Photo: Michael Bentley/Flickr
1 εικόνα
Δύο ποτήρια ουίσκι στο τραπέζι. Το ένα με πάγο. Το άλλο σκέτο και black. Τόσο black, όσο χρειάζεται για να αναδεικνύει τη γεύση του. Και δύο άνθρωποι. Ο ένας στο απλό ουίσκι, με τον πάγο και ο άλλος στο σκέτο. Δεν κάνει το ουίσκι όμως, τη διαφορά. Οι άνθρωποι ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις και τα γούστα τους, πάντοτε μπορούσαν να βρουν ισορροπία και να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι. Φτάνει μία στιγμή. Η όποια στιγμή. Αυτή που θα έρθει τυχαία ένα βράδυ. Μία αφορμή είναι αρκετή. Η αιτία πάντα υπάρχει. Δεν χρειάζονται πολλά, ούτε λογια, ούτε πράξεις. Δεν χρειάζονται υποσχέσει� που δεν θα έρθουν ποτέ. Μόνο αυτή η στιγμή και τα ποτήρια. Να τα στον αέρα! Βρίσκουν το δρόμο της συνάντησης, όπως και οι άνθρωποι.
-Στην υγειά μας…!
-Σε αυτά που θα έρθουν...
-Καλές γιορτές!
Καλές θα είναι νομίζω. Δεν χρειάζονται πολλά. Καλή παρέα μόνο. Άνθρωποι που συναλλάσσονται έστω και σε ένα ποτήρι. Χωρίς άλλες κουβέντες. Χωρίς περιστολές, χωρίς ψέματα ή αλήθειες. Μόνο με ένα ποτήρι στον αέρα και μάτια καθαρά. Μάτια γεμάτα φως και δύναμη. Μάτια έτοιμα να εκτεθούν και να αφεθούν...
Ναι αυτό χρειάζεται τελικά. Στιγμές. Στιγμές που φεύγουν, στιγμές που έρχονται και έκφυλα μάτια που λένε πολλά, αλλά λόγια πουθενά. Τι να τα κάνεις τα λόγια, όταν οι υπόλοιπες αισθήσεις δουλεύουν στο μέγιστο. Τι να τα κάνεις τα λόγια, όταν όλα σβήνουν μπροστά στη στιγμή που ζεις. Στην τυχαία συνάντηση κάποιο βράδυ. Μία σκέψη είναι αρκετή για να φέρει δύο ανθρώπους κοντά. Έστω κι αν αυτό έρχεται μόνο από τη μία πλευρά (έτσι είναι... μία παρότρυνση έκφυλη ή όχι δεν έχει σημασία είναι αρκετή!).
-Άλλη μία γύρα παρακαλώ. Ναι από τα ίδια.
Απόψε θα μας βρει το ξημέρωμα με ένα ποτήρι στο χέρι και την ψυχή έρμαιο στις στιγμές που θα ζήσουμε. Τις στιγμές που δεν υπάρχουν, αλλά που ήταν μέσα μας και ωρίμαζαν για να έρθει το σήμερα και να μην το αφήσουμε να φύγει πνιγμένο στην βίαιη καθημερινότητα, τη ρουτίνα, και τα προβλήματα του σήμερα. Γι' αυτό το ξαφνικό και αναπάντεχο που συμβαίνει καμία φορά όταν ξεχνάμε όλα όσα μας περιτριγυρίζουν κι αφηνόμαστε στην επόμενη στιγμή.... Μας λείπουν αυτές οι στιγμές. Μας λείπει λίγη γαλήνη κι ας είναι και για λίγο. Το λίγο και το μικρό έχουν μεγαλύτερη αξία κ�ι διάρκεια στη μνήμη. Ας αφεθούμε κι ας το ζήσουμε. Όσο μπορεί ο καθένας και όπως μπορεί.
Καλά Χριστούγεννα, με πολλές όμορφες στιγμές για όλους μας!
