Photo: bramvanlieshout
1 εικόνα
Αμέσως μετά την άφιξη μας από το νησί της Ικαρίας, μάθαμε τα δυσάρεστα νέα του θανάτου της δικής μου γιαγιάς, της γιαγιάς Σοφίας. Η γιαγιά ετών 86 μας είχε αφήσει για κόσμους άλλους, μακρινούς και ίσως πιο όμορφους από αυτόν εδώ, που είναι τόσο πρόσκαιρος. Στο ταξίδι για το χωριό στην Ήπειρο, κάπου κοντά στο Μέτσοβο, μου ήρθε στο μυαλό μια άλλη γιαγιά που είχα γνωρίσει μια μέρα πριν στην Ικαρία και συγκεκριμένα στον Αρμενιστή. Εκείνη η γιαγιά ετών 98 όπως υπερηφανεύτηκε ο γιος της όταν του είπα ότι έχω και εγώ γιαγιά στην Ήπειρο αρκετά μεγάλη σε ηλικία, ζούσε τ� χειμώνα με την προσμονή να έρθει η Άνοιξη να βγει στο μπαλκόνι του καφενείου να ατενίζει το πέλαγος, και να χαζεύει τους περαστικούς και τους τουρίστες που θα κάθονταν στο Καφενείο για έναν ελληνικό καφέ, φτιαγμένο από τα χεράκια της κόρης της. Την άλλη μέρα θα πήγαινε στο πανηγύρι και μάλιστα με ποδήλατο αστειεύτηκε ο γιος της.
Η δική μου γιαγιά ζούσε τους χειμώνες για να έρθει η Άνοιξη να ξαναδεί τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά της. Έφτιαχνε τραχανά και τυρί για να μπορούμε να πάρουμε μαζί μας όταν θα φεύγαμε πίσω για την Αθήνα. Ήταν μια καλοσυνάτη γυναίκα, γλυκός άνθρωπος, με τεράστια αποθέματα ανθρωπιάς και αγάπης για όλους. Βασανισμένη γυναίκα, που είχε δουλέψει πολύ στη ζωή της . Γι΄ αυτό τα τελευταία δύο χρόνια που ένοιωθε ανήμπορη λόγω των προβλημάτων υγείας που είχε, της είχε στοιχίσει πολύ που δεν μπορούσε πλέον να προσφέρει όπως έλεγε. Δεν δεχόταν εύκολα ότι τα γη�ατειά είχαν έρθει και ότι τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνούσε στο κρεβάτι.
Η γιαγιά της Ικαρίας δεν ξέρω πώς ακριβώς είχε περάσει τη ζωή της, αλλά αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως οι χαρακιές στο πρόσωπο πρόδιδαν ότι δεν είχε περάσει και πολύ εύκολα. Κάθε ρυτίδα και μια μικρή ιστορία, κάθε αυλακιά στο μέτωπο και ένας πόνος. Πολλά πρέπει να είχαν δει τα ματιά της όλα αυτά τα χρόνια. Άμα θα ξαναπάω στην Ικαρία θα πάω σίγουρα στο καφενεδάκι να την ξαναδώ. Ελπίζω να είναι εκεί και να έχει πιάσει τα 100 και να τη βρω να ατενίζει το Ικάριο.
Στη δική μου γιαγιά, εύχομαι καλό ταξίδι και ελπίζω εμείς τα εγγόνια της να έχουμε πάρει έστω και τη μισή από την ανθρωπιά της.
