Είχα βαρεθεί να ακούω, Γιάννη αποκλείεται, το Φεστιβάλ δεν βγαίνει φέτος, απλά δεν γίνεται. Μεγάλη, σημαντική χώρα που θα ήταν η τιμώμενη του 2012, έκανε πίσω τον Μάρτιο, ύστερα από ολόκληρο εξάμηνο συζητήσεων. Σημαντικός μας χορηγός, έκανε κι αυτός πίσω τον Φεβρουάριο. Χρήματα σχεδόν από πουθενά.
Θα ακουστεί λίγο τρελό αλλά δεν ήταν οι δυσκολίες που μου έκοβαν τα πόδια. Ήταν δυο ντροπές: πώς τολμώ να προσκαλέσω καλλιτέχνες να εμφανιστούν καλύπτοντάς τους μόνο την φιλοξενία και τα έξοδά τους και πώς
ασχολείσαι να προγραμματίζεις συναυλίες κλασσικής μ�υσικής όταν ο κόσμος χάνει δουλειές, συντάξεις, μισθούς.
Δεν ξέρω, ίσως στις κρίσεις, είναι μοναδική η μεγαλοσύνη της ψυχής των ανθρώπων. Να μην βρεθεί ούτε ένας που να μιλήσει για χρήματα.Και ίσως η μεγαλοσύνη της Τέχνης αυτή τη φορά, να σταλάζει βάλσαμο στις ψυχές για δυο ώρες. Να ξεχνιέσαι από την πραγματικότητα (σου), ίσως και να σου ξανάρχεται το κουράγιο, ίσως να ξαναβλέπεις την ζωή σου θετικά...
Κι ένα ακόμη περίεργο: ένα κλικ που γίνεται με τον διπλανό σου, μετά με δύο, μετά με τρεις, μετά με τον τέταρτο. Ένα «θυλήκωμα», μία επιθυμία να πιάσεις τον άλλον από το χέρι που σου το δίνει με την καρδιά του, να περπατήσεις μαζί, να πάρεις δύναμη, να ονειρευθείς, να κάνεις πράγματα μαζί.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καλλιτέχνες, στους φίλους, στον κόσμο.
Σας περιμένουμε με όλη μας την αγάπη στο Ναύπλιον.
*Ο Γιάννης Βακαρέλης είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής στο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Ναυπλίου.
