ΕΛΣΤΑΤ, απεκάλυψε την παραποίηση των στοιχείων της Ελληνικής Οικονομίας, από τον πρώην τσάρο Γιωργο Παπακωνσταντίνου και η υπόθεση μετά την έρευνα των Οικονομικών Εισαγγελέων κ.κ. Πεπόνη και Μουζακίτη, παραπέμφθηκε πλέον στη Βουλή, για να αναζητηθούν οι ποινικές ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου και του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ως κύριων υπαίτιων των Μνημονίων. Πόπη Σουφλή Η συγκεντροποίηση της εξουσίας στην Ευρώπη: ο Γενικός Διευθυντής της Eurostat ως Πάπας και Μουφτής για την τήρηση της στατιστικής «ηθικής» Η θλιβερή Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που τιμωρεί οιαδήποτε αμφισβήτηση των Ευρωπαϊκών στατιστικών στοιχείων Ζωή Γεωργαντά Καθηγήτρια Εφαρμοσμένης Οικονομετρίας και Παραγωγικότητας Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Τέως Μέλος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) zoe@uom.gr και zoe.georganta@gmail.com www.zoe-georganta.co.uk 4 Οκτωβρίου 2012 Η Απόφαση της 17ης Σεπτεμβρίου 2012 (2012/504/ΕU) αποκαλύπτει την αυξανόμενη με γοργούς ρυθμούς ανεξέλεγκτη συγκεντροποίηση της εξουσίας των Βρυξελλών και του Λουξεμβούργου επί όλων των εκφάνσεων της κοινωνικοοικονομικής ζωής των ευρωπαϊκών χωρών. Η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα απόλυτης συγκεντροποίησης μιας ασύδοτης εξουσίας επί των ευρωπαϊκών στατιστικών που στοχεύει να καταπνίξει οιαδήποτε έκφραση αμφισβήτησης λανθασμένων ή αυθαίρετων στοιχείων στην Ευρώπη. Πρέπει να ομολογήσω ότι η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν στις 19 Σεπτεμβρίου διάβασα στις ειδήσεις των Ελληνικών ιστοσελίδων ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ή Κομισιόν, ψήφισε μια νέα Απόφαση στις 17 Σεπτεμβρίου για να εγγυηθεί την ανεξαρτησία της Eurostat (Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας) και την ποιότητα των Ευρωπαϊκών στατιστικών στοιχείων. Είναι σκανδαλώδης η παραπλανητική φρασεολογία της Κομισιόν για την συγκάλυψη της πραγματικότητας που δεν έχει καμία σχέση με 'ανεξαρτησία' και 'ποιότητα'. Οι Έλληνες έχουμε μάθει με το πιο σκληρό τρόπο ότι ανεξαρτησία και ποιότητα είναι μπουρδολογία αν δεν συνοδεύονται από λογοδοσία και έλεγχο. Είναι δε πασίγνωστο ότι η ανεξαρτησία και η ποιότητα έχουν αποτελέσει αντικείμενο λεκτικής εγγύησης από την Eurostat χιλιάδες φορές στο παρελθόν. Αναρωτήθηκα λοιπόν για ποιό λόγο η Κομισιόν αποφάσισε να επαναλάβει προηγούμενες εγγυήσεις της για την αντικειμενικότητα, ανεξαρτησία, αποτελεσματικότητα, αμεροληψία, αξιοπιστία, συνέπεια, αποφυγή άσκοπης δαπάνης, στατιστική εμπιστευτικότητα και διαφάνεια της Eurostat και ιδιαίτερα του Γενικού Διευθυντή της, που σήμερα έχει το όνομα Βάλτερ Ραντερμάχερ. Περίεργη για τα κίνητρα της Κομισιόν να επανέλθει σε .. τέτοιες παλαιές λεκτικές διαβεβαιώσεις πάλι σήμερα, κατέβασα την σχετική Απόφαση από το διαδίκτυο και ανακάλυψα ότι τρία από τα 13 άρθρα της Απόφασης, συγκεκριμένα τα άρθρα 7, 8 και 12, έκρυβαν το τρίπτυχο μυστικό της νέας Απόφασης, δηλαδή: πρώτον, λογοκρισία της επιστήμης συμπεριλαμβανομένων των στατιστικών μεθοδολογιών, προτύπων και διαδικασιών για την κατασκευή των κοινωνικοοικονομικών δεικτών, δεύτερον, σκληρή επίθεση κατά βασικών δημοκρατικών διαδικασιών ελέγχου των πράξεων και παραλείψεων του Γενικού Διευθυντή της Eurostat, και τρίτον, σοκάροντας κυριολεκτικά τον αναγνώστη, το άρθρο 12 κατακεραυνώνει με απειλές αυθαίρετης τιμωρίας όσους προβούν σε στατιστικές αποκαλύψεις για να ενημερώσουν τους Ευρωπαίους πολίτες περί λανθασμένων, ανακριβών ή αυθαίρετων στατιστικών στοιχείων. Έτσι, τα άρθρα 7 και 8 περιγράφουν την θεσμοθέτηση της απόλυτης εξουσίας ενός προσώπου, του Γενικού Διευθυντή της Eurostat, ο οποίος θα διαχειρίζεται τα Ευρωπαϊκά και Εθνικά στατιστικά στοιχεία ως Μονάρχης ελέω Θεού. Το άρθρο 12, παράγραφος 3, είναι η ανύψωση του Γενικού Διευθυντή της Eurostat σε αυθεντία ισάξια του Παπικού Αλάνθαστου. Ή, μάλλον το αντίθετο, ο Πάπας θα πρέπει να πάρει μαθήματα από τον Γενικό Διευθυντή της Eurostat για να μπορέσει να βαδίσει στον ίσιο αλλά δύσκολο δρόμο της αρετής και της τελειότητας. Η ακριβής αναφορά στο άρθρο 12, §3 είναι η εξής: "Ο Γενικός Διευθυντής της Eurostat, επιπροσθέτως, θα παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατέψει τα στοιχεία των οποίων η αποκάλυψη θα δημιουργούσε προκατάληψη στα συμφέροντα της Ένωσης, ή στα συμφέροντα του Κράτους Μέλους στο οποίο αναφέρονται" (η έμφαση είναι δική μου). Και στα Αγγλικά, "The Director-General of Eurostat shall, in addition, take all necessary measures to protect data whose disclosure would cause prejudice to Union interests, or to the interests of the Member State to which they relate". Λυπούμαι, αλλά το άρθρο αυτό αποτελεί άσκηση εκφοβισμού και βίας για την αποσιώπηση οιασδήποτε αμφισβήτησης των στατιστικών διαδικασιών και των στοιχείων. Πώς ορίζεται η προκατάληψη, ή μάλλον, ορίζεται; Και ποια είναι τα "μέτρα" που θα πάρει ο Γενικός Διευθυντής κατά τέτοιων 'εγκληματιών' που θα τολμήσουν να δημιουργήσουν προκατάληψη εκφράζοντας μια διαφορετική άποψη για τις στατιστικές διαδικασίες και τα στοιχεία; Αλλοίμονο στον Στατιστικό επιστήμονα ή οιοδήποτε πολίτη που θα τολμήσει να κριτικάρει τις ιερές στατιστικές διαδικασίες της Eurostat και τις πιθανές της αμέλειες ή λάθη που, χωρίς αντίλογο και κριτική, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μεροληψία ή/και αυθαιρεσία στα στοιχεία και, σε τελευταία ανάλυση, θα μπορούσαν να υπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες αντί για την στατιστική τιμιότητα, όπως συνέβη πρόσφατα στην Ελλάδα. Απορώ αν ο σκοπός της Κομισιόν είναι να δεχόμαστε άκριτα ο,τιδήποτε στοιχεία μας «σερβίρονται» από ανεξέλεγκτους Γενικούς Διευθυντές ή προέδρ�υς. Δυστυχώς, με τον χρόνο γίνεται όλο και καθαρότερο ότι υπάρχει οπισθοδρόμηση και όχι πρόοδος όσον αφορά όλες τις πλευρές της ζωής μας στην «υπέροχη» Ευρωπαϊκή μας Ένωση. Δυστυχώς, «περισσότερη Ευρώπη» κατάντησε να σημαίνει διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της Γραφειοκρατίας και των Δημοκρατικών Θεσμών που θα μπορούσαν να την καταστήσουν υπεύθυνα υπόλογο για τις πράξεις της. Με άλλα λόγια, η προοδευτική διεύρυνση του δημοκρατικού ελλείμματος και η απουσία λογοδοσίας και ελέγχου αποτελούν δύο σημαντικά χαρακτηριστικά της διάρθρωσης της εξουσίας στην ΕΕ. Είναι τραγική ειρωνία το ότι η ελληνική λέξη Ευρώπη που προέρχεται από τις λέξεις «ευρύς» και «ορώ=βλέπω» σημαίνει «ευρύτητα θεώρησης» των πραγμάτων (γεγονότων και φαινομένων). Στις επόμενες ενότητες θα παρουσιάσω περισσότερο αναλυτικά σχόλια για την Απόφαση της Κομισιόν στις 17 Σεπτεμβρίου, και στην συνέχεια θα παρουσιάσω μερικά παραδείγματα στατιστικής ηθικής της Eurostat που ίσως κατά τον κ. Βάλτερ Ραντερμάχερ, δημιουργούν «προκατάληψη για τα συμφέροντα της Ένωσης». Διερωτώμαι αν ο κ. Ράντερμάχερ θα «πάρει», «όλα τα απαραίτητα μέτρα» σε βάρος μου. 1. Σχόλια για την Απόφαση της Κομισιόν (2012/504/EU) στις 17-9-2012 1.1. Προκαταρκτικά Η παραπάνω Απόφαση αποτελείται από τέσσερεις (4) σελίδες και 13 άρθρα. Τα προκαταρκτικά του εγγράφου της Απόφασης φαίνεται ότι σχεδιάστηκαν για να δημιουργήσουν σύγχυση και να προκαλέσουν κούραση και ανία στον αναγνώστη έτσι ώστε να βαρεθεί να προχωρήσει στα επίμαχα άρθρα 7, 8, και 12. Συγκεκριμένα, τα προκαταρκτικά περιλαμβάνουν μια ανιαρή παράθεση προηγούμενων Αποφάσεων με διπλοεμφανιζόμενες αναφορές και γενική πολυλογία για τις διάφορες στατιστικές πολιτικές της Κομισιόν και της Eurostat. Αν όμως ο αναγνώστης δεν χάσει την υπομονή του και συνεχίσει το διά�ασμα της καινοτόμας αυτής Απόφασης, τότε θα εύρη θαμμένη στην πληθώρα της πλατειάζουσας αναφορολογίας την πραγματική απόφαση που είναι η συγκεντροποίηση της εξουσίας επί των στατιστικών στοιχείων σε ένα μόνο πρόσωπο, τον Γενικό Διευθυντή της Eurostat, τον οποίο μάλιστα απαλλάσσουν από κάθε υπευθυνότητα δημοκρατικής λογοδοσίας και ελέγχου. Οι παράγραφοι-κλειδιά της Απόφασης είναι οι παρακάτω. Το Έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ξεκινά με ένα τυπικό πρόλογο, "Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, Έχοντας υπ' όψιν …κλπ κλπ", στον οποίο η Κομισιόν χρησιμοποιεί 18 κουκίδες. Παρενθετικά, η συνήθης πρακτική των Βρυξελλών και του Λουξεμβούργου είναι να αναφέρονται στον ίδιο Κανονισμό με τουλάχιστον δύο διαφορετικές αναφορές στα κείμενά τους, ίσως για να βαρεθούμε να τα διαβάσουμε. Το Έγγραφο αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση. Αφού ο αναγνώστης ψάξει τις αναφορές, θα ανακαλύψει ότι και μόνο οι πέντε πρώτες κουκίδες περιλαμβάνουν επτά αναφορές οι οποίες όμως στην ουσία δ�ν είναι επτά, αλλά τέσσερεις! Για παράδειγμα, αν και η αναφορά στον Κανονισμός (EC) No. 223/2009 p.1 είναι η ίδια με την αναφορά OJ L 87, 31.3.2009 p.164, εντούτοις, γίνονται και οι δύο αναφορές σε διαφορετικά σημεία του κειμένου. Απορώ σε ποιό πεδίο στατιστικών αρχών ταξινομεί η Κομισιόν αυτή την πρακτική της, ίσως στο πεδίο της διαφάνειας! Πάντως, φαίνεται ότι η Ευρωπαϊκή Γραφειοκρατία είναι «ακριβή στο πίτουρο και φθηνή στ' αλεύρι». Ένα πάντως είναι πέραν κάθε αμφιβολίας: όλες οι 16 πρώτες κουκίδες με τις αναφορές τους ασχολούνται με παλαιές διαβεβαιώσεις για την εξασφάλιση της αντικειμενικότητας, της ανεξαρτησίας, της διαφάνειας κοκ των στατιστικών διαδικασιών, των κοινωνικο-οικονομικών στοιχείων και της συμπεριφοράς της ιεραρχίας απέναντι στα στοιχεία. Δεν απουσιάζουν βέβαια και ανουσιότητες, όπως η «στενή συνεργασία μεταξύ της Eurostat και άλλων υπηρεσιών της Κομισιόν επί των στατιστικών δραστηριοτήτων». Εν συντομία, οι πρώτες 16 κουκίδες των προκαταρκτικών συνθέτουν την θεωρητική βάση του από παλιά επίσημου στατιστικού μανιφέστου της Eurostat. Παρά την ύπαρξη αυτού του μανιφέστου, η Κομισιόν μας λέει ότι αποφάσισε τώρα να ενισχύσει την «ανεξαρτησία και αξιοπιστία των στατιστικών της ΕΕ» διαμέσου της «Ενίσχυσης της Eurostat, Ενίσχυσης της υψηλής ποιότητας των στατιστικών» (βλ. τίτλο των ανακοινώσεων στον Τύπο, Europa press releases RAPID, 17.9.2012), στις οποίες η Κομισιόν «υπόσχεται να τηρήσει την ανεξαρτησία της Eurostat και του Γενικού Διευθυντή της στα καθήκοντά τους». Ας δούμε �ον τρόπο που θα πραγματοποιηθεί αυτή η υπόσχεση: Στις τελευταίες δύο κουκίδες, (17) και (18), η Κομισιόν περιλαμβάνει τον σκοπό της Απόφασής της ο οποίος θα μπορούσε να είχε περιγραφτεί χωρίς την προηγηθείσα πολυλογία εξαντλώντας την υπομονή του αναγνώστη. Αναφέρω την συγκεκριμένη περιγραφή: στα Αγγλικά, "It is therefore necessary to further define and clarify Eurostat's role and responsibilities within the Commission". Και στα Ελληνικά, «Είναι συνεπώς απαραίτητο να ορίσουμε περαιτέρω και να διευκρινίσουμε τον ρόλο και τις υπευθυνότητες της Eurostat μέσα στα πλαίσια της Κομισιόν» (κουκίδα 17, η έμφαση είναι δική μου[1]). Μήπως το λεκτικό της κουκίδας αυτής σας �υμίζει κάτι; Κάτι που έχει σχέση με την τροποποίηση του Ελληνικού στατιστικού νόμου; Η κουκίδα (18) καταργεί την Απόφαση 97/98/EC (21 April 1997), η οποία διαφέρει από την πρόσφατα ψηφισθείσα σε δύο σημεία που συνοψίζονται στα άρθρα 2 και 4: (1) Σύμφωνα με το άρθρο 2, ο Γενικός Διευθυντής είναι απλώς ο επικεφαλής της Eurostat (άρθρο 2) και ενεργεί σε συνεργασία με την Διοικητική Επιτροπή ή Διοικητικό Συμβούλιο (Steering Committee) της Eurostat . (2) Το άρθρο 4 της Απόφασης 97/98/ΕC που καταργήθηκε ενσωματώνει μια μορφή δημοκρατικού ελέγχου και λογοδοσίας που συνοδεύει την εξουσία του Γενικού Διευθυντή. Αναφέρω την ακριβή έκφραση, «Μέσα στα πλαίσια της Κομισιόν, η Eurostat, σε συμφωνία με την Διοικητική Επιτροπή για την Στατιστική Πληροφορία, είναι υπεύθυνη για την υλοποίηση του Στατιστικού προγράμματος της Κοινότητας, και συγκεκριμένα:…(αναφέρονται 10 καθήκοντα)» (άρθρο 4). Στα Αγγλικά, «Within the Commission, Eurostat, in concertation with the Steering Committee on Statistical Information, is in charge of the implementation of the Community Statistical program, and in particular of: (10 tasks are decribed)». Ο αναγνώστης που επιθυμεί να διαβάσει τις δύο Αποφάσεις, μπορεί να τις βρεί στα συνημμένα Attachment 1 και Attachment 2 στο άρθρο (σελίδες 11-17). 1.2. Κύριο Σώμα της Απόφασης (2012/504/EU/17.9.2012): Τα 13 Άρθρα Το άρθρο 1 περιγράφει το θέμα της Απόφασης με τον αθώο τίτλο: «Αυτή η Απόφαση ορίζει τον ρόλο και τις υπευθυνότητες της Eurostat μέσα στα πλαίσια της εσωτερικής οργάνωσης της Κομισιόν, όσον αφορά την ανάπτυξη, παραγωγή και διάδοση των στατιστικών.» Με την εξαίρεση των άρθρων 7 και 8, όλα τα υπόλοιπα άρθρα περιγράφουν το παληό μανιφέστο της Eurostat για την ανεξαρτησία, αμεροληψία, διαφάνεια, κλπ, όπως ακριβώς περιγράφονται στις 16 κουκίδες των προκαταρκτικών. Τα άρθρα 7 και 8 ενσωματώνουν τον σκοπό της νέας Απόφασης της Κομισιόν, συγκεκριμένα, της εγκαθίδρυσης της αλάνθαστης εξουσίας του Γενικού Διευθυντή. Το άρθρο 12 είναι το ζενίθ της ευαισθησίας της Κομισιόν στις δημοκρατικές αξίες. Η παράγραφος 3 του άρθρου 12 εισάγει την αρκετά περίεργη έννοια της "προκατάληψης" ως παράβαση που αξίζει να τιμωρηθεί. Έτσι, εκείνοι οι Στατιστικοί επιστήμονες που θα προξενήσουν «προκατάληψη» με το να εκφράσουν κριτική στις πράξεις και παραλείψεις της Eurostat ή με το να αμφισβητήσουν την εφαρμογή των μεθοδολογιών και την ποιότητα των στοιχείων θα τιμωρούνται με απόφαση του Γενικού Διευθυντή! Είναι άξιον απορίας: μήπως η Κομισιόν στερείται οπλοστασίου για την επιβολή λογοκρ�σίας στην επιστήμη[2]; Όσον αφορά τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 12, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν στερούνται της λάμψης της παραγράφου 3. Έτσι, στην παράγραφο 1 διαβάζουμε: «Ο Γενικός Διευθυντής της Eurostat θα πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσει τον σεβασμό της στατιστικής εμπιστευτικότηταs». Η παράγραφος 2 ορίζει ότι τα μόνα άτομα που θα έχουν πρόσβαση στα εμπιστευτικά στοιχεία είναι όλο το προσωπικό της Eurostat, καθώς και «άλλα φυσικά πρόσωπα που δουλεύουν για την Eurostat με συμβόλαιο». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η παράγραφος 2 καταστρατηγεί την παράγραφο 1: δηλαδή οι πάντες έχουν πρόσβαση στα εμπιστευτικά στοιχεία των χωρών-μελών, εκτός από όσους εκφράσουν διαφορετική άποψη για τις μεθοδολογίες και τα στοιχεία με τα οποία συμφωνεί ο Γενικός Διευθυντής της Eurostat. Στην επόμενη ενότητα θα παρουσιαστούν μερικές «καλές πρακτικές» εφαρμογής των αρχών της εμπιστευτικότητας, χρηστής διοίκησης, διαφάνειας, και αντικειμενικότητας του Γενικού Διευθυντή και του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Eurostat στην χώρα μας. 2. Πώς εφαρμόζει η Eurostat το μανιφέστο της: Η περίπτωση της ΕΛΣΤΑΤ Αρχή της εμπιστευτικότητας Δεν είναι μυστικό ότι ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ έχει προσπαθήσει πολύ σκληρά να διορθώσει τα σφάλματά του (σελ.6-8 αυτής της αναφοράς) με την διεξαγωγή της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011. Οι προσπάθειές του περιέλαβαν την πρόσληψη άγνωστου αριθμού ιδιωτικών επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων ως Συμβούλων, ως επί το πλείστον αλλοδαπών με πλούσιες απολαβές, καθώς και την ανάθεση επαλήθευσης της Απογραφής σε άγνωστο αριθμό Δημοσίων υπαλλήλων διαφόρων Υπουργείων. Τα άτομα αυτά παρέλαβαν προσωπικά στοιχεία πολιτών της Ελλάδας στους οποίους δόθηκε η διαβεβαίωση του Ελληνικού κράτους ότι τα προσωπικά τους δεδομένα θα παρέμεναν σε γνώση μόνον των αρμόδιων στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ και μόνον για στατιστικούς λόγους. Όμως η διαβεβαίωση αυτή παραβιάστηκε βάναυσα από την ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή Ενός-Ατόμου χωρίς λογοδοσία) και την Eurostat, της οποίας ο μόνιμος εκπρόσωπος κ. Σνόρρασον ασφαλώς και γνωρίζει την απαράδεκτη αυτή κατάσταση και ασφαλώς θα έχει ενημερώσει και τον Γενικό Διευθυντή της Eurostat, κ. W. Radermaher. Επίσης, ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ προσλαμβάνει ανεξέλεγκτα αλλοδαπούς Συμβούλους των οποίων οι αποζημιώσεις και το έργο δεν δημοσιοποιούνται όπως θα έπρεπε[3]. Οι κύριοι αυτοί έχουν πρόσβαση σε στρατιωτικές εμπιστευτικές πληροφορίες στην χώρα μας, καθώς και σε εμπιστευτική πληροφορία των Δημοσίων Επιχειρήσεών μας. Απαιτείται άμεση διερεύνηση από την Δικαιοσύνη και την Βουλή των Ελλήνων. Οι πράξεις αυτές του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ και των λίγων συνεργατών του-υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή της εμπιστευτικότητας που έχει θεσμοθετηθεί από τον ΟΗΕ στο "UN Fundamental Principles of Official Statistics", σημειώνοντας ότι η Eurostat έχει ουσιαστικά αντιγράψει το μανιφέστο της από τον Κανονισμό αυτό των ΗΕ. Η ουσία του ζητήματος είναι ότι η αρχή της εμπιστευτικότητας στην χώρα μας έχει παραβιαστεί κατάφορα. Ποιός έχει εγγυηθεί ότι τα άτομα που πήραν στα χέρια τους προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας μας δεν θα πουλήσουν τα δεδομένα αυτά; Ποιός έχει εγγυηθεί ότι οι διάφοροι αλλοδαποί κύριοι σαν τον κύριο Μάρτιν Κέλλαγουέυ («ειδικός» για το δημόσιο χρέος και έλλειμμα) δεν πωλούν τις στρατιωτικές και άλλες κρατικές πληροφορίες σε τοκογλύφους της χώρας μας; Μήπως έχει εγγυηθεί κάποιο Συμβούλιο Ελλήνων εμπειρογνωμόνων, μήπως η Eurostat; Τι έχει να �εί η Βουλή των Ελλήνων, τι έχει να πεί ο Μόνιμος Εκπρόσωπος της Eurostat στην ΕΛΣΤΑΤ, κ. Snorrason, εκτός από τις σκοτεινές μηχανορραφίες για την αλλαγή του στατιστικού νόμου και την εν κρυπτό δυσφήμηση του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ που με ζήλο επιδόθηκε το 2010 και 2011, όπως θα αναφέρω παρακάτω; Αρχή της Χρηστής Διοίκησης και Αρχή της Ανεξαρτησίας Ο τρόπος με τον οποίο η Eurostat εννοεί την χρηστή διοίκηση και την ανεξαρτησία των ευρωπαϊκών στατιστικών συστημάτων: η περίπτωση της μετάλλαξης του 7-μελούς Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ σε Συμβούλιο ενός μόνον ατόμου, του προέδρου. Ο αρχικός στατιστικός νόμος 3832/9-3-2010, η διαμόρφωση του οποίου συντελέστηκε σχεδόν αποκλειστικά από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Υπαλλήλων της ΕΣΥΕ (Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος) και τώρα ΕΛΣΤΑΤ, είχε γίνει αποδεκτός με ενθουσιασμό ως μία σημαντική συμβολή στην απαλλαγή της Στατιστικής μας Υπηρεσίας από τις εξαρτήσεις των διαφόρων κυβερνήσεων και τις συνεπαγόμενες αλλοιώσεις των στατιστικών στοιχείων για πολιτικές σκοπιμότητες. Έτσι, το προσωπικό της ΕΣΥΕ διαμόρφωσε τον νέο στατιστικό νόμο για να καταργηθούν τα φαινόμενα πολιτικής εξάρτησης �ων στοιχείων που τους είχαν ταλαιπωρήσει στο παρελθόν και τους είχαν εμποδίσει από το να αξιοποιήσουν τα προσόντα και τις γνώσεις τους προς όφελος της χώρας μας. Όμως ο ενθουσιασμός για τον νέο νόμο ήταν βραχύβιος, διότι η πολιτική νομενκλατούρα κατόρθωσε πάλι να κάνει το θαύμα της μεταλλάσσοντας με πλήρως αντιδημοκρατικές διαδικασίες το7-μελές ανεξάρτητο Συμβούλιο σε Μονομελές, επιτρέποντας σε έναν υπάλληλο του ΔΝΤ να αποφασίζει μονομερώς χωρίς ούτε έναν μίνιμουμ έστω δημοκρατικό έλεγχο των πράξεών του. Η μετάλλαξη αυτή ενορχηστρώθηκε από την Eurostat και συγκεκριμένα από τον Μόνιμο Εκπρόσωπό της στην ΕΛΣΤΑΤ, κ. Hallgrimur Snorrason, ο οποίος ήταν θεσμικά υποχρεωμένος να βοηθήσει το 7-μελές Συμβούλιο να επιτελέσει το στατιστικό του έργο με έντιμο και αντικειμενικό τρόπο. Αυτός όμως σε συνεννόηση με τον πρόεδρο και πίσω από την πλάτη των 6 μελών του Συμβουλίου ασχολήθηκε με το θλιβερό έργο της ουσιαστικής κατάργησης της ανεξαρτησίας της ΕΛΣΤΑΤ μέσω της δυσφήμισης των μελών του Συμβουλίου, πάλι πίσω από την πλάτη τους, και στήριξης του προέδρου, για τον οποίο μάλιστα πρ�σπάθησε να προκαλέσει την συμπάθεια χαρακτηρίζοντάς τον ως «άτομο απομονωμένο χωρίς φίλους στην Ελλάδα», ενώ, όπως γράφει, «μερικά μέλη του Συμβουλίου έχουν πλάτες κάπου στο σύστημα», (βλ. τα δύο συνημμένα στο τέλος αυτού του άρθρου). Για ενημέρωση του αναγνώστη, ο κ. Hallgrimur Snorrason είναι ένας Ισλανδός συνταξιούχος, ο οποίος δεν είναι μόνον ο Μόνιμος Εκπρόσωπος της Eurostat στην χώρα μας, αλλά είναι και αντιπρόεδρος του Διεθνούς Στατιστικού Ινστιτούτου. Υπό την τελευταία αυτή ιδιότητά του, φαίνεται ότι συμβούλεψε τον πρόεδρο του Ινστιτούτου να στείλει επιστολή στον Πρωθυπουργό της χώρας μας αποδεικνύοντας την μεροληπτική άκρατη στήριξή του στον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ (βλ. εδώ, και επίσης στο TColignatus letter). Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Γενικός Διευθυντής της Eurostat, κ. Ράντερμάχερ, έχει επιδείξει μεροληπτικότητα, μονομερή εύνοια και έλλειψη αντικειμενικότητας μέγιστου βαθμού διότι, όπως φαίνεται, έχει «καλοδεχτεί» την συκοφάντηση και μηχανορραφία του Μόνιμου Εκπροσώπου της Eurostat με το ένα Μέλος του Συμβουλίου κατά των άλλων Μελών του Συμβουλίου, αρνούμενος να πάρει οιαδήποτε πληροφορία από την δεύτερη πλευρά. Γιατί; Τίθεται και το σημαντικό ερώτημα: σε ποια χώρα της Ευρώπης υπάρχει μόνον ένα άτομο που αποφασίζει για τα στατιστικά στοιχεία, την ερμηνεία των στατιστικών διαδικασιών και τις μεθοδολογίες; Αυτό που συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου, είναι ότι οι Ανεξάρτητες Στατιστικές Αρχές, που επιβλέπουν και συντονίζουν το στατιστικό σύστημα, έχουν πολυμελές Συμβούλιο με διαφορετικό πρόεδρο από τον πρόεδρο άλλου πολυμελούς Συμβουλίου, τον λεγόμενο National Statistician, ο οποίος είναι επικεφαλής του Συμβουλίου της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας πουονομάζεται Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο ή Γραφείο Εθνικών Στατιστικών και το οποίο είναι αντίστοιχο της πρώην ΕΣΥΕ (τώρα ΕΛΣΤΑΤ) με εκτελεστικό χαρακτήρα. Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει ένα μόνο πρόσωπο που είναι ταυτόχρονα Συμβουλευτικό (του εαυτού του) και Εκτελεστικό χωρίς λογοδοσία και έλεγχο. Και αυτά όλα τα «δημοκρατικά και χρηστά» τα επεξεργάστηκε η Eurostat και τα υλοποίησε ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Παπακωνσταντίνου, αφού βέβαια τα «πέρασαν» και από την Βουλή. Παρενθετικά, ακόμα και στην σημερινή μορφή του, ο στατιστικός νόμος προβλέπει την ύπαρξη Συμβουλίου, το οποίο όμως δεν υπάρχει στην πράξη, αν και το Συμβούλιο αυτό, έτσι όπως περιγράφεται η σύνθεσή του αποτελεί καρικατούρα αποτελεσματικού Συμβουλίου. Η Αρχή της Διαφάνειας Η έλλειψη διαφάνειας είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των ελληνικών στατιστικών στοιχείων σήμερα και η αδιαφάνεια έχει ουσιαστικά υποστηριχθεί από την Eurostat, η οποία θεωρητικά μιλάει για διαφάνεια ενώ στην πράξη στηρίζει την αδιαφάνεια. Ας δούμε μερικά περιστατικά παραβίασης της Αρχής της διαφάνειας και ταυτόχρονα της διαστρέβλωσης της στατιστικής επιστήμης. Οι Δημόσιες Επιχειρήσεις ήταν πάντα ταξινομημένες στον τομέα των μη-Χρηματοδοτικών Οργανισμών (λογαριασμός S.11). Η ταξινόμηση αυτή ήταν απόλυτα σύμφωνη με τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς, ESA95 – European System of Accounts 1995, και αυτό έχει θεμελιωθεί στο άρθρο «Γιατί δεν έπρεπε οι ΔΕΚΟ να ενταχθούν στην Γενική Κυβέρνηση». Υπενθυμίζεται ότι και ο κ. Γιάννης Στουρνάρας, Μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων της κυβέρνησης Σημίτη και νυν Υπουργός Οικονομικών, είχε υποστηρίξει ότι λανθασμένα οι ΔΕΚΟ ενσωματώθηκαν στην Γενική Κυβέρνηση σε συνέντευξη που είχε δώσει στο Δελ�ίο του MEGA στις 18-4-2011 (11ο λεπτό). Η Eurostat είχε εξετάσει διεξοδικά την νομιμότητα της ταξινόμησης στον λογαριασμό S.11 για όλα τα προηγούμενα χρόνια και δεν είχε ΠΟΤΕ θέσει θέμα αναταξινόμησης των ΔΕΚΟ. Τί ήταν αυτό που έκανε την Eurostat να απαιτήσει (αν ήταν αυτή που στην πραγματικότητα το απαίτησε) την αναταξινόμηση των 17 θεσμικών μονάδων (των λεγόμενων ΔΕΚΟ) από τον λογαριασμό S.11 στον λογαριασμό S.13 (την Γενική Κυβέρνηση) και μάλιστα τελείως ξαφνικά το 2010 ακριβώς πριν τον τελικό υπολογισμό του δημοσίου ελλείμματος 2009; Η μεθοδολογία για τον υπολογισμό του κυβερνητικού ελλείμματος και χρέους δ�ν έχει ακόμα, μέχρι και σήμερα, αλλάξει (βλ. το παραπάνω αναφερόμενο άρθρο «Γιατί δεν έπρεπε οι ΔΕΚΟ να ενταχθούν στην Γενική Κυβέρνηση», ενότητα 2). Η αναταξινόμηση αυτή διόγκωσε τελείως παράνομα και παράτυπα το δημόσιο χρέος με €18,214 δισεκ. Αυτή η αναταξινόμηση έλαβε χώρα με τελείως αδιαφανή τρόπο και αφού η Eurostat και ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ είχαν περιθωριοποιήσει τα έξι από τα επτά Μέλη της Ανεξάρτητης Στατιστικής Αρχής. Και το αποτέλεσμα της πλασματικής διόγκωσης του ελλείμματος του 2009 είναι αυτό που όλοι ζούμε σήμερα: η εξαθλίωση του Ελληνικού πληθυσμού. Οι μαρτυρίες της Εξεταστικής του Μαρτίου 2012 στηρίζουν την ανυπαρξία των απαιτούμενων μελετών που θα στήριζαν μια αναταξινόμηση των 17 οικονομικών μονάδων που διόγκωσαν το έλλειμμα του 2009 με €18,214 δισεκ. Σε σχετικές ερωτήσεις των Μελών του Συμβουλίου η απάντηση ήταν η σιωπή, η περιθωριοποίηση, η συκοφάντηση και τελικά ο τερματισμός της θητείας τους. Γιατί υπήρξε τόσο μεγάλη μυστικότητα και τόσο μεγάλος αγώνας από το τότε Υπουργείο Οικονομικών και τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ για τον τρόπο υπολογισμού των αριθμών του ελλείμματος και του χρέους; Η ερώτηση παραμ�νει μέχρι και σήμερα αναπάντητη. Αν οι μελέτες αυτές υπήρχαν, τι εμπόδιζε τους κκ Hallgrimur Snorrason και Walter Radermacher να συστήσουν στον πρόεδρο, κ. Α. Γεωργίου, να τις παρουσιάσει στο Συμβούλιο; Και δεν ήταν μόνο τα €18,214 δισεκατ. των λεγόμενων ΔΕΚΟ που βάρυναν το χρέος του 2009. Είναι τα πρόσθετα τουλάχιστον €3,8 δισεκ. των μη-ελεγμένων νοσοκομειακών δαπανών που ανήκαν σε μία σειρά ετών, αλλά επιβάρυναν το 2009. Είναι ακόμα τα €21 δισεκ. του SWAP 2001 της Goldman Sachs που δεν έπρεπε να ταξινομηθούν στην Γενική Κυβέρνηση, αλλά η Eurostat τα φόρτωσε στο δημόσιο χρέος αναδρομικά χωρίς καμμία αντίδραση από την ΕΛΣΤΑΤ. Σημειώνεται ότι €5,4 δισεκ. από αυτό το SWAP φορτώθηκε στο κρίσιμο έτος 2009. Είναι ακόμα το μισό δισεκατομμύριο ευρώ από το επίδομα της δήθεν αλληλεγγύης τον Δε�έμβριο του 2009, αλλά και άλλα αδικαιολόγητα κονδύλια που δεν τα έχουμε συγκεκριμένα μετρήσει ακόμα όπως είναι τα ασφαλιστικά. Θα ήθελα να πάω λίγο προς τα πίσω στον χρόνο και να θυμηθούμε τί συνέβη στις 19 και 20 Οκτωβρίου 2009, όταν ο φρεσκοδιορισμένος Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε στο Λουξεμβούργο στην συνάντηση των 16 Υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης ότι το ελληνικό δημόσιο έλλειμμα θα έφθανε το 12% του ΑΕΠ. Τότε ο Επίτροπος Ioaquin Almunia είπε: Διαβάζουμε στο περιοδικό EU Observer στις 20-22 Oct. 2009, το άρθρο "Revised Greek deficit figures cause outrage" (Στα Ελληνικά: Τα αναθεωρημένα νούμερα του Ελληνικού ελλείμματος δημιούργησαν τεράστιο σκάνδαλο), από τον Andrew Willis: "We want to know what has happened and why it has happened," he said, indicating that the Commission, Eurostat and the Greek statistics office would be getting together shortly to discuss the issue. "Serious discrepancies will require an open and deep investigation," he added. Στα Ελληνικά: «Θέλουμε να ξέρουμε τι συνέβη και γιατί συνέβη,» είπε, προβαίνοντας στην υπόδειξη ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Eurostat και η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία θα συνέλθουν συντόμως για να συζητήσουν το ζήτημα που ανέκυψε. «Σοβαρές αποκλίσεις θα απαιτήσουν μια ανοικτή και ενδελεχή διερεύνηση,» πρόσθεσε. Όμως ο κ. I. Almunia, παρά τον δικαιολογημένο και προφανή θυμό του και τον επί τόπου υπαινιγμό-πρόταση για συγκρότηση τριμελούς Επιτροπής διερεύνησης της ανακοίνωσης του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών για την σκανδαλώδη απόκλιση προς τα πάνω του δημοσίου ελλείμματος της χώρας (από το 6% του ΑΕΠ, που είχε επίσημα ανακοινωθεί πριν 20 ημέρες, στο 12% του ΑΕΠ), δεν επεδίωξε να υλοποιήσει την διερεύνηση που ανήγγειλε. Γιατί; Η απάντηση νομίζω ότι είναι απλή: αν και το μανιφέστο της Eurostat για "ανεξαρτησία, αντικειμενικότητα, διαφάνεια, αμεροληψία" και όλα τα λοιπά όμορφα λόγια, στην πράξη η Eurostat "πείστηκε", ή μάλλον προσαρμόστηκε σε ό,τι επιθυμούσε το Ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών: ένα αδικαιολόγητα διογκωμένο δημόσιο έλλειμμα, το οποίο έχει αποδειχτεί ότι βασίζεται σε ένα στατιστικά ανεπιβεβαίωτο και μη βιώσιμο χρέος. Από εκείνη την ημέρα, 20 Οκτωβρίου 2009, η ηλιόλουστη Ελλάδα δεν είδε άσπρη μέρα. Όσον αφορά την διαστρέβλωση της Στατιστικής και Οικονομικής επιστήμης από τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ και την Eurostat, αναφέρω μόνο τρία από τα πάμπολλα επιστημονικά επεισόδια που χαρακτηρίζουν την «υψηλή» ποιότητα των σημερινών στατιστικών μας στοιχείων. (1) Είναι βασική στατιστική μεθοδολογία να αναθεωρείται το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) ταυτόχρονα με την αναταξινόμηση οικονομικών μονάδων, μεθοδολογία που αγνοήθηκε πλήρως. Επειδή το δημόσιο έλλειμμα υπολογίζεται ως ποσοστό του ΑΕΠ, δηλαδή ως κλάσμα που έχει στον αριθμητή το έλλειμμα σε δισεκ. ευρώ και στον παρονομαστή το ΑΕΠ σε δισεκ. ευρώ, όταν αλλάζει ο αριθμητής πρέπει να αλλάξει και ο παρονομαστής διότι η αναταξινόμηση έχει επίπτωση στο ΑΕΠ (αυξάνει το ΑΕΠ). Αν αυτό δεν γίνει, τότε το ποσοστό του ελλείμματος είναι λανθασμένο, και στην στατιστικήορολογία λέγεται ότι το έλλειμμα είναι μεροληπτικό προς τα κάτω. Η στατιστική μεροληψία αποτελεί μία από τις επιστημονικές παραβιάσεις της αξιοπιστίας των στατιστικών δεικτών, όπως είναι το κλάσμα του ελλείμματος, και αποδεικνύεται στα πλαίσια της Στατιστικής επιστήμης. (2) Η ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ με την έγκριση της Eurostat αναθεώρησαν το ΑΕΠ έναν ολόκληρο χρόνο μετά την αναταξινόμηση 17 οικονομικών μονάδων από τον τομέα των μη-χρηματοδοτικών Οργανισμών στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης. Πριν λίγες ημέρες είδαμε και δεύτερη αναθεώρηση του ΑΕΠ. Καμμία λεπτομέρεια των αναθεωρήσεων αυτών δεν έχει δεί το φώς της δημοσιότητας εκτός από «τσιτάτα» ότι δήθεν άλλαξαν οι μεθοδολογίες! Όπως πολύ σωστά παρατηρούν οι οικονομολόγοι της ΑΛΦΑ ΒΑΝΚ, «τα στοιχεία που δημοσιεύονται από την ΕΛΣΤΑΤ πρέπει να συνοδεύονται τουλάχιστον από επαρκεί� εξηγήσεις. Ανεξαρτησία σημαίνει έλεγχος» (βλ. Εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων της ΑΛΦΑ ΒΑΝΚ, 17 Νοεμβρίου 2011). Στο ίδιο Δελτίο της ΑΛΦΑ ΒΑΝΚ, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι η πτώση του ΑΕΠ κατά 5,2% ήταν αντίθετη με τα οικονομικά γεγονότα της περιόδου που αναφέρεται και «η εκτίμηση για -4,5% ρυθμό ανάπτυξης το 2010 επηρέασε αρνητικά το οικονομικό κλίμα σχεδόν ολόκληρο το 2011 καθώς χρησιμοποιήθηκε σε χιλιάδες μελέτες και αναλύσεις για να στηρίξει την πορεία της ελληνικής οικονομίας προς την χρεοκοπία και την επιθετική πολλαπλή υποβάθμιση του ελληνικού δημοσίου �ρέους από τις εταιρείες αξιολόγησης της πιστοληπτικής διαβάθμισης.» Η μετά ένα σχεδόν χρόνο αναθεώρηση επί το καλλίτερο του ρυθμού αυτού, από -4,5% σε -3,5%, είναι σαν να μην έγινε. Όλοι έμειναν στο -4,5%. Ερωτώ τον κ. Ράντερμάχερ αν θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο για την Γερμανική οικονομία. Ασφαλώς σε τέτοια περίπτωση, θα τον βλέπαμε σήμερα, όχι να παραμένει Γενικός Διευθυντής της Eurostat, αλλά θα ήταν πίσω από τα κάγκελα ως κοινός εγκληματίας. (3) Η ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ με την έγκριση της Eurostat εφάρμοσαν λανθασμένες διαδικασίες για την υλοποίηση της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών του 2011 παρά τις επίμονες συστάσεις των ειδικών στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ. Έτσι, ο ελληνικός πληθυσμός είναι υπομετρημένος τουλάχιστον κατά 1,5 εκατομμύριο άτομα (βλ. σχετικό άρθρο). ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ Η ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ με την έγκριση της Eurostat έχει παραμορφώσει ολόκληρο το ελληνικό στατιστικό σύστημα με συνέπεια να μην μπορούμε πλέον να χρησιμοποιήσουμε τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία για οιαδήποτε έρευνα και ανάλυση χωρίς να κινδυνεύουμε να υποπέσουμε σε τελείως διαστρεβλωμένα συμπεράσματα. Το «πλιάτσικο» επί των στατιστικών μας στοιχείων έχει γίνει και αναδρομικά ξεκινώντας από το 2005. Είναι γεγονός ότι βασιζόμαστε πλέον σε ιδιώτες συλλέκτες ελληνικών στατιστικών στοιχείων ως πολύ πιο αξιόπιστων. Πρέπει να επέμβη η Ελληνική Πολιτεία και η Ελληνική Δικαιοσύνη, για να σταματήσει την στατιστική ασέλγεια καθόσον η Eurostat εξακολουθεί το «παιχνίδι» με τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία. [Βλ. για παράδειγμα την πρόσφατη αδιαφανή αύξηση του χρέους του β' τριμήνου 2012 κατά 23 δισεκ.ευρώ: μήπως η αύξηση οφείλεται στα 23 δισεκ. ευρώ του Ν.3723/9-12-2008 που πήραν οι Τράπεζες στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία τους ρευστοποίησε τα αντίστοιχα ομόλογα που τους εξέδωσε το Ελληνικό κράτος για να τα ρίξουν στην Ελληνική αγορά σύμφωνα με τον νόμο, και τα οποί� στο τέλος τα φορτώθηκε το Ελληνικό δημόσιο αντί να τα εξοφλήσουν στην ΕΚΤ οι Τράπεζες, όπως ακριβώς έπρεπε;;] Πιστεύω ότι κανένας Έλληνας και κανένας Ευρωπαίος δεν είναι εναντίον μιας πραγματικά και δημοκρατικά ενοποιημένης Ευρώπης, αλλά είμαστε ΟΛΟΙ κατά της τρομακτικής διεύρυνσης του χάσματος δημοκρατίας στην ΕΕ και της εμβάθυνσης της απουσίας λογοδοσίας και ελέγχου. Είμαστε ενάντια στην λογοκρισία της επιστήμης και κατά των προκατακλυσμιαίων οικονομικών δογματισμών της Γερμανικής ποδηγεσίας της Ευρώπης. Επίσης, πρέπει να έχουμε υπ' όψιν ότι τα Ελληνικά διαρθρωτικά προβλήματα (όπως συστηματικά μεγαλύτερες εισαγωγές από τις εξαγωγές, μη-στήριξη της μεταποίησης και των τεχνολογικών κλάδων, όπως και της εγκατάλειψης της γεωργίας μας, τα θεσμικά μας προβλήματα της γραφειοκρατίας και πελατειακής νοοτροπίας, κοκ) είναι ζητήματα που μπορούσαν να αντιμετωπιστούν χωρίς να διογκώσουμε τα δημοσιονομικά μας ελλείμματα για να βελτιώσουμε (δήθεν) την αξιοπιστία της χώρας μας (όπως φαίνεται ότι πίστευε η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου). Το ακριβές ύψος του δημοσίου χρέους και κατά συνέπεια του ελλείμματος πρέπει να βασιστεί σε μια διαφανή διαδικασία αντικειμενικής μέτρησης με ενδελεχή έλεγχο όλων των κονδυλίων που έχουν ενσωματωθεί σ' αυτό. Επίσης, το ζήτημα της αντικειμενικής μέτρησης του ΑΕΠ πρέπει να επανεξεταστεί με διαφάνεια και πραγματική ανεξαρτησία. "Περισσότερη Ευρώπη" ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "Περισσότερη Δημοκρατία με Έλεγχο και Περισσότερη Δικαιοσύνη" διότι δεν μπορεί να υπάρξει ανεξαρτησία και δημοκρατία χωρίς έλεγχο Σχόλια Το συνημμένο 1 είναι ένα από τα πολλά emails που έστειλε ο κ. Snorrason στον Γενικό Διευθυντή της Eurostat, κ. Radermacher, καθώς και σε άλλα στελέχη της ΕΕ, με κοινοποίηση στον προϊστάμενό του στην ΕΛΣΤΑΤ, κ Γεωργίου. Σημειώνω ότι προϊστάμενός του στην πραγματικότητα ήταν όλο το 7-μελές Συμβούλιο και όχι μόνον ένα από τα Μέλη του. Στην πραγματικότητα, ο κ. Σνόρρασον παρέβη το καθήκον του και μπορεί να κατηγορηθεί για κατάχρηση εξουσίας. Για την ενημέρωση του αναγνώστη, ο κ. Snorrason δεν είχε δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον να γνωρίσει τα Μέλη του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ. Μετά από πίεση των 6 Μελών του Συμβουλίου στον κ. Γεωργίου, τελικά ο κ. Σνόρρασον προσήλθε στην αρχή της συνεδρίασης της 3ης Σεπτεμβρίου 2010. Όλοι περιμέναμε ότι θα συζητούσαμε μαζί του για το έργο της ΕΛΣΤΑΤ και για τις δικές του αρμοδιότητες. Όμως, ο κ. Σνόρρασον παρέμεινε μόλις πέντε λεπτά κατά την διάρκεια των οποίων μας είπε ότι ήταν συνταξιούχος από την Ισλανδία και ότι είχε έλθει στην Ελλάδα με την σύζυγό του και ότι ήθελε να �είνει για πάντα διότι η χώρα μας είχε πολύ φώς σε αντίθεση με την δική του. Αυτό ήταν όλη μας η γνωριμία μαζί του. Γνωρίζω ότι ο κ. Λογοθέτης προσπάθησε να έχει κάποια επαφή μαζί του ως αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ. Όμως, οι ευγενικές προσπάθειες του κ. Λογοθέτη δεν βρήκαν ανταπόκριση, ή μάλλον χρησιμοποιήθηκαν από τον κ. Σνόρρασον για να συκοφαντήσει το Συμβούλιο, όπως φαίνεται και στα συνημμένα ηλεκτρονικά του μηνύματα. Πρέπει ακόμα να προσθέσω ότι ποτέ δεν είδαμε τι είδους εργασία εκτελούσε ο κύριος αυτός μέσα στο κτίριο της ΕΛΣΤΑΤ. Ποτέ δεν μας έδωσε ούτε! ένα επαγγελματικό υπόμνημα, γραπτά ή προφορικά. Παρενθετικά, το VP σημαίνει "Vice President". Τί δείχνει αυτό το email του κ. Σνόρρασον: 1. Ο κ. Snorrason είναι ψεύτης πρώτου βαθμού. Ποτέ δεν υπήρξε πρόταση οιουδήποτε Μέλους του Συμβουλίου για αύξηση μισθών του προσωπικού της ΕΛΣΤΑΤ και ποτέ δεν θέσαμε ζήτημα συνδικαλιστικό του προσωπικού, όπως μας κατηγορεί. Τα ζητήματα που θέταμε αφορούσαν το χρέος και το έλλειμμα, τις στατιστικές διαδικασίες και τον ρόλο μας όπως τον περιέγραφε ο στατιστικός νόμος και όχι όπως τον ήθελε ο κ. Γεωργίου, ρόλο σφραγίδας και διακόσμησης για δήθεν ανεξαρτησία των στατιστικών στοιχείων. Υποθέτω ότι ο κ. Σνόρρασον επινόησε αυτό το ψέμα για να δικαιολογήσει τον π�όεδρο για την ανικανότητα διαχείρισης της ΕΛΣΤΑΤ. 2. Ο κ. Snorrason έχει διαστρεβλώσει την αλήθεια σε όλα όσα λέει. Δεν ήταν παρών στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου και ποτέ δεν ήλθε σε επικοινωνία μαζί μας. Η αυθαιρεσία των λεγομένων του προκαλεί σοκ. 3. Οι κκ Snorrason και Γεωργίου, σύμφωνα με τον κ. Snorrason, έχουν καταφύγει σε θεωρίες συνωμοσίας και σε προκλητική συκοφαντία προκειμένου να δικαιολογήσουν την επίθεση που κάνουν ενάντια στην επιστήμη, ενάντια στην διαφάνεια, ενάντια στην αντικειμενικότητα. Ο κ. Snorrason στην δεύτερη παράγραφο από το τέλος γράφει το εξής: "The insinuation about graft is by Mr. Georgiou thought to show that these persons are not alone in this, that they have some support somewhere in the system." Στα Ελληνικά, «Η κατηγορία για διαφθορά κατά τον κ. Γεωργίου είναι ότι αυτά τα πρόσωπα (εννοεί τουλάχιστον τα τέσσερα Μέλη του Συμβουλίου, Λογοθέτη, Γεωργαντά, Φιλίππου και Σκορδά) έχουν κάποια υποστήριξη κάπου στο σύστημα.» Δεν εκπλήσσομαι ότι οι κύριοι αυτοί που έχουν εγκατασταθεί στον σβέρκο του ελληνικού λαού δεν μπορούν να καταλάβουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους και οι οποίοι εκφράζουν τις απόψεις τους πραγματικά ανεξάρτητα και δεν εκτελούν εντολές άκριτα για αποκόμιση προσωπικών ωφελειών. Δεν μπορώ να καταλάβω την στάση του Γενικού Διευθυντή της Eurostat, κ. Ράντερμάχερ, ο οποίος «καλοδέχεται» όπως φαίνεται τέτοιες κακόβουλες θεωρίες χωρίς να θέλει να ακούσει την άλλη πλευρά. Η συμπεριφορά σας κ. Ράντερμάχερ δείχνει ευνοιοκρατία καιπροκατάληψη ύψιστου βαθμού. 2 Σχόλια Θάνος φαίνεται να είναι κάποιος φίλος του κ. Γεωργίου ή του κ. Παπακωνσταντίνου. Όπως διαπιστώσαμε αργότερα (διότι αρνήθηκε να μας πεί το επίθετό του) πρόκειται για κάποιο κ. Θάνο Τσεβά, Λέκτορα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Επικοινωνίας-ΜΜΕ με γνωστικό αντικείμενο στην Νομοθεσία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Τον έφερε ο κ. Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ για να αλλάξει εν κρυπτό τον στατιστικό νόμο υπέρ της ενίσχυσης των εξουσιών του. Τονίζεται ότι ο κ. Θάνος Τσεβάς δεν ήταν σχετικός με το αντικείμενο το οποίο ανέλαβε και μάλιστα παρανόμως. Λυπούμαι,διότι έμαθα ότι είναι υιός του αείμνηστου εισαγγελέα του Πολυτεχνείου, Δημήτρη Τσεβά, ο οποίος ήταν πάντα δίκαιος, άκρα υπηρεσιακός και πραγματικός δημοκράτης. Ο Perry Samuelson είναι δικηγόρος και δεύτερος νομικός Σύμβουλος, από Σκανδιναβία αυτή τη φορά, που διορίστηκε από τον κ. Γεωργίου μονομερώς χωρίς καν να το αναφέρει στο Συμβούλιο, όπως ακριβώς συνέβη και με τον κ. Θάνο Τσεβά. Ο κ. Σάμουελσον βοήθησε και αυτός στην αλλαγή του στατιστικού νόμου για την ικανοποίηση της δίψας του κ. Γεωργίου για την ενίσχυση των εξουσιών του. Όλως τυχαίως, ο κ. Mr. Samuelson μου ζήτησε να τον βοηθήσω με την ουσία των εννοιών του Ν.3832 από τα ελληνικά στα Αγγλικά. Την ημέρα εκείνη έμαθα ότι ο κ. Snorrason και ο κ. Γεωργίου ήταν πλήρως απασχολημένοι με �ην αλλαγή του νόμου προς όφελος του κ. Γεωργίου, αντί να ασχολούνται με τα επείγοντα θέματα του χρέους και του ελλείμματος, της Απογραφής πληθυσμού-κατοικιών και της γεωργικής απογραφής που ασφαλώς όλα υλοποιήθηκαν με εγκληματικό τρόπο για την πολύπαθη χώρα μας. [1] Η έννοια της λέξης συνεπώς είναι ότι τα νοήματα που ακολουθούν έρχονται ως συμπέρασμα της προηγούμενης συζήτησης. Αλλά είναι φανερό ότι το συνεπώς εδώ είναι παραπλανητικό. [2] Η έκφραση "λογοκρισία της επιστήμης" οφείλεται στον Thomas Colignatus. [3] Ακόμα και αν οι αποζημιώσεις καταβάλλονται από την Eurostat, αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι αμέτοχη: ασφαλώς το Λουξεμβούργο αφαιρεί τα χρήματα αυτά από το σύνολο των χρημάτων που δικαιούται η χώρα μας.
Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν!____ksipnistere1@gmail.com
