Ανάμεσα στο τέλος της κανονικής περιόδου της σεζόν και την έναρξη των πλέι-οφ, κοιτάζουμε το φετινό πρωτάθλημα και θυμόμαστε τις ιστορίες που μας ταξίδεψαν στο φετινό τετράμηνο.
Η επιστροφή του Peyton Manning
Γίνεται να ξεκινήσουμε αλλιώς; Η φετινή σεζόν εξάλλου δεν άρχισε το Σεπτέμβρη, άρχισε την περασμένη άνοιξη όταν οι Colts ανακοίνωσαν την αποδέσμευση του θρυλικού τους ηγέτη, ύστερα από μια σεζόν που τους είδε να περιφέρονται στο πρωτάθλημα σαν κότα με κομμένο το κεφάλι, καταλήγοντας με ένα θλιβερό 2 -14. Ο Manning είχε χάσει τη σεζόν ύστερα από 4 εγχειρήσεις που άφηναν μετέωρο ακόμη και το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει έτσι άδοξα την ενεργό δράση.
Όταν επέστρεψε μισή ντουζίνα ομάδες τον κυνήγησαν ενεργά, τελικά εκείνος επέλεξε τους Broncos (κάτι το εύκολο division, κάτι η παρουσία του John Elway), όντας το μοναδικό πιθανό όνομα που θα έκανε τους οπαδούς στο Ντένβερ να μην επαναστατήσουν για την παραχώρηση του Tebow. Αλλά θα απέδιδε η κίνηση; Θα άντεχε ο αυχένας του Manning; Θα ήταν όσο καλός ήταν πριν 3-4 χρόνια; Απίθανα, η απάντηση ήταν ναι σε όλα.
Ύστερα από ένα διστακτικό ξεκίνημα (και 3 ήττες σε 5 παιχνίδι απέναντι στους δυνατότερους αντιπάλους του προγράμματος) ο Manning οδήγησε τη νέα του ομάδα σε ένα εκπληκτικό σερί 11 νικών με 7+ πόντους διαφορά καταλήγοντας #1 στην AFC και στοιχηματικό φαβορί για την κατάκτηση του Super Bowl, ανεβάζοντας στην πορεία το επίπεδο όλης της ομάδας μαζί του. Μετατρέποντας έτσι τους περσινούς also-rans Broncos σε αληθινό contender, και θέτοντας τον εαυτό του στην κούρσα όχι απλά του Comeback Player της χρονιάς, αλλά και του MVP.
M-E-S-S, MESS! MESS! MESS!
Μιας και τον αναφέραμε, τι έκανε φέτος ο Tebow; Πέρασε τη σεζόν ως αναπληρωματικός του χειρότερου quarterback στο NFL, στη χειρότερη 6-10 ομάδα που μπορώ να θυμηθώ να έχω δει, και προς το τέλος τη σεζόν ήταν αναπληρωματικός ακόμα και του αναπληρωματικού του χειρότερου quarterback στο NFL με αποτέλεσμα να δηλώσει πως 'εγώ δεν παίζω' όταν χρειάστηκε όντως να παίξει. Ωραίος.
Οι Jets ήταν γενικά ένα χάλι φέτος, όπως αναμενόταν από τη στιγμή που το ρόστερ τους είχε διαλυθεί με την κακοδιαχείριση του γενικού διευθυντή, κι εφόσον έγινε αυτή η αναίτια μεταγραφή την άνοιξη. Ο Rex Ryan φάνηκε πως ποτέ δεν ήθελε στην πραγματικότητα τον Tebow στην ομάδα, αφήνοντας να εννοηθεί πως θα τον χρησιμοποιούσε σε κάποια συγκεκριμένα επιθετικά συστήματα (κάτι που δεν συνέβη ποτέ, τουλάχιστον σε ουσιαστικό κι επιτυχημένο βαθμό) την ώρα που στο υπόλοιπο NFL ο τρόπος που επιτίθεται μια ομάδα γνώριζε αληθινή επανάσταση. (Περισσότερα αμέσως τώρα.) Οι Jets κατέ�ηξαν επίπονοι, κι ο Tebow είτε θα πάει να σώσει (;) Jaguars, είτε θα μετακινηθεί στον Καναδά για να παίξει στο CFL.
Ένα νέο είδος quarterback
Πήραμε μια γεύση πέρσι με τον Cam Newton (ο οποίος φέτος είχε μια λιγότερο εντυπωσιακή χρονιά) αλλά φέτος το πεδίο του πρωταθλήματος μοιάζει γεμάτο με αυτό το κράμα νέας γενιάς quarterbacks που αποτελούν απειλή από τον αέρα κι από το έδαφος. Αυτό που κάνει τους Robert Griffin III, Russell Wilson (που μαζί με τον Andrew Luck σχηματίζουν την πιθανώς καλύτερη φουρνιά ρούκι quarterbacks στη σύγχρονη ιστορία του NFL) και τον δευτεροετή Colin Kaepernick να ξεχωρίζουν είναι πως δεν είναι κατά βάση πασέρ που μπορούν και να τρέξουν αν χρειαστεί, ούτε rushing QBs που μπορούν να πασάρουν αν βρουν τα σκούρα. Είναι ολοκ�ηρωμένα επιθετικά που επιτίθενται με κάθε τρόπο, βάσει πλάνου.
Αυτό το πολύ συγκεκριμένο σετ ικανοτήτων δεν μπορεί να ξεδιπλωθεί φυσικά από μόνο του, χρειάζεται και τα κατάλληλα μυαλά στον πάγκο. Δεν είναι τυχαίο πως οι τρεις πιτσιρικάδες που αναφέραμε προπονούνται από 3 εκ των καλύτερων προπονητών της λίγκας. Ο Mike Shanahan των Redskins έφερε την πρωτοποριακή pistol offense από το κολλεγιακό και την ανέπτυξε στο NFL, αναπροσαρμόζοντας πλήρως την επιθετική στρατηγική της ομάδας του, βάσει των συγκεκριμένων ικανοτήτων του RG3.
Η επιτυχία βοήθησε κι άλλους κόουτς με τα απαραίτητα όπλα να πάρουν αντίστοιχα ρίσκα. Ο Pete Carroll έχει πιθανώς συναρμολογήσει την πιο πλήρη ομάδα-μηχανή αυτή τη στιγμή, και το ρίσκο που πήρε με τον Wilson (ο οποίος κέρδισε τη θέση του το καλοκαίρι μέσα από τα φιλικά προετοιμασίας, τη στιγμή που η ομάδα είχε πληρώσει για να φέρει τον Matt Flynn από τους Packers) απέδωσε, με τον Wilson μάλιστα να ισοφαρίζει το ρούκι ρεκόρ touchdown πασών του Manning, με 26. (Έχει κάνει άλλα 4 μόνος του.) Πλέον οι αντίπαλες άμυνες προσπαθούν να βρουν τρόπους να σταματήσουν αυτές τις δύο επιθέσεις όταν λει�ουργούν σωστά.
Κι από κοντά έρχεται κι η 3η περίπτωση, του Kaepernick:
Η αντικατάσταση του Alex Smith
Αυτό έχει ενδιαφέρον διότι λένε πως ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει (και οι 49ers επί Harbaugh, κατά κανόνα κερδίζουν) όμως ο εξαιρετικός κόουτς του Σαν Φρανσίσκο πήρε το απόλυτο ρίσκο. Ύστερα από έναν τραυματισμό που κράτησε τον Alex Smith στον πάγκο για ένα παιχνίδι, με αποτέλεσμα να παίξει βασικός ο αναπληρωματικός Colin Kaepernick, ο Harbaugh αποφάσισε να κάνει την αλλαγή αυτή μόνιμη. Προφανώς θα προόριζε τον δευτεροετή Kaepernick για βασικό αργά ή γρήγορα, όμως το να αλλάξει ηγέτη μεσούσης της (επιτυχημένης) περιόδου δείχνει τρομερή εμπιστοσύνη στον νέο του quarterback, όπως και μια �αρραλέα βιασύνη για επιτυχία άμεση: Αφού ξέρεις πως κάτι θα γίνει, γιατί να μη γίνει τώρα;
Με τον Smith οι 49ers ήταν αδιαμφισβήτητα πιο σταθεροί και λιγότερο επιρρεπείς στα λάθη, αλλά είχαν κι ένα ταβάνι το οποίο με τον Kaepernick μπορούν να ξεπεράσουν. Απομένει η σταθερότητα. Αλλά ο Harbaugh ήταν διατεθειμένος να τη ρισκάρει προκειμένου να μη μείνει πίσω στην επιθετική επανάσταση που περιγράφαμε παραπάνω, και το ρίσκο μοιάζει να τον δικαιώνει ως τώρα.
Η εξωφρενική επίδοση του Adrian Peterson
Ο άνθρωπος είναι μηχανή. Ύστερα από τραυματισμό που θα είχε τελειώσει καριέρες και καριέρες, ο AD όχι μόνο γύρισε πάνω στην ώρα για την πρεμιέρα της νέας σεζόν, αλλά και απείλησε (παρά τρίχα, 9 γυάρδες, έφτασε) ένα rushing record δεκαετιών, σέρνοντας την ομάδα του μέχρι τα πλέι-οφ μέσα από ένα τρομερά ανταγωνιστικό NFC North και μια πλούσια σε δυνατές ομάδες NFC.
Πέρσι μιλάγαμε όλοι για το φοβερό ρεκόρ γυαρδών από πάσα του Drew Brees, κι όχι να αφαιρέσουμε τίποτα από τον quarterback των Saints (που σύντομα δε θα έχει αφήσει quarterback ρεκόρ όρθιο), όμως το NFL πλέον είναι ξεκάθαρα μια λίγκα με έμφαση στην πάσα, και αυτά τα ρεκόρ αργά ή γρήγορα θα έσπαγαν. Γι'αυτό και το κατόρθωμα του Peterson, να τρέξει δηλαδή εν έτει 2012, πάνω από 2,000 γυάρδες, μοιάζει ακόμα πιο τεράστιο. Μπορεί να έμεινε 9 γυάρδες πίσω από τον Dickerson, αλλά βάσει 'πληθωρισμού' όχι μόνο ξεπέρασε εκείνον, αλλά και όποιο passing record έχουμε δει πρόσφατα.
Είμαστε #1, αλλά κανείς δεν πιστεύει σε εμάς
Έχει υπάρξει άλλη περίπτωση ομάδων που κρατούν το #1 στις περιφέρειες ως τότε τέλος (ή παρά μια αγωνιστική) δίχως να απολαμβάνουν παρά ελάχιστη εκτίμηση από αναλυτές και κοινό; Όχι πως θα χαρακτήριζε ποτέ κανείς τους Texans ή τους Falcons κακές ομάδες, ίσα-ίσα είναι πληρέστατες και γι'αυτό είχαν στρογγυλοκαθίσει στα αντίστοιχα #1 των περιφερειών τους σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς (άσχετα που οι Texans το έχασαν κυριολεκτικά την τελευταία μέρα της σεζόν).
Όμως κάθε ανάλυση, κάθε πρόβλεψη, κάτι συναρπαστικό storyline, κάθε επικείμενη βράβευση (MVP, προπονητών, ρούκι, κλπ) αφορά κατά κύριο λόγο κάποιους άλλους. Διαβάζεις για Brady-Manning στην AFC, διαβάζεις για τους οδοστρωτήρες Seahawks και τον Adrian Peterson και τη σιωπηλή δύναμη των Packers και τον εκρηκτικό RG3 και τους πλήρεις 49ers στην NFC- είναι λες και οι #1 Falcons είναι εκεί απλώς ως γέμισμα ενώ είναι η ομάδα με το πλεονέκτημα έδρας ως το Super Bowl. Το αν κάποιος εκ των δύο λάβει τη σιωπηλή του δικαίωση το Φλεβάρη μένει να το μάθουμε. Θα είναι κι αυτό από μόνο του ένα ανατρεπτικό storyline.
Η άνοδος του NFC West
Και ξαφνικά, το NFC West είναι το καλύτερο division όλου του NFL. Ποιο, το NFC West που πριν 2 μόλις σεζόν έγινε το μοναδικό division στην ιστορία που έστειλε στα πλέι-οφ νικητή με αρνητικό ρεκόρ (τους Seahawks στην πρώτη χρονιά του Pete Carroll). Ξαφνικά αυτό το division δεν αποκλείεται και να περιλαμβάνει τις δύο καλύτερες ομάδες της λίγκας, να έχει μια τρίτη που από το πουθενά έφτασε μια τρίχα από το .500 (και με αξιοθαύμαστο ρεκόρ 5-1 εντός του division) και άλλη μία, εχμ, εντάξει, ΟΚ, και τους Cardinals. Αλλά τρεις στις 4 δεν είναι άσχημα!
Πώς έγινε αυτό; Βοηθάει όταν τρεις από τους 5-6 καλύτερος κόουτς είναι μαζεμένοι στο ίδιο μέρος. Το division ήταν τόσο πολύ κακό για τόσα πολλά χρόνια, που οι ομάδες αναγκάστηκαν να ρισκάρουν, να δοκιμάσουν κάτι νέο. Niners και Seahawks έφεραν στο NFL δύο από τους πιο πετυχημένους κόουτς του κολλεγιακού πρωταθλήματος, προσφέροντάς τους χώρο και χρόνο να αναπτύξουν τις ολοκληρωτικές φιλοσοφίες τους, δίχως άμεση πίεση. Δηλαδή στη χειρότερη τι θα γινόταν; Κακές ομάδες θα είχαν να αντιμετωπίσουν. Harbaugh και Carooll έφεραν τις ομάδες τους από την πρώτη τους αντίστοιχη σεζόν στα �λέι-οφ, και φέτος μοιάζουν έτοιμοι να φτάσουν και στην κορυφή. Ο Jeff Fisher επέστρεψε αναλαμβάνοντας τη νεανική ομάδα των Rams και η πρώτη του σεζόν πήγε εξαιρετικά.
Στο season preview που κάναμε το Σεπτέμβρη μπορεί κανείς να διαβάσει αρκετές εύστοχες κι αρκετές πανηγυρικά άστοχες εκτιμήσεις (διαβάστε προβλεψάρα για τους Vikings! Καμία Πυθία κύριοι), όπως εξάλλου είναι λογικό σε ένα τέτοιο preview. Όμως αυτό για το οποίο είμαστε περήφανοι είναι το πόσο μέσα πέσαμε σε ολόκληρο το NFC West.
BountyGate
Το NFL σοκαρίστηκε όταν αποκαλύφθηκε πως η ομάδα των New Orleans Saints (πρωταθλητών μάλιστα του 2009) διατηρούσε ένα παράνομο σύστημα χρηματικής ανταπόδοσης που επιβράβευε παίχτες της άμυνας για τον τραυματισμό αντιπάλων. Η λίγκα επέβαλε εξοντωτικές ποινές (ετήσιος αποκλεισμός για τον προπονητή Sean Payton, επ'αόριστον αποκλεισμός για τον συντονιστή άμυνας Gregg Williams, αγωνιστικές για τον βοηθό του αλλά και για τον γενικό διευθυντή της ομάδας, μεγάλοι αποκλεισμοί για παίχτες-κλειδιά της άμυνας) διαλύοντας τη σεζόν της ομάδας.
Καθώς αργότερα οι παίχτες όπως ο Jonathan Vilma κι ο Scott Fujita δικαιώθηκαν στις εφέσεις τους (μιας και ποτέ δεν υπήρξαν σαφή στοιχεία σύνδεσής τους με ένα τέτοιο σύστημα) έγινε εμφανές πως η όλη υπόθεση ήταν περισσότερο η προσπάθεια του κομισάριου του NFL, Roger Goodell, να καθαρίσει την προς τα έξω εικόνα ενός φύσει βίαιου αθλήματος, φορτώνοντας τις άπειρες επιπλοκές για την υγεία (όπως τις διασείσεις που αφήνουν βετεράνους με διαλυμένους οργανισμούς) στις κακές αποφάσεις κακών ανθρώπων, κι όχι στο ίδιο το σπορ. Μια ιστορία από την οποία, εν τέλει, όλοι βγήκαν χαμένοι- οιSaints, o Goodell, και το ίδιο το NFL.
#ChuckStrong
Τα δεδομένα: Οι Colts πρόερχονται από τη χειρότερη σεζόν της σύγχρονης ιστορίας τους, έχουν μόλις αποχωριστεί τον μεγαλύτερο παίχτη όλης της ιστορίας τους, σχεδόν οτιδήποτε θύμιζε το χθες εξαφανίζεται, ο Chuck Pagano των Ravens έρχεται να αναδομήσει το franchise εκ του μηδενός. Ένα μήνα μες στη σεζόν, ο Pagano μαθαίνει πως έχει λευχαιμία, όχι σε προχωρημένο στάδιο ευτυχώς, με αποτέλεσμα να αρχίσει γύρους έντονων χημειοθεραπειών που τον φέρνουν στο νοσοκομείο για βδομάδες, όσο η νέα, άπειρη ομάδα του μένει στα χέρια του συντονιστή επίθεσης Bruce Arians.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα από τα πιο εμψυχωτικά πράγματα που έχουμε δει στη ζωή μας. Μια ομάδα απέναντι σε κάθε μέτρηση, στατιστική, και απλή παικτική λογική, αρχίζει να κερδίζει παιχνίδια και ξεχνάει πώς σταματήσει. Ο Andrew Luck, άξιο #1, παίχτης που επιβεβαίωσε (και ξεπέρασε) τις προσδοκίες που έκαναν τους Colts να αφήσουν τον Manning να φύγει, όχι απλά έπαιζε καλά στα κρίσιμα σημεία- έπαιζε σα να μην είναι ρούκι. Σα να είχε εμπειρία δεκαετίας. Μαζί με τον Reggie Wayne (έναν παίχτη που άλλαξε το επίπεδο και της δικής του διαδρομής χάρη στην απίστευτη φετινή σεζόν του) όχι απλά �δήγησαν μια ανύπαρκτη ομάδα στις 11 νίκες και τα πλέι-οφ, αλλά έκαναν κάθε έναν παίκτη γύρω τους καλύτερο. Οι φετινοί Colts είναι γεμάτοι αστεράκια που ξεπήδησαν από το τίποτα, από τον Hilton και τον Ballard μέχρι τον Coby Fleener και τον ίδιο τον Bruce Arians, ο οποίος σκάρωσε μια επίθεση ολότελα διαφορετική από αυτό που το franchise είχε συνηθίσει δεκαετίες τώρα.
Σε όλη αυτή τη θαυμαστή διαδρομή, ο Pagano ήταν απών, αλλά και ταυτόχρονα τόσο παρών. Η ομάδα ξεκίνησε το φιλανθρωπικού σκοπού κίνημα #chuckstrong, με σκοπό τη συγκέντρωση πόρων υπέρ της έρευνας κατά του καρκίνου. Ο Andrew Luck ξύρισε το κεφάλι του για να συμπαρασταθεί στον προπονητή του. Μαζορέτες έκαναν το ίδιο, σε ζωντανή σύνδεση από το CBS, στη διάρκεια του αγώνα με τους Bills. Ήταν ποτέ δυνατόν να μην κερδίσουν αυτό το παιχνίδι; Ο Reggie Wayne πήγε να τον δει στο νοσοκομείο και του υποσχέθηκε πως θα του πάει τη μπάλα του αγώνα με τους Packers. Ήταν δυνατόν να μην κερδίσουν τους Packers Ο ίδιος ο Pagano άρχισε να είναι καλύτερα και να επισκέπτεται το γήπεδο. Στο παιχνίδι με τους Dolphins ήταν εκεί για πρώτη φορά από το Σεπτέμβριο. Ήταν δυνατόν να χαθεί αυτός ο αγώνας; Στο φινάλε της σεζόν έκανε την επιστροφή του στον πάγκο ύστερα από τον θρίαμβο στον πιο σημαντικό αγώνα της ζωής του- ήταν δυνατόν οι Colts να μην κερδίσουν τους Texans (τον οποιονδήποτε) σε αυτό τον αγώνα;
Η όλη σεζόν των Colts είναι το είδος του άθλου που είτε σε διαλύει είτε σε αντρώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο. Όλοι αυτοί οι αδοκίμαστοι αθλητές και προπονητές που βρέθηκαν να τα δίνουν όλα δίχως προετοιμασία, δίχως προειδοποίηση, κατάφεραν να γίνουν καλύτεροι από ό,τι και οι ίδιοι πιθανώς να πίστευαν πως είναι. Οι φετινοί Colts μπορεί να είναι η χειρότερη ομάδα που έχει βρεθεί ποτέ στα πλέι-οφ με διψήφιο αριθμό νικών, όμως αυτό που κατάφεραν ισοδυναμεί με ένα μικρό Super Bowl. Διάολε, με ένα κανονικό Super Bowl. Και σε μια αθλητική χρονιά που κυριάρχησαν ιστορίες σ�ν την ασχήμια του σκανδάλου με τα bounties ή την αποκαθήλωση του Lance Armstrong, είναι υπέροχο που υπήρξε μια ιστορία που να σου θυμίζει γιατί πάντα σε συνάρπαζαν οι αθλητικοί ήρωες.
Και τώρα
Περνάμε στα πλέι-οφ, που ξεκινούν σήμερα Σάββατο. Για περισσότερα πάνω στα ζευγάρια, τις ομάδες και το πρόγραμμα, διαβάστε εδώ.
