Aπό εργασία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών:
Το άρθρο 87 § 2 Σ ορίζει ρητά ότι «οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος». Από την απόλυτη αυτή συνταγματική επιταγή προκύπτει (εξ αντιδιαστολής μεν, αλλά με περισσή ενάργεια) ότι αποκλείονται οποιεσδήποτε παρεμβάσεις παραγόντων της εκτελεστικής εξουσίας στο δικαστικό έργο.
Είναι αυτονόητο δε ότι από το Σύνταγμα απαγορεύονται και οι άτυπες παρεμβάσεις στην άσκηση του δικαιοδοτικού έργου . Επομένως, είναι ανεπίτρεπτες κυβερνητικές δηλώσεις για την πορεία μιας δίκης ή την πιθανολόγηση της έκβασής της, καθώς τέτοιες αξιολογήσεις εμπεριέχουν τον κίνδυνο παρέμβασης στη διαμόρφωση της δικανικής πεποίθησης. Ομοίως πρέπει να αποφεύγεται η εκ μέρους της Κυβέρνησης δημόσια επίκριση ή ο δημόσιος εγκωμιασμός συγκεκριμένης απόφασης επί συγκεκριμένης υποθέσεως, καθώς θα μπορούσε κατ' αντικειμενική κρίση να εκληφθεί ως απόπειρα �πηρεασμού των δικαστών στη διαμόρφωση της δικαιοδοτικής τους κρίσης στην υπόθεση αυτή.
Άλλωστε όπως προβλέπεται εκ του νόμου (Ποινικός Κώδικας)
Παρεμπόδιση δικαστών, κλπ. και παρέμβαση σε δικαστική διαδικασία
122. Όποιος προβαίνει σε οποιαδήποτε πράξη
(α) προορισμένη ή η οποία είναι ενδεχόμενο να αποτρέψει κάποιο πρόσωπο από το να ενεργήσει με οποιαδήποτε δικαστική ιδιότητα ή με οποιοδήποτε τρόπο ως συνήγορος, μάρτυρας ή διάδικος σε δικαστική διαδικασία
(β) προορισμένη ή η οποία είναι ενδεχόμενο να παρεμποδίσει ή με οποιοδήποτε τρόπο να επηρεάσει οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία ή οποιαδήποτε αστυνομική έρευνα που διεξάγεται με σκοπό έναρξης δικαστικής διαδικασίας ή έρευνα που διεξάγεται με βάση τις διατάξεις οποιουδήποτε νόμου, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση τριών χρόνων.
