Ο τρόπος να βγει η χώρα από κάθε μορφής κρίση είναι ένας. Είναι η συλλογικότητα. Μια συλλογική κυβέρνηση που θα στηρίζεται από τις λεγόμενες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις και θα βασίζεται σε έναν σαφή και αυστηρό προγραμματισμό.
Ο τρόπος λειτουργίας της κυβέρνησης που θα δημιουργηθεί, θα βασίζεται σε ένα σύστημα «ομάδων» που θα αναλάβουν από έναν ανεξάρτητο τομέα, για παράδειγμα την υγεία, την παιδεία, τον τουρισμό ή τον πολιτισμό... Κάθε ομάδα θα αποτελείται τόσο από πολιτικά όσο και από πρόσωπα της ευρύτερης κοινωνίας. Σκοπός αυτής της ανάμειξης είναι η παύση της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων και η ευθεία αντιπαράθεση με τις συντεχνίες που κυριαρχούν παντού εμποδίζοντας τις μεταρρυθμίσεις. Οι ομάδες δουλεύοντας συνειδητά θα δεσμευτούν και οι προτάσεις τους θα γί�ουν υπόσχεση προς τους πολίτες και προσωπική ευθύνη του καθένα.
Σκέψη σας είναι πως όντως έτσι είναι δομημένο το σύστημα. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν αποτελέσματα. Τα πανεπιστήμια δεν έχουν διοίκηση και κανείς δεν ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε ουσιαστική αποδοχή των μέτρων που ψηφίστηκαν από την πλειοψηφία της βουλής και από βουλευτές διαφορετικών κομμάτων. Επιπλέον, το αρχικό σχέδιο για το Νέο Λύκειο τροποποιήθηκε αρκετές φορές λόγω των αντιδράσεων από τους καθηγητές και τους γονείς. Δεν μπορώ να πιστέψω πως, αν υπήρχε σωστή ενημέρωση, δεν θα αποδεχόταν η κοινωνία ευκολότερα τις αλλαγές. Είναι αναγκαίο νακαταλάβουμε όλοι πως, αν δεν αποδεχτούμε τα νέα και τα καινούργια, που η νέα γενιά περιμένει, θα καταρρεύσουμε -κυριολεκτικά αυτή τη φορά- και μαζί θα συμπαρασυρθούν όχι μόνο οι 30άρηδες, αλλά και οι επόμενες γενιές.
Αναγνωρίζω, αποδέχομαι και καταλαβαίνω τις δυσκολίες και την απόγνωση του καθένα, αλλά θυμώνω με την ανώριμη κοινωνία, που σκέφτεται μόνο τον εαυτό της και δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό. Το πρόβλημα είναι πως η αντίληψη και η νοοτροπία που είχαμε ως τώρα, όχι μόνο μας βόλεψαν σε μια θέση στο δημόσιο, μας έδωσαν δάνεια και τον τίτλο του αργόσχολου και του καλοπερασάκια, αλλά μας εμποδίζουν να βγούμε από αυτή την κρίση που όσο πάει και χειροτερεύει. Ακόμα και αυτοί που δεν απόλαυσαν άμεσα τα οφέλη του πελατειακού κράτους, δεν μίλησαν βλέποντας την κατά�ρευση, τη διάλυση και τη διαφθορά των πάντων. Πρέπει να τα αφήσουμε πίσω μας όλα αυτά και να ανοίξουμε το μυαλό μας και το δρόμο στη νέα λογική, που εύχομαι να μη θυμίζει σε τίποτα την παλιά.
Πάνω από κομματικές υποσχέσεις, προσωπικές επιδιώξεις και ανεδαφικά οράματα, ενωμένο το πολιτικό σύστημα, μετανιωμένο, ψύχραιμο και συγκρατημένο, πιστό στο έργο του και γεμάτο ελπίδα θα πρέπει να συνεργαστεί για ένα ουσιαστικά καλύτερο αύριο. Τρόπος για την έξοδο από την κρίση, δεν είναι αλλά η αλλαγή νοοτροπίας και οπτικής των πραγμάτων. Η προσωπική δουλειά του κάθε πολίτη και η υπακοή στους νόμους θα πρέπει να είναι αρχή και στόχος. Δημιουργώντας ένα κράτος που λειτουργεί σωστά, η διαπραγμάτευση γίνεται εφικτή και η στάση της Ευρώπης ανοιχτή και ευέ�ικτη. Η δικιά μας εικόνα θετικότερη. Κάνοντας ένα βήμα προς τα πίσω μπορούμε να κάνουμε τρία μπροστά.
Όντας υπερβολικά αισιόδοξη -ή απλώς ελλιπώς ενημερωμένη- ελπίζω, έστω και τελευταία στιγμή, να δούμε την κρίση σαν μία ευκαιρία αλλαγής προς το καλύτερο.
*Η Νίκη Κ.Σ. είναι μαθήτρια.
