Κι έτσι, αντί να εξυγιανθεί η σπονδυλική στήλη της οικονομίας με κάθαρση από τα κρατικοδίαιτα κατάλοιπα και χρηματική ενίσχυση βάσει παραγωγικών και ανταγωνιστικών και μόνον κριτηρίων, τσακίζεται τόσο σφοδ�ά ώστε η μικρομεσαία δραστηριότητα να μην μπορεί να ξανασηκωθεί από το αναπηρικό της καροτσάκι για πολλά χρόνια.
Και όλα αυτά διότι οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ του τόπου «συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις», προς έναν σαφή και υπερεθνικό στόχο: την καταστροφή της μεσαίας τάξης. Σε μια Ελλάδα χωρίς δυναμική μεσαία τάξη, που θα μπορούσε να δίνει νέες θέσεις εργασίας με πιο ανθρώπινες συνθήκες, ο έλεγχος της εργασίας θα μονοπωληθεί από τις «συμμορφωμένες» ελίτ οι οποίες θα επιβάλλουν συνεργικά τους υποδεικνυόμενους κανόνες σε ένα «πεπτωκός�! �, εξ� �ντλημένο και πάμφθηνο εργατικό δυναμικό - που ήδη κατακλύζει αθρόο την αγορά.
Η κυβερνώσα αριστερά πήρε θέση στο πλευρό των ελίτ. Η αντιπολιτευόμενη αριστερά αδρανεί ελπίζοντας να ηγηθεί στις στρατιές των νεο-αθλίων. Και η Ελληνική κοινωνία πολιτικά ακέφαλη, στον αυτόματο της δυστυχίας, φαντασιώνεται καλύτερες μέρες. Οι ελίτ και η αριστερά μοιάζουν πλανήτες που διαρκώς ψύχονται καθώς απομακρύνονται από τον ήλιο της χώρας, την ζωτική ενέργεια για τα συμφέροντα των πολιτών και το μέλλον των νέων. Καμία πολιτική δύναμη δεν φαίνεται σήμερα ικανή ή διατ�θειμένη να καεί μέσα σε αυτόν τον νοητό ήλιο της δικαιοσύνης και της αλήθειας και να βγάλει τη χώρα από την απελπισία.
Μετά τα τόσα αλλεπάλληλα Heil! και Sieg Heil! φαίνεται να οδηγούμαστε υποχρεωτικά σε μια περίοδο που θα την καθοδηγούν πολιτικές σκιές και θα αλωνίζουν σκοτεινές πολιτικές δυνάμεις. Αλλά εμείς, οι ανώνυμοι πολίτες, θα πρέπει με την κριτική και τις ενέργειες μας να δώσουμε σε αυτήν την περίοδο πάλι την ελπίδα, κάνοντάς την πορεία για την ένωση των υγιών δυνάμεων του τόπου και εν τέλει πορεία προς το φως. Είμαστε μόνοι μας…
