Photo: RealVirginian/Flickr
1 εικόνα
Τελικά είμαστε ακόμα ζωντανοί! Είμαστε ακόμα εδώ, αλώβητοι. Το τέλος του κόσμου ήρθε, αλλά μάλλον μας προσπέρασε πολύ γρήγορα. Δεν το καταλάβαμε καν ή, όπως είπαν άλλοι, το τέλος αναβλήθηκε και θα έρθει άλλη φορά! Όπως και να ναι έχουμε να ζήσουμε τη ζωή μας ακόμα, την καθημερινότητά μας. Αλήθεια ποια καθημερινότητα όμως;
Ζούμε στην Ελλάδα της υποτέλειας, της καταπίεσης, της υποβάθμισης. Όλη μας η καθημερινότητα επηρεάζεται από τα οικονομικά δεδομένα άρα η καθημερινότητά μας έχει πάρει την κατιούσα. Εδώ και 4 χρόνια βιώνουμε πρωτόγνωρα πράγματα στα εσωτερικά και εξωτερικά μας ζητήματα. Πληρώνουμε λάθη και νοοτροπίες δεκαετιών που κανείς δεν ήθελε να απαλείψει. Ή μάλλον, κανείς δεν μπόρεσε να εμπνεύσει το λαό να τις ξεπεράσει. Είχαμε χτίσει το κράτος μας σε σαθρά θεμέλια και πάνω σε αυτά βασίσαμε όλο το οικοδόμημα, το οποίο φυσιολογικά καταρρέει. Η διαφθορά μας κυρίευε α�ό την ημέρα της δημιουργίας μας και κανείς δεν πάλεψε με αυτήν. Μοιραία, η αλλαγή δεν ήρθε ποτέ και κάποια στιγμή όλο αυτό που χτίζαμε έπεσε.
Σε όλους τους πολιτισμούς του κόσμου έχουμε παρατηρήσει σημάδια ακμής, παρακμής, διάλυσης, επανένωσης. Στην Ελλάδα μου φαίνεται ότι είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Δείχνουμε να παρακμάζουμε συνεχώς χωρίς τη μηδαμινή ελπίδα για αλλαγή. Αλλαγή κυρίως νοοτροπίας. Φαντάζομαι πως μόνο σε μια πραγματική καταστροφή θα αλλάζαμε ριζικά. Αν όντως, δηλαδή, είχε έρθει η καταστροφή του κόσμου, ο νέος κόσμος θα ξεκινούσε από την αρχή και θα είχε περισσότερες ελπίδες να καρποφορήσει. Όπως, ας πούμε, έγινε μετά τον κατακλυσμό του Νώε. Ακόμα και μπροστά στην υποφαιν�μενη καταστροφή δε θελήσαμε να αλλάξουμε. Παραμείναμε ίδιοι, συμβιβασμένοι σε αυτά που μας λένε και αδιάφοροι να αντιδράσουμε γιατί δεν έχουμε μάθει από το σύστημα Παιδείας μας να πράττουμε έτσι.
Αδιάφοροι όμως δε σημαίνει και ανήμποροι. Αν καταφέρουμε να καταλάβουμε οι πολλοί(αδιάφοροι) ότι μας χρειάζονται οι ενεργοί πολίτες δίπλα τους τότε θα καταφέρουμε κάτι καλό. Στο κάτω κάτω, καταστροφή δε σημαίνει μόνο ένα μεμονωμένο γεγονός που θα αφανίσει τον πληθυσμό της γης, αλλά κάτι παραπάνω. Καταστροφή είναι αυτό που γίνεται γύρω μας.
Αυτήν την στιγμή στην κοινωνία μας παρατηρούμε πάρα πολλά πράγματα που τα περισσότερα είναι και δυσάρεστα. Πόλεμοι ακόμα στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, πείνα και αρρώστιες, επιβλητικά καθεστώτα. Πιο συγκεκριμένα, αυτά που αφορούν και την Ελλάδα: μνημόνια, υποτέλεια σε άλλα κράτη και οργανισμούς, ατιμωρησία πολιτικών, διαφθορά, κρίση δημοκρατίας, ανεργία, υποβαθμισμένη παιδεία, ανασφάλιστη και επί πληρωμή υγεία. Δε θέλω να φαίνομαι ο απαισιόδοξος της υπόθεσης, μπορώ να γράφω άρθρα ολόκληρα για τα καλά της Ελλάδας.
Το θέμα είναι ότι αφού επιζήσαμε από την καταστροφή και ξεπεράσαμε αυτό το άγχος, επιστρέψαμε στην καθημερινότητά μας, η οποία είναι μίζερη. Η Ελλάδα μετά την καταστροφή είναι σε δύσκολη κατάσταση. Πολλοί λένε ότι είναι στη χειρότερη. Ας βάλουμε όλοι μαζί ένα χεράκι να αλλάξουμε την κατάσταση. Ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την πραγματική καταστροφή και να φτιάξουμε το δικό μας κόσμο όπως τον ονειρευόμαστε.
*Ο Σάββας Ιορδανίδης, 19 ετών, είναι φοιτητής Ιατρικής Α.Π.Θ.
