Η κυβέρνηση «εθνικής συνεννόησης και ευθύνης» θα μετατρέψει την Ελλάδα σε «μια χώ�α φιλική στις επενδύσεις και τους επενδυτές». Αυτό σε γενικές γραμμές ήταν το σαφές νόημα των προγραμματικών δηλώσεων του πρωθυπουργού, το οποίο ωστόσο δημιουργεί ένα μεγάλο ερώτημα: Πως θα γίνει αυτό;
Το ερώτημα για όσους δεν χορταίνουν με (πολιτικό) αέρα κοπανιστό, είναι ρητορικό, καθώς η απάντησή του είναι προφανής. Τα παραδείγματα άλλωστε των φιλικών προς τις επενδύσεις χωρών είναι πασίγνωστα, ξεκινώντας από τις χώρες της γειτονιάς μας, όπως για παράδειγμα τη Βουλγαρία και καταλήγοντας στην φιλικότερη χώρα των �! �που γης επενδυτών, την Κίνα. Εκεί δηλαδή, στη Βουλγαρία που ενώ τα έχει δώσει όλα στους επενδυτές, ακόμη περιμένει τις επενδύσεις του. Εκεί, δηλαδή στην Κίνα που το ελεήμων κεφάλαιο σπεύδει για να δώσει ένα-δύο ευρώ τη μέρα σε εκατομμύρια εργαζόμενους οι οποίοι από την πολύ ευτυχία και ευγνωμοσύνη, δεν αντέχουν και πηδούν από τα παράθυρα των μεσαιωνικών κάτεργων…
Στην Ελλάδα, βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή αυτής της πορείας προς την… ευτυχία. Πολλά οφείλονται στον Γιώργο Παπανδρέου, τεράστια ήταν η συμβολή του Λουκά Παπαδήμ�υ, μέγιστη, ωστόσο θα αποδειχτεί η προσφορά των κυρίων Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη για την μετατροπή της Ελλάδας σε επενδυτικό παράδεισο.
Προφανώς οι εν λόγω κύριοι είτε δεν νοιάζονται και αδιαφορούν, είτε (ο κύριος Φώτης) αδυνατεί να αντιληφθεί πως ο επενδυτικός παράδεισος προϋποθέτει και τη δημιουργία μιας παράλληλης κόλασης. Αυτής της κόλασης που ήδη βιώνουν το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, τα εκατομμύρια των εργαζόμενων που ζουν (αν και έχουν εργασία) κάτω από το όριο της φτώχειας, ! των � �υνταξιούχων των 500 (και κάτω) ευρώ, των ανθρώπων που ενώ πληρώνουν μια ζωή τις εισφορές τους σήμερα αν τους τύχει και αρρωστήσουν θα πεθάνουν (ρωτήστε επ αυτού κάποιον καρκινοπαθή) στο δρόμο.
Αυτή είναι η πορεία προς τον επενδυτικό παράδεισο, αυτή είναι η ελληνική κόλαση σήμερα. Μια κόλαση η οποία θα ολοκληρωθεί – ή τουλάχιστον αυτό έχει κατά νου να κάνει ο Σαμαράς και οι «σοσιλααριστεροί» στυλοβάτες του- με το ξεπούλημα κάθε μελλοντικής προοπτικής γι αυτόν τον τόπο: Νερά, ενέργεια, υποδομές, παραλίες, βουνά , ορυχεία, τζόγος.
Μέχρι και τα προσδοκώμενα έσοδα από τον πιθανό πετρελαϊκό πλούτο της χώρας έχουν ήδη υποθηκεύσει/ προεξοφλήσει--- αν αναρωτιέστε γιατί σήμερα τους έπιασε ο πόνος για έρευνες και ΑΟΖ-- με αντάλλαγμα την …επόμενη δόση.
Αυτός είναι, λοιπόν, ο στόχος της κυβέρνησης «εθνικής ευθύνης», ο οποίος, προφανώς, αργά ή γρήγορα, θα φέρει το έθνος, την κοινωνία, τον λαό, ενώπιον των ευθυνών του…
