Λίγους μήνες μετά από την αντιδεοντολογική, κοινωνικώς επικίνδυνη και ιατρικώς απαράδεκτη διαπόμπευση εξαθλιωμένων χρηστριών ναρκωτικών - φορέων και ασθενών με HIV/AIDS από την ανεκδιήγητη διοίκηση του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), οι προσπάθειες για την αναχαίτιση της διαρκώς αυξανόμενης διάδοσης της λοίμωξης περιορίζεται πλέον αποκλειστικά και μόνον στην πρώτη στην σχετική κατάταξη ομάδα υψηλού κινδύνου, τους χρήστες ενεσίμων ναρκωτικών (ΧΕΝ).
Λίγους μήνες μετά από την φρικαλέα και διεθνώς κατακριτέα διαπόμπευση ασθενών με HIV/AIDS από την απίθανη διοίκηση του ΚΕΕΛΠΝΟ, οι δράσεις πρόληψης του ιού στη χώρα μας έχουν στιγματισθεί ως αναξιόπιστες, ιδίως μεταξύ των ομάδων υψηλού κινδύνου, αν εξαιρέσει κανείς τις πολύτιμες δράσεις street work του Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ).
Ευρεία σύσκεψη όλων των εμπλεκομένων φορέων για τον HIV/AIDS πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου στο υπουργείο Υγείας, υπό την προεδρία της υφυπουργού Υγείας Φωτεινής Σκοπούλη, αλλά ποιος είναι εκείνος ο οποίος θα μπορούσε να ξαναδώσει πίσω την χαμένη αξιοπιστία της ελληνικής πολιτείας στον αγώνα για τον περιορισμό της διάδοσης του HIV/AIDS;
Όταν όλες οι σχετικές με το αντικείμενο μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν αποχωρήσει οργισμένες από την Επιτροπή Κοινωνικού Διαλόγου του ΚΕΕΛΠΝΟ για τον HIV/AIDS, με ποιους θα συνομιλήσει η κυβέρνηση, το υπουργείο Υγείας και οι αρμόδιοι Οργανισμοί;
Πότε θα βρει μία κουβέντα αυτοκριτικής και συγγνώμης ο "ισόβιος" γενικός διευθυντής του ΚΕΕΛΠΝΟ Θόδωρος Παπαδημητρίου, ο άνθρωπος ο οποίος υπεράσπιζε επισήμως πριν λίγους μήνες το κυνήγι και τη διαπόμπευση των οροθετικών χρηστριών ναρκωτικών, παραγνωρίζοντας και την ιατρική δεοντολογία και τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αξιόπιστων και αποτελεσματικών στρατηγικών και δράσεων για την αναχαίτιση της διάδοσης του HIV/AIDS στον πληθυσμό της χώρας μας;
Η ευρεία σύσκεψη της Δευτέρας 10 Δεκεμβρίου είχε ως αντικείμενο τον συντονισμό των σχετικών δράσεων των εμπλεκομένων φορέων. Με άλλα λόγια, θα λέγαμε εμείς, είχε ως αντικείμενο της διάχυση της ευθύνης για την αναξιοπιστία ορισμένων σε έναν αγώνα στον οποίο η αξιοπιστία, η εμπιστοσύνη και η εχεμύθεια αποτελούν όρους sine qua non για αποτελεσματικότητά του.
Το ερώτημα προκύπτει ειλικρινώς και αβίαστα:
Ως πότε ορισμένοι θα προδίδουν ελαφρά τη καρδία τις αξιοσημείωτες προσπάθειες και τις καθημερινές μάχες, ναι μάχες, τις οποίες δίνουν αόκνως και διακριτικά οι μάχιμοι παθολόγοι - λοιμωξιολόγοι στις 17 μονάδες ειδικών λοιμώξεων των νοσοκομείων του ΕΣΥ της χώρας;
Ως πότε θα μετράμε αυξανόμενα νέα καταγεγραμμένα κρούσματα HIV/AIDS στη χώρα μας και θα αναρωτιόμαστε δήθεν αθώοι του αίματος "τι έφταιξε και τι φταίει επιτέλους";
Ως πότε θα κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου; Ή του αδίκου, για να είμαστε ειλικρινείς...
