Ο Μητρόπουλος αγιογραφεί την "φωτογενή δημαγωγία του Αλέξη" ...
Πουργατόριο (καθαρτήριο) , λοιπόν. Αλλά, για ποιον; Για τον Αλέξη και τους Συριζαίους, ή για "αγιογράφους" στο στυλ του Δημήτρη Μητρόπουλου;
Ιδού το κείμενο και τα συμπεράσματα δικά σας.
Κορόνες
ΜΑΛΙΣΤΑ. Δεν την πήραμε τη δόση. Ή, τέλος πάντων, δεν την πήραμε με την πρώτη. Ακόμη περισσότερο: ο...
φιλο-ευρωπαϊσμός δεν είναι τυφλοσούρτης. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι λοιπόν σε φάση «σας τα 'λεγα». Ενώ η κυβέρνηση -και μαζί της η χώρα - είναι σε αναμονή. Ή μάλλον συνεχίζει να ψήνεται στο πουργατόριο της ευρωζώνης.
ΔΕΝ χρειάζεται να είναι κανείς εξπέρ στον Δάντη για να ξέρει ότι το πουργατόριο οδηγεί στον Παράδεισο ή στην Κόλαση. Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι κατάληξη είναι οι εκλογές ώστε να προκύψει κυβέρνηση - δική τους! - «με νωπή λαϊκή εντολή», σύμφωνα με την κοινότοπη διατύπωση στην οποία προσφεύγει η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση, όταν αρχίζει να οσφραίνεται το άρωμα της εξουσίας στον αέρα. Μάλιστα. Παράδεισος, Κόλαση ή εκλογές. Παράδεισος θα ήταν η στα! θεροποίηση της χώρας, η ομαλοποίηση των συνθηκών ρευστότητας στην αγορά και, έπειτα από μεταρρυθμίσεις, πόνο και υπομονή, η επιστροφή στην ανάπτυξη εκεί γύρω στο τέλος του 2013 και τις αρχές του 2014. Κόλαση θα ήταν η κατάρρευση του προγράμματος με πολιτική αστάθεια και τελικά επιστροφή σε κάποιο εθνικό νόμισμα τύπου νέας δραχμής ή ελληνικού λέβα. Οι εκλογές τι θα ήταν;
ΠΡΙΝ απαντήσουμε θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε νοερά το τραπέζι του Eurogroup. Και να τοποθετήσουμε στη θέση τού Γιάννη Στουρνάρα τον υπουργό Οικονομικών μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει σημασ�α αν αυτός θα λεγόταν όντως Γιάννης Δραγασάκης και ποιους θα είχε δίπλα του. Περισσότερη σημασία έχει τι θα άλλαζε αν η εξουσία ήταν στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα και αυτών που έχει δίπλα του. Για την ακρίβεια: αν θα άλλαζε κάτι στη διαπραγματευτική θέση της χώρας. Ο Τσίπρας ζητάει αναδιαπραγμάτευση. Και μια πιο επιθετική ελληνική γραμμή που να επιχειρεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες διαφορές απόψεων όχι μόνο μεταξύ Γάλλων και Γερμανών ή μεταξύ Γιούνκερ, Ντράγκι, Λαγκάρντ και Σόιμπλε. Αλλά και τις σαφείς διαφορές αντιλήψεων που έχουν πλέον εμφανιστεί στο Β�! �ρολί! νο.
ΓΙΟΥΡΓΙΑ λοιπόν στη διαπραγμάτευση. Αντί να παίζει η Αθήνα το παιχνίδι της Μέρκελ. Είναι όμως όντως έτσι; Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Ελλάδα μπόρεσε να σταθεί στο τραπέζι του Eurogroup είναι γιατί η κυβέρνηση των τριών - με μεγάλο κόστος και αντίσταση του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και όλων εκείνων που κρύβονται πίσω από αυτούς - έκανε όλα όσα έπρεπε να κάνει τους τελευταίους μήνες. Αυτός είναι ο λόγος που τσακώνονται οι Ευρωπαίοι για λογαριασμό μας. Και πάλι αυτοί που θέλουν να μας βοηθήσουν, αυτοί που μας δίνουν δίκιο όχι μόνο για όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό αλλά �αι γιατί το Μνημόνιο είχε λάθη, δεν μπορούν να επικρατήσουν. Γιατί; Διότι η Ευρώπη είναι αυτή που είναι. Εχει και Ολλανδούς και Φινλανδούς και Αυστριακούς και, κυρίως, μια πολύ μεγάλη μερίδα της γερμανικής κοινής γνώμης που μας θεωρεί άσωτους και νούμερα. Η εικόνα αυτή δεν έχει αλλάξει και η φωτογενής δημαγωγία του Αλέξη - για να μη μιλήσει κανείς για γενειοφόρους φυσιογνωμίες τύπου Λαφαζάνη και Φωτόπουλου - την επιβεβαιώνει.
Η πολιτική δεν επιδέχεται υποθετικούς όρους. Αν όμως στο Eurogroup ήταν ένας υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί απλώς να θυμό�! �αστα! ν ξανά ότι ο δρόμος προς την Κόλαση περνάει από εκλογές και είναι στρωμένος με δημαγωγικές κορόνες.
