12 Δεκεμβρίου 1994! Σαν σήμερα, μια διαφορετική μέρα ξεπρόβαλε στην ηπειρωτική γη. Ήταν η ηλιόλουστη ημέρα, που ο ενάρετος κληρικός ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ εγκατέλειψε την πολυκύμαντη ποιμενική ζωή του και άνοιξε τα μάτια στο ανέσπερο φως της αιωνιότητας. Μετά από πολλούς αγώνες αφιερωμένους στην ορθοδοξία και στα εθνικά μας θέματα, αναχώρησε για την Ουράνια Βασιλεία. Ουδείς μπορούσε να πιστέψει πως ο άνθρωπος αυτός με το επιβλητικό παράστημα και την δυνατή ψυχή του θα έκλεινε τα μάτια του στον πρόσκαιρο κόσμο μα�.
Σκιαγραφώντας την προσωπικότητά του, ο αοίδιμος ιεράρχης ήταν ο στοργικός πατέρας, ο ακάματος διδάσκαλος, ο χαρισματικός άνθρωπος, ο πεφωτισμένος επίσκοπος, ο σπάνιος κληρικός, ο σθεναρός αγωνιστής των δικαίων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Υπηρέτησε με πίστη την Ορθοδοξία, την Εκκλησία του Χριστού και διατράνωσε τη φωνή του για τα εθνικά θέματα της πατρίδος μας.
Δύσκολο καιρό διάλεξε ο χάρος να τον πάρει. Έφυγε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για το εθνικό θέμα της Βορείου Ηπείρου, για το οποίο αφιέρωσε τα χρόνια της ζωής του. Ήταν ο κληρικός που θυσιάστηκε «υπέρ πίστεως και πατρίδος» δίνοντας ελπίδα στις αποσταμένες ψυχές. Με τον ξεχωριστό μεστό του λόγο στα εθνικά μηνύματα, μας έδειχνε τον δρόμο του χρέους και της θυσίας. Με την εύγλωττη σιωπή του έδιωχνε τα σκοτάδια του φόβου, δίνοντάς μας δύναμη να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες καταστάσεις που βιώναμε.
Με την ατσάλινη θέλησή του, την άκρα ταπεινότητά του και με παραδειγματική παρρησία έκανε γνωστό το βορειοηπειρωτικό ζήτημα σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Ο αγώνας του ήταν γεμάτος εμπόδια από την λυσσώδη πολεμική, που του ασκούσαν οι εν Ελλάδι «εθνοπατέρες» και μη. Δεν ήταν όμως από εκείνους που το έβαζε στα πόδια. Απτόητος και αμετανόητος συνέχιζε τον αγώνα του για τους αδελφούς Βορειοηπειρώτες, όπως μας αποκαλούσε. Αγωνιζόταν για την προάσπιση και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας �τους όπου γης Έλληνες. Ο αβάσταχτος πόνος του για το «δράμα» του βορειοηπειρωτικού λαού τον κρατούσε «εγκλωβισμένο» σε έναν διαρκή αγώνα. Με την απαράμιλλη αποφασιστικότητά του και έχοντας κατά νου το εθνικό του χρέος βρισκόταν συνεχώς σε εγρήγορση.
Με την θεοφώτιστη σκέψη του μας επισήμαινε τους κινδύνους που ελλόχευαν στο εθνικό μας θέμα. Οραματιζόταν μια διαφορετική Βόρειο Ήπειρο. Οραματιζόταν την εθνική της αποκατάσταση, που θα επερχόταν μέσα από την εφαρμογή των διεθνών συνθηκών στα πλαίσια ενός κράτους δικαίου.
Όσοι είχαμε το ευτύχημα να συνομιλήσουμε με τον Εθνάρχη Σεβαστιανό, αναγνωρίζουμε την πραότητά του ύφους του, την καθαρή ψυχή, την ανυποχώρητη αποφασιστικότητα, τον πειστικό λόγο, τη σμιλεμένη προσωπικότητα, την επιμονή και υπομονή του.
Ο αείμνηστος Σεβαστιανός άνοιξε διάπλατα τις θύρες της ακριτικής Μητρόπολης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, αγκαλιάζοντας τους Βορειοηπειρώτες που εγκατέλειψαν τις δύσκολες συνθήκες, που βίωναν σε καιρούς διωγμού και καταπίεσης. Αγκάλιασε τους νέους, που στο πρόσωπό του έβλεπαν τον πνευματικό ταγό. Ως αγωνιστής της αλήθειας έγινε πόλος έλξης των νεανικών ψυχών.
Τα ουσιαστικά μηνύματα που έστελνε ο ακούραστος Εθνάρχης για ενότητα, ομόνοια, σωφροσύνη και συσπείρωση είναι πάντα επίκαιρα. Ας βαδίσουμε στο δρόμο των διδαγμάτων που χάραξε.
Είναι χρέος μας να εφαρμόσουμε την παρακαταθήκη που μας κληροδότησε!
