Κυριακή 8 Απριλίου 2012
Ανησυχία «επιχειρηματιών» για τις ελληνογερμανικές σχέσεις, ή Βάστα Ρόμελ!
Το Βάστα Ρόμελ είναι κατοχική έκφραση που αποδίδεται σε μαυραγορίτες που κονομούσαν όσο οι Γερμανοί απομυζούσαν τα πάντα για να τροφοδοτούν τον πόλεμό τους. Έψαξα να βρω ποιοι είναι οι μαυραγορίτες που διαμαρτύρονται αυτή την φορά, αλλά δεν είδα δηλώσεις από ΑΠΕτζήδες...
Δεν ήξερα καν ότι έχουμε και Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Σύνδεσμο. Ξέρω για το Επιμελητήριο, αλλά όσοι δικοί μας δεν είναι χρεωκοπημένοι, ντρέπονται και δεν εμφανίζον�! �αι.
Οι Ελληνογερμανικές σχέσεις είναι, βασικά, αυτές της Κατοχής. Και εάν κανείς δεν θέλει να θυμάται (τι να θες να θυμάσαι από το Κοντομαρί ή την Κάντανο;), ή εάν παριστάνεις τον τεχνοκράτη, είναι τα 20 χρόνια βαρεμάρας: Δανειστήκαμε με υποθήκες τα σπίτια μας για να αγοράζουμε τις εξαγωγές τους, ώστε να έρθουν να πάρουν τα σπίτια μας... Και τίποτα από όλα αυτά να μην ίσχυε, και να ήταν κατασκευάσματα της φαντασίας μου, ο Νόμος για τις ΑΠΕ και η επιβολή ενεργειακής φτώχειας, επειδή έτσι λέει το πλάνο κάποιου δικού τους, φτάνει να με κάνει κατακίτρινο.
Δεν με ενδιαφέρει το Κατοχικό Δάνειο. Οι κλέφτες κλέβουν, οι επιδρομείς αρπάζουν, ο Γερμανικός στρατός δεν είχε επιμελητεία, και η εκδοχή της Ευρώπης που γνώρισα ήταν ανάδειξη λαμογιών, έργα που εξυπηρετούν τους ίδιους, εκμαυλισμός μέσω σοσιαλισμού, βραβεία μαϊμούδες, επιδοτήσεις για αποβιομηχάνιση, φρούτα σε χωματερές, η διάλυση μιας φτωχ�ς και δύσκολης, αλλά σχετικά ισόρροπης χώρας, και η σωτηρία της μέσα από ελεγχόμενα, αγορασμένα ή εκβιαζόμενα κόμματα και Πράσινη Απασχόληση σε ρακοσυλλεκτικές εταιρίες.
Εγώ ευχαρίστως θα διέγραφα το Κατοχικό Δάνειο, αλλά να ξεκουμπιστεί και όλος ο συρφετός, και είμαστε πάτσι. Κι αν φύγει και η Πρασινάδα, δεν θα ξαναγράψω κ! ακίε ς για τους Κλιματολάγνους. Και ζητώ ταπεινά συγγνώμη, από όσους Γερμανούς παλεύουν και αυτοί να ξεφορτωθούν την διαστροφή είτε του Τρομοκηπίου, είτε της Αεικινήτου Ενέργειας.
Το έναυσμα της γκρίνιας μου εδώ.