Photo: Maria Gerofoti/Flickr
1 εικόνα
Η μεγάλη οικονομική κρίση του 1929 διήρκησε 20 χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι η σημερινή θα τελειώσει το 2028, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει επιστροφή στις «παλιές καλές μέρες» των προηγούμενων δεκαετιών. Βασική προϋπόθεση για να βγούμε σαν χώρα από το τούνελ της ύφεσης είναι να αποκτήσουμε κράτος το οποίο θα σεβόμαστε οι Έλληνες και θα εμπιστεύονται οι ξένοι. Αν θεωρήσουμε δεδομένη την εξυγίανση του Ελληνικού κράτους, τότε οφείλουμε να διαθέσουμε τους πόρους μας στους πλέον εξαγωγικούς κλάδους της χώρας. Δύο κυρίως «πράγματα» διαθέτουμε οι Έλ�ηνες προς εξαγωγή, τη γεωγραφική μας θέση και το κλίμα μας. Η πρώτη μας καθιστά ιδανικό κέντρο μεταφόρτωσης μεταξύ Ασίας και Ευρώπης, κάτι που προϋποθέτει καλές υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια) και σημαντικές επενδύσεις σε μεταφορές και logistics. Το δεύτερο μας επιτρέπει να γίνουμε μία από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης αξιοποιώντας τον θερινό, χειμερινό, συνεδριακό, αθλητικό, ιατρικό τουρισμό και πάνω από όλα τον αγροτουρισμό που μπορεί να αναγεννήσει την Ελληνική επικράτεια. Με εξαίρεση τον πρώτο, όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι του τουρισμού είναι υπανάπ! τυκτοι, κάτι που αποδεικνύει πόσο «παρατημένος» είναι αυτός ο ευλογημένος τόπος!
Όσοι μπορούμε, πρέπει να επιστρέψουμε στα χωριά μας και να προσαρμοστούμε σε ένα διαφορετικό αλλά συνάμα ποιοτικότερο τρόπο ζωής. Η ενασχόληση με τον αγροτουρισμό σε κοινοτικό και οικογενειακό επίπεδο είναι μονόδρομος. Αρκετοί Έλληνες το έχουν ήδη κάνει με μεγάλη επιτυχία. Αυτό που έχουν κάνει είναι η αξιοποίηση των κτημάτων τους με ήπιες μορφές ενέργειας και ο εμπλουτισμός της γεωργικής ή κτηνοτροφικής τους δραστηριότητας με τη μεταποίηση προϊόντων, καθώς και την παροχή υπηρεσιών (λειτουργία ξενώνα). Κάθε ταβέρνα με το δικό της λαχανόκηπο, κάθε ψαρ�ταβέρνα με το δικό της καΐκι!
Όσοι μείνουμε στα αστικά κέντρα θα αντιμετωπίσουμε τις εξελίξεις… Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ανάπτυξη και η ευημερία απαιτεί μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και την προσαρμογή μας σε μία κοινωνία πολύ πιο ανταγωνιστική από αυτή στην οποία ζήσαμε μέχρι σήμερα. Η εποχή του δημόσιου τομέα και της «σοβιετικής» οικονομίας παρήλθε και δεν πρόκειται να επιστρέψει. Στη σύγχρονη οικονομία δεν χωράνε «αριστερές» και «δεξιές» αντιλήψεις. Πλέον κάθε κράτος οφείλει να διαμορφώσει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού προς ό�ελος των ικανότερων και παραγωγικότερων μονάδων του! Μόνον έτσι μπορεί να επιβιώσει χωρίς να χρεοκοπήσει και μόνο έτσι μπορεί να διασφαλίσει στοιχειώδη κοινωνική πολιτική, επαρκές σύστημα εκπαίδευσης και γενικότερα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής τους πολίτες του.
