Είμαι ένας από τους ελάχιστους δημοκράτες πολίτες που πιστεύει ότι αν δεν υπήρχε η Χ.Α. θα έπρεπε να την επινοήσουμε. Γιατί; Μα επειδή μας προσφέρει την τελευταία ευκαιρία –και το έσχατο επιχείρημα- για να αλλάξουμε πριν βουλιάξουμε…
Τα καλά νέα: η Χ.Α. κατά τη γνώμη μου, αντίθετα ως προς την κυρίαρχη άποψη, και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις κατέγραψε ένα μικρό ποσοστό! Κι όμως, μόλις 7% των πολιτών αίρει την εμπιστοσύνη του απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς. Ποσοστό εντυπωσιακά χαμηλό σε σχέση με την ολοκληρωτική απαξίωση που βιώνει η πολιτική τάξη και το πνευματικό εποικοδόμημα ενός αστικού καθεστώτος. Κι αυτό, ενώ οι πολιτικές ηγεσίες και οι δημοσιολογούντες επιμένουν πεισματικά να αποστρέφουν το βλέμμα τους από το πραγματικό πρόβλημα στις γειτονιές με τους εκατοντάδες περ�θωριοποιημένους, ανέστιους και λιμοκτονούντες μετανάστες. Οι οποίοι, για να μην ξεχνιόμαστε, έρχονται από περιοχές του κόσμου, όπου η ανθρώπινη ζωή, δυστυχώς, δεν κοστίζει τίποτε.
Άλλο καλό νέο: μπαίνουν στην Βουλή! Η δημοκρατία δεν τους στέρησε αυτό το δικαίωμα. Εκφράζεται έτσι (δημοκρατικά, δηλαδή) ολόκληρη σχεδόν, η διαμορφωθείσα νέο-λούμπεν κοινότητα που ούσα εξοικειωμένη με τη βία της καθημερινότητας, θα είναι αναγκασμένη τώρα, να διαβάζει για την επερώτηση του Κασιδιάρη σχετικά με τους ΧΥΤΑ και τις βαρετές εισηγήσεις του Μιχαλολιάκου (σιγά τον ρήτορα) για τη συζήτηση του προϋπολογισμού. Είτε συμπεριφερθούν κοινοβουλευτικά ορθώς (ψηφίζοντας ενδεχομένως, και νομοσχέδια του Σαμαρά) είτε όχι (κανένας φτωχός δε θα νιώσει ανακο�φιση αν ο Καιάδας φασκελώσει κάποιον συνάδελφό του βουλευτή), η Χ.Α. δεν έχει να κερδίσει τίποτα περισσότερο.
Από την άλλη, αναρωτιέμαι τι νομιμοποίηση μπορεί να έχει από εδώ και πέρα, η υπέρβαση των ορίων, η υπονόμευση και η καταφυγή στη βία από την Αριστερά; Δεν θα εξομοιωθούν στα μάτια των απλών δημοκρατικών πολιτών (είμαστε ακόμα πλειοψηφία, έτσι;) οι ακτιβιστικές (διάβαζε καταδρομικές) ενέργειες των φασιστών με αυτές των «λαϊκών επαναστατών» με τα γιαούρτια;
Πώς θα καταδικάζει ο Αλέξης τα μπουγελώματα εντός Βουλής ενώ οι σύντροφοί του θα «χτίζουν» καθηγητές στα γραφεία τους στο Πανεπιστήμιο; Όσο η δημόσια κουβέντα γίνεται συγκεκριμένη και οι διάφορες απόψεις εξειδικεύονται, τόσο θα ξεμπροστιάζεται και θα αυτογελοιοποιείται το πολύχρωμο τσίρκο που μπήκε στη Βουλή.
Η ιδέα είναι απλή: περισσότερη δημοκρατία! Στις διακομματικές επιτροπές ο Κασιδιάρης δεν πρέπει να προκαλείται ούτε να απαξιώνεται από τους υπόλοιπους, αλλά απλώς, να ρωτάνε τη γνώμη του: στο τέλος, θα μπουγελώσει τον εαυτό του από τις κοτσάνες που θα έχει εκστομίσει και η Μιχαλολιάκαινα θα του τις βρέχει.
Δημοκρατία σημαίνει ότι η πλειοψηφία αποφασίζει και οι νόμοι τηρούνται. Αν σεβαστεί τον εαυτό της δεν έχει να φοβηθεί ούτε τους λεβεντομαλάκες ούτε τους αυτόκλητους «υπερασπιστές του λαού»…
