαρξης.
