Το ταξίδι όμως του οδηγού θα καταλήξει άδοξα, αφού αρχικά θα πιαστεί στα χέρια με τον υπάλληλο βενζινάδικου στην Ιταλία (1,90€), επειδή θα θεωρήσει ότι πάνε να τον κλέψουν. Αποφεύγοντας με το ταχύτατο αυτοκίνητό του τους καραμπινιέρους που καλεί ο ιδιοκτήτης του βενζινάδικου, θα κατορθώσει να μπει σ' ένα φέρι μποτ στην Αγκόνα και να ταξιδεύσει μέχρι την Πάτρα. Τελικά, όμως, θα συλληφθεί επ' αυτοφώρω από αστυνομικούς της νεοσυσταθείσας ομάδας «Απόλλων» το Σάββατο στις 22 Σεπτεμβρίου 2012 στην Κόρινθο με την κατηγορία της πρόκλησης απλής σωματικής �! �λάβ� �ς, όταν αγανακτισμένος θα δείρει τον πωλητή τοπικού βενζινάδικου.
Όταν οι Έλληνες αστυνομικοί τον ρώτησαν γιατί προέβη σ' αυτή τη βάρβαρη πράξη, χωρίς ίχνος σεβασμού στη φιλόξενη στάση των ντόπιων (οι οποίοι τηρούν απαρέγκλιτα τις αρχές του Ξένιου Διός ιδιαίτερα όταν κάποιος ξένος επισκέπτης έρχεται στη χώρα μας με ακριβό αυτοκίνητο και γεμάτος χρήματα), ο Εσθονός οδηγός τους εξηγεί όχι μόνο γιατί θεωρεί την τιμή της βενζίνης «ληστρική» (1,82€), αλλά επιπλέον ότι όταν τοποθέτησε σε δοκιμαστικό σωλήνα με ιχνηθέτη κινιζαρίνη την σούπερ αμόλυβδη βενζίνη 100 οκτανίων που υποτίθεται ότι θα του έβαζε διαπίστωσε ότι αυτή ή�αν νοθευμένη με βενζίνη 95 οκτανίων σε ποσοστό 30%.
Οι αστυνομικοί τότε δεν μπόρεσαν να μην γελάσουν και με καλούτσικα αγγλικά τον πληροφόρησαν –ελαφρώς απορημένοι που δεν το γνώριζε ήδη– ότι το να ζητήσει 100αρα αμόλυβδη ήταν ο πιο σίγουρος τρόπος για να βάλει κανείς ανόθευτη και ελαφρώς ενισχυμένη αμόλυβδη βενζίνη 95 οκτανίων στο ντεπόζιτο του αυτοκινήτου του.
-«Και η αληθινή 100αρα;» ρώτησε έκπληκτος ο οδηγός του αυτοκινήτου πυραύλου.
-«Α, αυτή δεν υπήρξε ποτέ στ' αλήθεια. Ήταν ένα διαφημιστικό τρυκ, σαν την άλλη βενζίνη, εκείνη που χαρίζει επιπλέον χιλιόμετρα!» του απάντησαν ξελαφρωμένοι πο� δεν είχαν να κάνουν με κανέναν επικίνδυνο αλλοδαπό εγκληματία, σίγουρα πράγματα (αφού οι Έλληνες είναι φιλήσυχος λαός χωρίς καταχραστές δημοσίου χρήματος ύψους (δισ)εκατομμυρίων ευρώ, βιαστές, εταιρίες δολοφόνων κτλ. και μόνο οι αλλοδαποί εγκληματίες επικίνδυνοι).
Η παραπάνω ιστορία θα μπορούσε να είναι άκρως φανταστική, όμως στη «σύγχρονη» Ελλάδα της χρεοκοπίας και των μνημονίων είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Συνεπώς, έχουμε το παράδοξο από τη μία πλευρά η οικονομία εν γένει και τα εισοδήματα των πολιτών ειδικότερα (λόγω των διαρκών κρ�! �τικ� �ν περικοπών και μέτρων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) να συρρικνώνονται μεν ολοένα και περισσότερο, αλλά από την άλλη οι Έλληνες πολίτες να «απολαμβάνουν» ολοένα και ακριβότερα τα καύσιμα που είναι άκρως απαραίτητα για την μετακίνηση των ιδίων και των προϊόντων τους, καθώς και για τη θέρμανσή τους το χειμώνα.
Και όχι μόνο απλά τα πληρώνουμε ακριβότερα σχεδόν από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα (εξαιρείται στην αμόλυβδη βενζίνη η Ιταλία), αλλά και η ποιότητά τους είναι πολύ πολύ χαμηλή, αφού αν δεν γίνει η δαπανηρή διαδικασία «αποθείωσης» το εν δυνάμει καρκινογόνο καύσιμο γίνεται πολύ, πολύ φθηνότερο. Αν επιπλέον νοθευτεί κατόπιν και με λίγη αιθανόλη τότε έχουμε ένα εκρηκτικό μείγμα «υποκαυσίμου» που όμοιο του δύσκολα να βρεθεί ακόμη και στην αγορά του Κονγκό ή της Ουγκάντα.
Στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά η απάντηση δεν είναι τελικά και τόσο δύσκολη. Αυτό συμβαίνει γιατί λόγω μεγάλων φόρων, διεθνών συγκυριών (116 πλέον δολάρια η τιμή μπρεντ ανά βαρέλι), ολιγοπωλίου Λάτση-Βαρδινογιάννη ουσιαστικά στην αγορά πετρελαίου και παράνομης συμπεριφοράς εταιριών-μεσαζόντων-πρατηριούχων έχει δημιουργηθεί αυτό το νέο είδος καυσίμου, ελληνικής επινόησης το οποίο είναι ταυτόχρονα και λαθραίο και πανάκριβο και πολύ κακής ποιότητας.
Σύμφωνα δε με καταγγελίες του γνωστού πρώην βουλευτή Μαγνησίας Γιώργου Σ�ύρλα επικίνδυνης ποιότητας μη αποθειωμένο καύσιμο έχει βρεθεί επανειλημμένως στις δεξαμενές των ενόπλων δυνάμεων της χώρας με αποτέλεσμα οι μηχανές όχι μόνο των επίγειων οχημάτων, αλλά ακόμη-ακόμη κι αυτών των ελικοπτέρων και των αεροσκαφών να φθείρονται ανεπίτρεπτα και να παρουσιάζονται σοβαρές βλάβες που μπορεί να έχουν οδηγήσει στο παρελθόν ακόμη και στην πτώση ορισμένων από αυτά.
Επίσης, σύμφωνα με πρόσφατες καταγγελίες του προϊστάμενου του ΣΔΟΕ Νίκου Λέκκα «πρέπει να υπάρξει πολιτική βούληση» αφού «το ΣΔΟΕ μπορεί να ξεσκεπάσει όλο το σύστημα» δεδομένου ότι «τα διυλιστήρια είναι τέσσερα… στον Ασπρόπυργο, στην Ελευσίνα, στους Αγίους Θεοδώρους και στη Θεσσαλονίκη», καθώς και ότι οι μεγάλοι παίκτες στο χώρο του ελληνικού καυσίμου είναι «δέκα χονδρέμποροι οι οποίοι παίρνουν το έτοιμο πετρέλαιο, αυτό δηλαδή το οποίο διυλίζεται, και οι οποίοι οι δέκα αυτοί είναι οι μόνοι που το πουλάνε ή το εξάγουν». Έτσι όταν υπάρχει ηλεκτρονικ� διασύνδεση όλων αυτών με το ΣΔΟΕ γνωρίζουμε πόσο πετρέλαιο μπήκε στα διυλιστήρια, πόσο έφυγε από τα διυλιστήρια έτοιμο… και πόσο θα πουληθεί από τα βενζινάδικα».
Αλλά λείπουν οι άνθρωποι (8 είναι μόνο οι ελεγκτές του ΣΔΟΕ ενώ θα χρειαζόντουσαν 208) και φυσικά αυτή η ομιχλώδης έννοια που λέγεται «πολιτική βούληση» και η οποία συνήθως εκφράζει τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας από ομάδες συμφερόντων και συνακόλουθα την κρατική αδράνεια επί σημαντικών θεμάτων, όπως αυτό των καυσίμων.
Κι ενώ το πρόβλημα σε κρατικό επίπεδο είναι «εύκολο» να! λυθ� �ί με τη στελέχωση του ΣΔΟΕ και αυστηρούς και πολλαπλούς δειγματοληπτικούς ελέγχους σε κάθε προμηθευόμενη «παρτίδα» καυσίμων (κι έτσι εύκολα σχετικά να εξοικονομηθούν μέχρι και 3 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για τις απαιτήσεις της Τρόικας, αντί άλλων επώδυνων για το λαό «μέτρων»), στο μείζον θέμα της ληστρικής εκμετάλλευσης των Ελλήνων πολιτών η λύση μπορεί να είναι και διαφορετική.
Εμείς λοιπόν προτείνουμε απόλυτο μποϊκοτάζ στα καύσιμα από 21 έως 28 Οκτωβρίου. Την εβδομάδα που οι πολύ γενναιότεροι ημών πρόγονοι είπαν «Όχι» στον φασισμό και πολέμησαν �ικηφόρα στο μέτωπο της Αλβανίας κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, οι σύγχρονοι Έλληνες μπορούμε να πούμε τουλάχιστον «Όχι» στις ληστρικές τιμές των καυσίμων, «Όχι» στη νοθεία των καυσίμων, «Όχι» στα ολιγοπώλια, περιορίζοντας στο ελάχιστο τη χρήση καυσίμων για θέρμανση και για την προσωπική μας μετακίνηση (υπάρχουν ακόμη τα ποδήλατα αλλά και τα μαζικά μέσα μεταφοράς).
Ας κάνουμε λοιπόν μια φορά σ' αυτή τη χώρα ένα σωστό μποϊκοτάζ στα καύσιμα. Μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε.
Το πλήρες κείμενο ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ τελικά στο φύλλο της Φρι Σάντει (F! ree Sund ay) στις 22-09-2012.
Από Βίκτωρ Τσιλώνης
