Ποιοι αποτελούν τον πολιτικοκοινωνικό «εχθρό» της παγκόσμιας διαπλοκής;
Οι πατριωτικές δυνάμεις
Γιατί;
Γιατί συσπειρώνουν τους πολίτες έναντι της διεθνιστικής κουλτούρας των πολυεθνικών.Δηλαδή, είναι κακός ο διεθνισμός;
Όχι, εφόσον, η κάθε χώρα κρατάει την ιστορία και την ταυτότητα της, στα πλαίσια υγιούς ανταλλαγής πολιτισμών, με το βλέμμα στην ιστορική αλήθεια, όσο κι αν αυτό δεν συμφέρει κάποιους.
Οι παγκοσμιοποιητές, τι επιθυμούν;
Κατάργηση της πολιτιστικής πολυμορφίας, με σκοπό την εύκολο-ελε�χόμενη παγκόσμια κοινωνία του ιδίου τρόπου «σκέψεως και ενεργείν».
Πατριωτικές δυνάμεις θεωρούνται μόνο οι δεξιές;
Όχι. Μάλιστα τα περισσότερα εθνικά θέματα έχουν «θαφτεί» κυρίως από μεγαλο»πατριώτες». Σε όλες τις παρατάξεις υπάρχουν πατριώτες. Εντούτοις, στις δυνάμεις της «ήπιας» Αριστεράς υπάρχει επιρροή του υλιστικού μαρξιστικού διεθνισμού και έτσι δύσκολα δέχονται κάποια πράγματα για πατρίδα και πίστη.
Οι πατριωτικές δυνάμεις πρέπει να είναι ακομμάτιστες;
Σαφώς! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να λειτουργούν μέσω �! �ομμάτων, αρκεί να βάζουν το συμφέρον της πατρίδας πάνω από την εκάστοτε ιδεολογία. Το καλύτερο θα ήταν η ένωση τους σ' έναν υπερκομματικό φορέα.
Γιατί υπάρχει η άκρα Δεξιά;
Για να μπαίνει ταμπέλα στους πατριώτες.
Γιατί υπάρχει η άκρα Αριστερά;
Για να υπερτονίζει την συγκεκριμένη ταμπέλα.
Ποια είναι η βασική διαφορά των δύο άκρων;
Οι μεν χωρίζουν τους ανθρώπους σε ράτσες-έθνη, οι δε σε τάξεις, προκειμένου να έρθουν οι «σωτήρες» και να μιλήσουν για μια κοινωνία «αχταρμά» προς χάριν της κοινωνικής ειρήνης.
Οικονομικ� ποιος είναι ο εχθρός την παγκόσμιας διαπλοκής;
Η μεσαία τάξη.
Γιατί;
Αποτελεί την ραχοκοκαλιά της οικονομίας κάθε κράτους.
Γιατί χτυπιέται κυρίως ο ιδιωτικός τομέας;
Γιατί πάνω στα κέρδη των επιχειρήσεων βασίζει το κράτος την φοροεισπρακτική του πολιτική, για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Ειδάλλως οδηγούμαστε σε δάνεια.
Τι κερδίζει την απραγία και την ύφεση;
Η δημιουργικότητα στην οικονομία. Οι δημιουργικές δυνάμεις της κάθε χώρας, αφού εμποδίζουν την κατάρρευση του συστήματος.
Ποια είναι τα άκρ�! � στη�! � οικονομία;
Από την μία ο νέο-«φιλελευθερισμός», που στην ουσία είναι νέο-συντηρητισμός/μερκαντιλισμός. Όλα συγκεντρώνονται στις πολυεθνικές, με αποτέλεσμα να «ξεψυχούν» οι δημιουργικές δυνάμεις της κάθε χώρας. Από την άλλη ο κρατισμός, με βάση τον οποίο συγκεντρώνονται όλα στο κράτος και μηδενίζεται η ιδιωτική πρωτοβουλία, άρα «ξεψυχούν» κι εδώ οι δημιουργικές δυνάμεις. Και στις δύο περιπτώσεις οι πολίτες γίνονται υπάλληλοι κέντρων αποφάσεων.
Τι θα ήταν το ιδανικό;
Συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην ανάπτυξη μιας χώρας με ισχυρή δι�κυβέρνηση, προκειμένου να αποφεύγεται το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Ενιαίος χαμηλός φορολογικός συντελεστής και μειωμένη γραφειοκρατία.
Μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα;
Η κατάσταση δεν μπορεί να αποτραπεί μπορεί, όμως να ανατραπεί.
Πως;
Όταν απελευθερωθούν οι πατριωτικές και δημιουργικές δυνάμεις της χώρας.
