Photo: Panayiotis Tzamaros / Fosphotos.com
1 εικόνα
Κατά ρητή διάταξη του Συντάγματος (άρθρο 86), η Βουλή, μπορεί να ασκήσει δίωξη κατά προσώπου που διετέλεσε μέλος της Κυβέρνησης, μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος.
Με την ανωτέρω διάταξη καθιερώνεται το μέγιστο χρονικό περιθώριο που διαθέτει η Βουλή για να ασκήσει ποινική δίωξη κατά μέλους της Κυβέρνησης, για αυτό τον λόγο χρησιμοποιεί την λέξη «μέχρι» και όχι άλλη διατύπωση όπως «μόνο εάν παρέλθουν δύο σύνοδοι». Η έναρξη της αποσβεστικής προθεσμίας άσκησης δίωξης, αρχίζει με την πρώτη ημέρα της πρώτης συνόδου της νέας βουλευτικής περιόδου και συμπληρώνεται οποτεδήποτε όσο διαρκεί η εν λόγω βουλευτική περίοδος, με ανώτερο διάστημα την τελευταία ημέρα της δεύτερης συνόδου. Έτσι μπορεί να διαρκέσει και μια ημέρ� όσο δηλαδή διήρκησε η βουλευτική περίοδος που ακολουθεί την τέλεση του αδικήματος.
Εάν η Βουλή δεν ασκήσει δίωξη εντός του ανωτέρω χρονικού διαστήματος, δεν μπορεί να το πράξει πλέον, αφού το αξιόποινο της πράξης του προσώπου που τέλεσε την πράξη εξαλείφεται, διότι δια της παρόδου του χρονικού περιθωρίου, η πολιτεία πλέον δεν δικαιούται να κινήσει τον ποινικό μηχανισμό εναντίον του εν λόγω προσώπου.
Με την συγκρότηση σε σώμα της Βουλής την 6η Μαΐου (ΙΔ' περίοδος), ακόμα και αν δεν διήρκησε για δύο συνόδους (χοντρικά δύο σεζόν από Οκτώβριο έως Ιούνιο που είναι υποδιαιρέσεις της περιόδου), εντούτοις διήρκησε μια ολόκληρη περίοδο, ήτοι πλέον παρήλθε η αποσβεστική προθεσμία άσκησης δίωξης και εξαλείφθηκε το αξιόποινο.
Η διάταξη του Συντάγματος καθιερώνει ρητά το μέγιστο χρονικό περιθώριο και υπονοεί το ελάχιστο. Εάν η Βουλή δεν διήρκεσε μέχρι το μέγιστο χρονικό περιθώριο που προβλέπει το άρθρο 86 του Συντάγματος, τότε επέρχεται η εξάλειψη του αξιοποίνου.
Επιπλέον, είναι αβάσιμα κατά την άποψη μου όσα υποστηρίζονται (αν και συμφωνώ με όλα τα υπόλοιπα), ότι η δίωξη μπορεί να ασκηθεί αργότερα, μετά από τυχόν Συνταγματική Αναθεώρηση και αλλαγή της διάταξης του άρθρου 86 (Αλιβιζάτος, Σωτηρέλης).
Αυτό θα ερχόταν σε αντίθεση με την μη αναδρομικότητα δυσμενέστερων νόμων στο ποινικό δίκαιο. Ο θεσμός της εξάλειψης του αξιοποίνου είναι θεσμός του ουσιαστικού ποινικού δίκαιου και όχι του δικονομικού, έτσι τυχόν μελλοντική τροποποίηση του Συντάγματος στο μέλλον δεν μπορεί να ανατρέξει στο παρελθόν, αφού από το ίδιο το Σύνταγμα αντλείται το δικαίωμα, της εξάλειψης του αξιοποίνου σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Οι νόμοι, είναι, νόμοι, όσο δυσάρεστοι και αν είναι σε πολλούς, η λύση δεν είναι η παραβίαση τους για την πρόσκαιρη ικανοποίηση του όχλου, αλλά η αλλαγή τους με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.
