Περισσεύει πια η υποκρισία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν ότι οι πολιτικοί διορίζουν τους συγγενείς τους. Γιατί άραγε; ποιους θα περιμέναμε να διορίσουν σε ένα οικογενειοκρατικό πολίτευμα;
Για τους δικούς της λόγους, η κατασκευασμένη από τα ΜΜΕ επικαιρότητα, ανακάλυψε,....
εντελώς ξαφνικά, κάποιους πολιτικούς που έκαναν διορισμό συγγενών και όλοι δήθεν «πέφτουμε από τα σύννεφα». Άρχισε λοιπόν και πάλι να γίνεται λόγος για το νόμιμο και ηθικό.
Αυτή η συζήτηση είναι υποκριτική. Υποκινείται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα προκειμένου να εκτεθούν ορισμένοι ως εξιλαστήρια θύματα και να την γλιτώσει στο σύνολό του το οικογενειοκρατικό πολίτευμα.
Τι θα πεί νόμιμο και ηθικό; Το νόμιμο είναι νόμος του κράτους και πρέπει να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα από όλους. Και το νόμιμο λέει ότι οι πολιτικοί δικαιούνται να διορίζουν όποιον θέλουν. Αντίθετα το ηθικό είναι πιο υποκειμενικό.
Μεταβάλλεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, ανάλογα με την κοινωνική ή θρησκευτική ομάδα που ανήκει, ανάλογα με τη χρονική στιγμή και ανάλογα με τις συγκυρίες.
Επομένως εκείνο που εμείς πρέπει να στηλιτεύσουμε, δεν είναι οι ηθικές αναστολές του όποιου πολιτικού, οι οποίες και αυτές είναι φυσικά σημαντικές, αλλά κυρίως το πολιτικό σύστημα που ψηφίζει αυτούς τους νόμους.
Στη βάση αυτή βγήκε και ο κ. Σαμαράς και απαγόρευσε να διορίζονται συγγενείς των πολιτικών μέχρι του δευτέρου βαθμού. Όμως, πρώτον για να ισχύει αυτή η απόφαση θα πρέπει να γίνει νόμος του κράτους και δεύτερον αφενός δεν μας είπε τίποτα ο πρωθυπουργός για τους διορισθέντες κατά το παρελθόν και αφετέρου αφήνει παράθυρο να γίνονται διορισμοί από τον δεύτερο βαθμό και πάνω, δηλαδή ανιψιών, εξαδέλφων, θείων κ.λ.π.
