Στην τελική ευθεία. Δυστυχώς σε μία ακόμη τελική ευθεία. Από το Καστελόριζο του 2010, επαναλαμβάνεται η ίδια αδιέξοδη, όπως φαντάζει στην κοινωνία, διαδικασία. Και αν η πρώτη φορά, είχε κάποια στοιχεία αγωνίας, αυτή τη φορά οι πολίτες πιο ψυλλιασμένοι, βλέπουν ευδιάκριτα το πολιτικό παιχνίδι στο Κοινοβούλιο.
Τις τελευταίες ώρες αναπτύσσονται τακτικές πόλωσης μεταξύ κυβέρνησης και...
αντιπολίτευσης που θυμίζουν την περίοδο των θερινών εκλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε την πρόταση του ΚΚΕ για την κατάργηση του μνημονίου και η κυβέρνηση δεν έχασε την ευκαιρία να καταδείξει το…κόμμα της δραχμής.
Η…σκληρή, στη δημοσιογραφική γλώσσα, αντιπαράθεση πιθανόν να είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση της έντασης στο πολιτικό προσκήνιο και ταυτοχρόνως μια προσπάθεια να μπετοναριστούν οι διαρροές πριν από την ψηφοφορία. Η προηγηθείσα δήλωση του Π. Λαφαζάνη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει προκάλεσε σωστά την αντίδραση του προέδρου Α. Τσίπρα. Αυτό έπρεπε να κάνει για τον κομματικό πατριωτισμό αλλά και για τη δημιουργία της αναγκαίας έντασης. Δεδομένης της εικόνας του αλληλο- σπαρασσόμενου ΠΑΣΟΚ, των αμφιβολιών για τις ψήφους της ΔΗΜΑΡ που κατά τ´άλλα στηρίζει την κυβέρνηση και την αδυναμία να προεξοφληθεί η συμπεριφορά σύσσωμης της ΚΟ της ΝΔ, το απρόβλεπτο ατύχημα στην ψηφοφορία δεν μπορεί να αποκλεισθεί…
Τι άλλο να κάνει πια η αντιπολίτευση για να προλάβει το ενδεχόμενο; Nα ψηφίσει τα μέτρα;!
Τι είναι αυτά που λες; Δεν γίνονται τέτοια πράγματα, θα πείτε ενδεχομένως, αλλά μπροστά στον κίνδυνο να αποτύχει η ψήφιση των μέτρων, το πολιτικό σύστημα ακολουθεί μια τακτική που γνωρίζει άριστα. Είναι όμως αυτό το ζητούμενο;
Χρειάζεται η κοινωνία μια αποτυχημένη μίμηση θεατρικού δρώμενου για να αντιληφθεί ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θα ήθελε τώρα να αντικαταστήσει τα τρία κόμματα στην εξουσία; Όλα όσα συμβαίνουν αναδύουν τη γνωστή αίσθηση που κάνει ακόμη πιο αποκρουστική την πολιτική στα μάτια μας. Τη στιγμή που χρειαζόμαστε ακριβώς το αντίθετο. Σοβαρή πολιτική διαχείριση. Προκειμένου μεγάλο τμήμα της κοινωνίας να ξεφύγει από την πεποίθηση της ματαιότητας των νέων μέτρων και της ανάγκης να της εξηγηθεί με λεπτομέρειες πως μπορούμε με σκληρή δουλειά να βγούμεαπό την περιπέτεια.
Δεν θα αναλωθώ στη σύγκριση των κεντρικών επιλογών, ούτε στην ανάλυση των σεναρίων που αξιολογούν τα μέτρα και τη λογική τους, ούτε θα σας βάλω στις σκέψεις περί τις βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους. Παρακολουθώ τις θετικές και αρνητικές γνώμες, βρίσκω ότι σοβαροί άνθρωποι γράφουν και διατυπώνουν σοβαρές παρατηρήσεις μεταξύ της λογικής, του ρεαλισμού από τη μία και της δημαγωγίας και του ρεαλισμού από την άλλη. Ομως αυτό που κατά την άποψη μου χρειαζόμαστε όσο τίποτε άλλο αυτή τη στιγμή είναι οι πολιτικοί. Δυστυχώς δεν έχουμε τους κατάλληλους. Τώρα που τ�λείωσε το μοντέλο του πολιτικού που μοίραζε λεβέντικα χρήμα απο δανεισμό, αντικρίζουμε με διαφορετικό μάτι τον πολιτικό που ψηφίσαμε. Δεν μας ικανοποιεί. Είτε μας χαϊδεύει ιδεολογικά, είτε μας εκνευρίζει διατυπώνοντας τις αντίθετες σε μας απόψεις. Η σοβαρότητα είναι ακόμη το ζητούμενο όταν κάνω αναδρομή σε όσα έχω γράψει στο blog.
Η πρώτη κατάκτηση της σοβαρότητας είναι η συμφωνία μιας κοινής προσπάθειας από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση χωρίς ωστόσο να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας τους. Φαίνεται ουτοπικό; Πρέπει να το παλέψουμε. Και μέσα από την ουσιαστική θετική ζύμωση να αναδείξουμε καλύτερο δυναμικό. Φυσικά να βοηθήσουμε να αναδειχθεί αυτό που ήδη διαθέτουμε. Το λίγο και καλό να επαυξηθεί. Βεβαίως και η κυβέρνηση έχει αποδοτικούς υπουργούς, λίγους που ξεχωρίζουν μέσα στη…νιρβάνα των πολλών, όπως διαθέτει και η αντιπολίτευση. Ας βοηθήσουμε με λιγότερο λαϊκισμό να ανταμώσει � σοβαρότητα από τις δύο πλευρές. Επειδή τα τελευταία χρόνια ενσωματώσαμε την ατάκα "δεν βγαίνει" ας ρίξουμε μια ματιά στο παράδειγμα Αργεντινή…
skai.gr
Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν!____ksipnistere1@gmail.com
