Photo: happylobster/Flickr
1 εικόνα
Η θεία στο κρεβάτι από τη μέση της. Που να πάει στην ουρά του ΕΟΠΥΥ έτσι; Γιατρό ιδιώτη απ'την πετσοκομμένη σύνταξη του θείου. Τα φάρμακα, ευτυχώς φθηνά, τα φέρνω εγώ. Η πόρτα ανοιχτή. Υπό την επίβλεψη του θείου, την διορθώνει ένας μαστοράκος με φόρμα και εργαλειοθήκη. Πρόσωπο στρόγγυλο και αξύριστο, βλέμμα με συνεσταλμένη ευγένεια και παράπονο απόκληρου: τίποτε ασυνήθιστο, «καλημέρα» και πάω μέσα. Σε λίγο να'σου κι ο θείος με την περήφανη συγκίνηση για τη νέα γενιά: «Καλό παιδί, δεν καταδέχτηκε ούτε ευρώ να πάρει». «Να σου πάρω εσένα 20 ευρώ; Ντροπή!»
-Καλά και τα καινούρια κλειδιά που κρατάς;
-Αφού άλλαξε την κλειδαριά. Αλλά μόνο το ανταλλακτικό χρέωσε.
-Πόσο το μαλλί;
-250 ευρώ.
-Απόδειξη πήρες;
-Καλά, μου την έφτιαξε τζάμπα να του ζητήσω και απόδειξη;
-Έλα, ντε! Από τα 250 ευρώ, θείε, τα 50 είναι ο ΦΠΑ. Από τα υπόλοιπα 200, 40% φόρος και 5% εισφορά αλληλεγγύης, 90 ευρώ. Το σύνολο 140 ευρώ. Τι να τα κάνει τα 20 ευρώ σου; Πιο προσοδοφόρα είναι η αφιλοκέρδεια από την κερδοσκοπία.
Σε μία εισαγωγή (αδασμολόγητη από Γερμανία) διακοσίων ευρώ, το Κράτος πλήρωσε 140 ευρώ αμοιβή στον ελεύθερο επαγγελματία. Για να μη βάλω και τα 250 ευρώ που προήλθαν από τη σύνταξη (που πάλι πλήρωσε το Κράτος). Ιδιωτικός τομέας… Και τα υπολόγισα απλοϊκά, όντας σίγουρος ότι ο μαστοράκος δεν έβαλε καπέλο στην τιμή του ανταλλακτικού. Γιατί είμαι σίγουρος ότι πραγματικά πιστεύει πως είναι καλό παιδί, με την έννοια που αυτός αντιλαμβάνεται. Και αδικημένο έναντι των κρατικοδίαιτων.
Τι τα θες; Το μόνο που κατάφερα ήταν να στεναχωρήσω τους θείους. Ευτυχώς το κατάλαβα και σταμάτησα πριν τους τα πω όλα. Πριν πω, ρε μπάρμπα το «καλό παιδί» σου κόβει τη σύνταξη και το γιατρό. Το κακό Κράτος σου δίνει ,ότι απομένει. Αγάπα το λίγο κι αυτό το ρημάδι. Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη. Εσύ γιατί μένεις πιστός μόνο στον πρώτο; Ξέρω, γιατί είναι καλό παιδί…
