Κυρίως (γιατί υπήρχαν και άλλες πειθαρχικού χαρακτήρα που πέρασαν απαρατήρητες) δύο φάσεις που επηρέασαν την εξέλιξη του αγώνα: Ένα ακυρωθέν γκολ για επιθετικό φάουλ (;) του σκόρερ Φωτάκη και μία αποβολή του Γλύκου με απευθείας κόκκινη στην ανατροπή του Κουτσιανικούλη που απορώ πώς μπορεί κανείς να υποστηρίξει πώς ήταν σε προφανή θέση για γκολ ενώ φεύγει παράλληλα με την εστία και έχει δίπλα του δύο παίκτες του ΠΑΟΚ να τον καταδιώκουν και να είναι έτοιμοι να τον ανακόψουν.
Όσο και να θέλει κανείς να μην μπει στο... τρυπάκι της συζήτησης για τη διαιτησία τον ωθούν σ' αυτό οι ίδιοι οι διαιτητές. Μετά τον Κάκο και ο Δημητρόπουλος θα γίνει αγαπημένο θέμα συζήτησης για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ την εβδομάδα που έρχεται. Και φυσικά θα κυριαρχήσουν ερωτήματα του στυλ "τι κάνει ο ΠΑΟΚ για να προστατευτεί από τη διαιτησία;". Το ρεπορτάζ αναφέρει πώς ο Ζήσης Βρύζας θα βρεθεί μεσοβδόμαδα στην Αθήνα για να μεταφέρει τα παράπονα του ΠΑΟΚ στους αρμόδιους φορείς. Αρκεί αυτό, όμως, για να αλλάξει την στάση των διαιτητών προς τον ΠΑΟΚ;
Θα σας απαντήσω ειλικρινά... Δεν γνωρίζω. Ούτε μπορώ να υποστηρίξω ότι αν η ΠΑΕ επέλεγε την τακτική των σκληρών ανακοινώσεων θα άλλαζε κάτι. Άλλωστε, αυτή η τακτική δοκιμάστηκε χωρίς επιτυχία στο παρελθόν. Ειδήμων του παρασκηνίου δεν είμαι ούτε επιδιώκω να γίνω. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι υπάρχουν διαιτητές που απλά είναι ανίκανοι, οπότε τίποτα δεν μπορείς να κάνεις, και ικανοί που άλλοι θέλουν να είναι αμερόληπτοι, και άλλοι να δείχνουν ότι γέρνουν προς τον ισχυρό. Και ισχυρός δεν γίνεσαι μεσούσης της περιόδου...
Γι' αυτό και προτιμώ να σταθώ σ' αυτά που μπορεί ο ΠΑΟΚ να κάνει εντός γηπέδου. Καταρχήν, να αποφεύγει τις κάρτες από εκνευρισμό και διαμαρτυρίες. Η βελτίωση σε σχέση με το ντέρμπι κόντρα στον Άρη ήταν σαφής στο Ηράκλειο, αλλά και πάλι δεν γλίτωσε τσάμπα κάρτες, όπως αυτή που πήρε ο Λάζαρ. Ναι, ο Ρουμάνος είχε δίκιο γιατί του έγινε φάουλ στη μεσαία γραμμή, αλλά το να διαμαρτυρηθεί πέρα από τα όρια δεν του απέφερε κανένα κέρδος. Κλείνω εδώ το θέμα της διαιτησίας και προχωράω.
Ξεκάθαρη η αγωνιστική αδυναμία
Υπάρχουν και αγωνιστικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την ισοπαλία με τον ΟΦΗ. Ο ΠΑΟΚ για μία ακόμη φορά έδειξε, τουλάχιστον όσο αγωνιζόταν έντεκα εναντίον έντεκα, ότι μεσοεπιθετικά είναι πολύ καλά δουλεμένος, βγάζει εύκολα φάσεις και με τους δύο επιθετικούς γεμίζει την αντίπαλη περιοχή.
Έχει, όμως, ανασφάλεια στα μετόπισθεν. Μπορεί το γκολ του Παπάζογλου να είναι αποκλειστική ευθύνη του Γλύκου, ωστόσο και στις υπόλοιπες επιθέσεις του ΠΑΟΚ το πρόβλημα στο κέντρο άμυνας ήταν εμφανές. Ο Κουμάλο εξακολουθεί να κινείται στη μετριότητα και αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο (αφήνω τον Ιντζίδη στην άκρη γιατί ήταν το πρώτο επίσημο παιχνίδι του).
Η διακοπή του πρωταθλήματος δίνει την ευκαιρία στον Δώνη να δουλέψει πάνω σ' αυτό τον τομέα και κυρίως στις αντιδράσεις στις στημένες φάσεις. Το θετικό είναι ότι θα έχει στη διάθεσή του και τον Κατσικά που εξέτισε τη μία αγωνιστική της τιμωρίας του και τον Βιβιάν και άρα θα υπάρχει η δυνατότητα όποιος είναι σε μέτρια κατάσταση να μείνει και στον πάγκο. Αν ο ΠΑΟΚ καταφέρει να δημιουργήσει αίσθημα σιγουριάς στα μετόπισθεν τότε θα έχει κερδίσει το πιο σημαντικό αγωνιστικό στοίχημά του και θα μπορεί να ατενίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον.
