Στιγμές στιγμές, νιώθω πως ζω σε όνειρο. Θα κάνω έτσι και θα ξυπνήσω.
Τ' αυτιά μου πονούν από τις χοντράδες που ακούω από κάθε "ειδικό", κάθε ενημερωτή, κάθε υποψήφιο διασώστη των οικονομικών μου και της ζωής μου.
Πονούν τα στήθεια μου, από τις κατραπακιές που τρώμε σαν έθνος χωρίς αξιοπρέπεια χωρίς αιδώ.
Βλέπουμε το βιοτικό μας επίπεδο μέσα σε δύο χρόνια να έχει μαζέψει σε τριτοκοσμικά επίπεδα. Και τα χειρότερα έρχονται χωρίς καμιά προοπτική στο άμεσ� μέλλον των …δέκα χρόνων.
