του Niko AgoΒαρέθηκα με την επιθυμία να γράφω κάθε φορά για αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Και επειδή υπάρχουν και αυτοί που θα λένε «τώρα που βολεύτηκε ο μπαγάσας, μας κάνει κριτική» - που ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο – γράφω την εμπειρία μου ως μαθητής σε σουηδικό σχολείο. Ναι, βρε γιατί γελάς επειδή σου φαίνομαι μεγάλος για μαθητής; Μεγάλο είναι το μάτι σου. Μια χαρά είμαι. Και να σου πω επίσης πως, όταν είσαι μαθητής σε μεγάλη ηλικία, νιώθεις καλύτερα σε σχέση με τότε που ήσουν μικρός. Άσε που το πρωί, δεν σε βάζει με το ζόρι η μαμά να φας πρωινό και ούτε σου φο�άει εκείνη την μπλούζα που εσύ μισείς.
Στις 6 του Νοεμβρίου ξεκίνησε η σχολή, ενώ έφτασα από 5 του Οκτώβρη. Ένας μήνας για την προσαρμογή, ήταν απαραίτητος. Την πρώτη μέρα ομολογώ ότι έτρεμα σαν τότε που πήγα στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Το μόνο που δεν έκανα όπως τότε, ήταν να μπω στη τάξη χωρίς τα παπούτσια μου. Τότε, τα είχα βγάλει έξω από την πόρτα. Περίμενα τη δασκάλα να με φωνάξει όπως η μάνα μου, αν μας έβλεπε να μπούμε με τα λασπωμένα παπούτσια μέσα. Χαμένος εντελώς. Η δασκάλα να μιλάει μόνο σουηδικά και να την κοιτώ σαν UFO. Δεν καταλάβαινα Χριστό. ! Κουράγιο λέω, μεγάλε θα τα καταφέρεις. Τους άλλους τους έβλεπα ως καθηγητές, αφού κατάφερναν και αρθρώνανε κάποια λέξη στα σουηδικά. Μετά συστηθήκαμε. 18 μαθητές, 16 εθνικότητες. Οι περισσότεροι από 6 μήνες και άνω στη χώρα. Ξεθαρρεύω. Θυμάμαι πώς μιλούσα τα ελληνικά μετά από 6 μήνες παραμονής. Και αυτοδίδακτος.
Το σχολείο δεν διαφέρει και πολύ από ένα Δημοτικό. Ας είμαστε κάτι μαντράχαλοι, ακόμα και με γκρίζα μαλλιά. Καλή ώρα, ας πούμε. Προσφέρει πρωινό αλλά και ροφήματα για όλη τη διάρκεια της σχολικής ημέρας. Οι καθηγητές είναι πολλών εθνικοτήτων. Έχουμε �ροχωρήσει αρκετά με τη γλώσσα. Μπορώ να ανταλλάξω άφοβα αρκετές κουβέντες στα σουηδικά. Να ρωτάω, να απαντώ, να ψάξω πράγματα. Οι Σουηδοί, εκ πρώτης όψης, δείχνουν ψυχροί και απόμακροι. Δεν είναι έτσι. Πάντα σε χαιρετούν, και ας είσαι άγνωστος. Στη σχολή, στο δρόμο, στο σουπερμάρκετ. Όλοι χαιρετούν τον οδηγό του λεωφορείου όταν μπαίνουν (αναγκαστικά από την πρώτη πόρτα για έλεγχο εισιτηρίου). Τρία τεστ έχουμε δώσει ως τώρα και τα έχω πάει αρκετά καλά. Στο τελευταίο, μάλιστα, άγγιξα το άριστα. Χάρηκα πολύ. Όπως τότε που έπαιρνα τους ελέγχους στο Δημοτικό κα�! � Γυμ�! �άσιο έτρεχα να τα δείχνω στη μάνα. Κι αυτή, ως ανταμοιβή, μου έκανε τηγανίτες. Κάναμε και τη γιορτή της Σάντα Λουτσίας στις 13 Δεκεμβρίου. Οι ντόπιοι δεν είναι και… οι φανατικότεροι πιστοί αλλά σέβονται πολύ τις παραδόσεις. Όλων. Τραγούδια, γλυκά αλλά και σιωπή. Η χαρά μου, όπως τότε που ήμουν μαθητούδι. Ακόμα και το ότι χάσαμε την πρώτη ώρα του μαθήματος, το χάρηκα. Όταν είσαι μαθητής, τις γιορτές τις χαίρεσαι τελικά το ίδιο, είτε είσαι 12 είτε 42 ετών.
