Ίδιο ατμοσφαιρικό ματς, με ακόμα πιο ανεπανάληπτες ευκαιρίες χαμένες ήταν αυτό της 12 Οκτωβρίου κόντρα στη Βοσνία. Και για να είμαστε δίκαιοι, ευκαιρία σαν του Γκέκα δεν είχε ο Αλεξανδρής το 1997, αφού πάντα είχε μπροστά στην αντίπαλη εστία τον τερματοφύλακα-τοτέμ των Δανών. Αμφιβάλλουμε δε αν στη θητεία του Φερνάντο Σάντος στην εθνική έχει χαθεί ανάλογη ευκαιρία (μήπως ούτε με τον Ρεχάγκελ ;).
Η σημαντικότερη διαφορά όμως με τότε, είναι το γεγονός πως το 1997 η εθνική ομάδα του Κώστα Πολυχρονίου δεν είχε άλλη ευκαιρία. Ηταν το τελευταίο παιχνίδι των προκριματικών με τους Δανούς να πηγαίνουν για δύο αποτελέσματα, ενώ για μας στον «τελικό» εκείνο χρειαζόταν απαραίτητα η νίκη.
Ευτυχώς οι παίκτες του Φερνάντο Σάντος θα έχουν ακόμα ευκαιρίες, αν και αποκτά χαρακτήρα ακόμα πιο κομβικού παιχνιδιού η αναμέτρηση της Τρίτης στη Σλοβακία, όπου επιβάλλεται να νικήσουμε για να μην χάσουμε άλλο έδαφος.
Διότι χθες, έστω και με την πικρή γεύση που φύγαμε από το «Καραϊσκάκης» δεν χάσαμε κρατώντας και τη Βοσνία στην ίδια βαθμολογική μοίρα, αν και έχει ένα προβάδισμα λόγω της καλύτερης επίθεσης και επειδή θα μας φιλοξενήσει στην έδρα της.
Όλα αυτά αλλάζουν όμως για μια ομάδα που έχει νικήσει την τελευταία δεκαετία, στην Ισπανία, στην Ουκρανία και στην Τουρκία μεταξύ άλλων !
Στα θετικά κρατάμε τον υπέροχο κόσμο. Η εθνική, έστω σε μια χώρα όπου το ποδόσφαιρο βάλλεται καθημερινά, όχι απλά κρατά ψηλά τη σημαία αλλά έχει δημιουργήσει το δικό της κοινό.
Απόλυτο Respect στον δικό μας παίκτη-τοτέμ τον Γιώργο Καραγκούνη που δημιούργησε το σχεδόν ανεπανάληπτο ρεκόρ των 121 συμμετοχών. Το απόλυτο χειροκρότημα σε ένα γήπεδο όπου σε συλλογικό επίπεδο δεν πέρναγε καλά, τα λέει όλα και δείχνει ότι έστω και σε νηπιακό στάδιο έχουμε κάνει βήματα μπροστά.
Διαβάστε επίσης: Καρνέζης: "Kρίμα που δεν κερδίσαμε", Σάντος: "Είμαστε τσαντισμένοι με το αποτέλεσμα", Σαμαράς: "Τουλάχιστον δεν χάσαμε", Η κριτική των παικτών.
