Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Τελικά η μεταπολίτευση και τα κόμματα που κυριάρχησαν σ΄ α�τή τη μακρά περίοδο κατόρθωσαν να «δέσουν» για τα καλά τους στρατιωτικούς.
Κρατώντας τους πάντα στη γωνία με την ...απειλή ότι «αυτοί αν τους δώσουμε αέρα θα μας δέσουν»! Το στίγμα της χούντας ήταν πολύ χρήσιμο σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να διατηρήσει τους στρατιωτικούς στο πειθώριο αυτής της κοινωνίας. Από το 1974 μέχρι και σήμερα έλεγξαν το «παιχνίδι». Φαίνεται όμως ότι αυτή η κρίση φέρνει και το τέλος της μεταπολίτευσης και στις ΕΔ!
Το «στίγμα» της χούντας αμέσως μετά από τη πτώση της και την έναρξη της μεταπολίτευσης ,είχε προκαλέσει σοκ στις! ΕΔ. � �χι ότι δεν υπήρχε πρόβλημα με τους συμπαθούντες του καθεστώτος των δικτατόρων. Ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ κυνήγησε με πάθος και μανία τους πυρήνες των «σταγονιδίων»,διαλύοντάς τους .Έμειναν κάποια γραφικά υπολείμματα που κάνουν πολύ θόρυβο κατά καιρούς,ειδικά τώρα μέσω διαδικτύου,αλλά επί της ουσίας οι ΕΔ «καθάρισαν» νωρίς από τους «χουνταίους».
Μόνο που από τη μία «καθάριζαν» από τη μία «ασθένεια» και από την άλλη τις «πότιζαν» με άλλο δηλητήριο. Αυτό της κομματοκρατίας. Για τις ελληνικές ΕΔ αυτή ήταν η μεταπολίτευση. Μια «κομματική χούν�α» που καθόριζε τις τύχες αξιωματικών καριέρας. Τους έστελνε σπίτι τους ή τους προήγαγε όχι με βάση τα προσόντα και τις επιδόσεις τους,αλλά με βάση –ή τέλος πάντων και μ΄ αυτή- τη «κομματική πίστη» και τις «σωστές επαφές».
Αν κάποιος ,κάποια στιγμή τολμούσε να μιλήσει ,να διαμαρτυρηθεί ,να προειδοποιήσει ότι όλες αυτές οι παρεμβάσεις,ο κομματικός έλεγχος «ευνουχίζουν» τις ΕΔ, «στιγματιζόταν» αμέσως περίπου ...ως χουντικός που θέλει...να μας δέσει. Έγινε νόμος και κανόνας ότι οι στρατιωτικοί δεν πρέπει να μιλάνε,για θέματα που αφορούν �! �τις ΕΔ. Όποιος μίλαγε έφευγε.
Τα κυρίαρχα κόμματα της μεταπολίτευσης ,η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πάντα έβρισκαν...πρόθυμους στρατιωτικούς ηγέτες. Αρχηγούς που δεν ήταν διατεθειμένοι να χάσουν τα γαλόνια τους. Έτοιμους να δεχτούν τα κατά καιρούς...επιδόματα-φιλοδωρήματα αντί αυξήσεων που έδιναν οι κυβερνήσεις των δύο κομμάτων στους στρατιωτικούς, «για να το βουλώσουν». Όχι ότι μίλαγαν δηλαδή...
Επίδομα στο επίδομα και ...φιλοδώρημα στο φιλοδώρημα έφθασαν οι μισθοί των στρατιωτικών όχι βέβαια στο επίπεδο των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων,αλλά κάπως ας πο�με ότι τους προσέγγισαν. Στο μεταξύ ο έλεγχος των κομματικών μηχανισμών στις ΕΔ ήταν πια απόλυτως. Για να προχωρήσει αξιωματικός θα έπρεπε να έχει τη προστασία είτε το «γαλάζιου πυρσού», είτε του «πράσινου ήλιου». Οι πολιτικοί τα είχαν καταφέρει. «Έδεσαν» τους στρατιωτικούς, τάζοντας γαλόνια κι επιδόματα!
Η κρίση που εμφανίστηκε το 2009,ανέδειξε και το πολιτικό θράσος που χαρακτηρίζει τα δύο μεγάλα κόμματα. Πρώτα το ΠΑΣΟΚ που άρχισε μια άθλια εκστρατεία λάσπης εναντίον των στρατιωτικών,μόνο και μόνο για να περάσει στην υπόλοιπη κοινή γνώμη ! την � �ποψη ότι «αυτοί είναι προνομιούχοι,αντέχουν». Και αναφέρονταν στα...επιδόματα-φιλοδωρήματα που οι ίδιοι είχαν ...εφεύρει για να δίνουν που και που στους στρατιωτικούς!
Όμως ο κυκλώνας της κρίσης είναι τόσο δυνατός,που αυτά τα «κόλπα» και τα «τεχνάσματα» είχαν μόνο πρόσκαιρο κομματικό κέρδος. Το ΠΑΣΟΚ έγινε ένα...πρώην μεγάλο κόμμα και ο «πράσινος ήλιος» που τόσοι αξιωματικοί αναγκάστηκαν ή έσπευσαν να προσκυνήσουν είναι πλέον πολύ κοντά στην οριστική του δύση. Και ο «γαλάζιος πυρσός» που «φώτισε» αρκετούς άλλους δείχνοντάς τους τα σκαλοπάτια �ρος τις υψηλές θέσεις της ιεραρχίας, έσβησε κι αυτός.
Οι στρατιωτικοί και ιδίως οι νεότεροι,αυτοί που πραγματικά βρίσκονται στη πρώτη γραμμή των ΕΔ και τις κρατούν σε υψηλές στροφές λειτουργίας, έχουν πλέον ξεφύγει από το σύνδρομο της μεταπολίτευσης. Η δημοκρατικότητά τους δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν,ούτε γι΄ αστείο. Πολλοί, οι περισσότεροι ίσως από τις νέες γενιές στρατιωτικών είναι άνθρωποι με σπουδές,μεταπτυχιακά και κυρίως με άποψη για την πολιτική και τη κοινωνία μέσα στην οποία ζουν και αγωνίζονται. Έχουν πλήρη συναίσθησ�! � του καθήκοντος που έχουν αναλάβει και δεν θα συνδέσουν ποτέ την εκπλήρωσή του με τις αποδοχές τους. Η κρίση και η κατάντια των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών, η απαξίωση του συνόλου του πολιτικού συστήματος έδιωξε και τις τελευταίες φοβίες που είχαν έναντι των «κομματικών κομισάριων» που διέλυσαν τις ΕΔ.
Τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει σαφές ότι οι στρατιωτικοί –εν ενεργεία και απόστρατοι- δεν θα σκύψουν το κεφάλι μόνοι για να τους το κόψουν οι πολιτικοί και να δείξουν καλή διαγωγή στη τρόϊκα. Τουλάχιστον θα εκφράσουν με αξιοπρέπεια και μέτρ� τις διαφωνίες τους και θα ενημερώσουν τον ελληνικό λαό τον οποίο και υπηρετούν για τις επιπτώσεις που θα έχει στην ασφάλεια της χώρας το «σωτήριο σχέδιο» περικοπών που οι τροϊκανοί επιχειρούν να επιβάλουν μέσω της κυβέρνησης στις ΕΔ.
Ανεξάρτητα από τον τρόπο που θα εκφραστεί αυτή η διαφωνία, ένα είναι βέβαιο. Το τέλος της μεταπολίτευσης ήρθε και στις ΕΔ.
Τελικά η μεταπολίτευση και τα κόμματα που κυριάρχησαν σ΄ α�τή τη μακρά περίοδο κατόρθωσαν να «δέσουν» για τα καλά τους στρατιωτικούς.
Κρατώντας τους πάντα στη γωνία με την ...απειλή ότι «αυτοί αν τους δώσουμε αέρα θα μας δέσουν»! Το στίγμα της χούντας ήταν πολύ χρήσιμο σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να διατηρήσει τους στρατιωτικούς στο πειθώριο αυτής της κοινωνίας. Από το 1974 μέχρι και σήμερα έλεγξαν το «παιχνίδι». Φαίνεται όμως ότι αυτή η κρίση φέρνει και το τέλος της μεταπολίτευσης και στις ΕΔ!
Το «στίγμα» της χούντας αμέσως μετά από τη πτώση της και την έναρξη της μεταπολίτευσης ,είχε προκαλέσει σοκ στις! ΕΔ. � �χι ότι δεν υπήρχε πρόβλημα με τους συμπαθούντες του καθεστώτος των δικτατόρων. Ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ κυνήγησε με πάθος και μανία τους πυρήνες των «σταγονιδίων»,διαλύοντάς τους .Έμειναν κάποια γραφικά υπολείμματα που κάνουν πολύ θόρυβο κατά καιρούς,ειδικά τώρα μέσω διαδικτύου,αλλά επί της ουσίας οι ΕΔ «καθάρισαν» νωρίς από τους «χουνταίους».
Μόνο που από τη μία «καθάριζαν» από τη μία «ασθένεια» και από την άλλη τις «πότιζαν» με άλλο δηλητήριο. Αυτό της κομματοκρατίας. Για τις ελληνικές ΕΔ αυτή ήταν η μεταπολίτευση. Μια «κομματική χούν�α» που καθόριζε τις τύχες αξιωματικών καριέρας. Τους έστελνε σπίτι τους ή τους προήγαγε όχι με βάση τα προσόντα και τις επιδόσεις τους,αλλά με βάση –ή τέλος πάντων και μ΄ αυτή- τη «κομματική πίστη» και τις «σωστές επαφές».
Αν κάποιος ,κάποια στιγμή τολμούσε να μιλήσει ,να διαμαρτυρηθεί ,να προειδοποιήσει ότι όλες αυτές οι παρεμβάσεις,ο κομματικός έλεγχος «ευνουχίζουν» τις ΕΔ, «στιγματιζόταν» αμέσως περίπου ...ως χουντικός που θέλει...να μας δέσει. Έγινε νόμος και κανόνας ότι οι στρατιωτικοί δεν πρέπει να μιλάνε,για θέματα που αφορούν �! �τις ΕΔ. Όποιος μίλαγε έφευγε.
Τα κυρίαρχα κόμματα της μεταπολίτευσης ,η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πάντα έβρισκαν...πρόθυμους στρατιωτικούς ηγέτες. Αρχηγούς που δεν ήταν διατεθειμένοι να χάσουν τα γαλόνια τους. Έτοιμους να δεχτούν τα κατά καιρούς...επιδόματα-φιλοδωρήματα αντί αυξήσεων που έδιναν οι κυβερνήσεις των δύο κομμάτων στους στρατιωτικούς, «για να το βουλώσουν». Όχι ότι μίλαγαν δηλαδή...
Επίδομα στο επίδομα και ...φιλοδώρημα στο φιλοδώρημα έφθασαν οι μισθοί των στρατιωτικών όχι βέβαια στο επίπεδο των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων,αλλά κάπως ας πο�με ότι τους προσέγγισαν. Στο μεταξύ ο έλεγχος των κομματικών μηχανισμών στις ΕΔ ήταν πια απόλυτως. Για να προχωρήσει αξιωματικός θα έπρεπε να έχει τη προστασία είτε το «γαλάζιου πυρσού», είτε του «πράσινου ήλιου». Οι πολιτικοί τα είχαν καταφέρει. «Έδεσαν» τους στρατιωτικούς, τάζοντας γαλόνια κι επιδόματα!
Η κρίση που εμφανίστηκε το 2009,ανέδειξε και το πολιτικό θράσος που χαρακτηρίζει τα δύο μεγάλα κόμματα. Πρώτα το ΠΑΣΟΚ που άρχισε μια άθλια εκστρατεία λάσπης εναντίον των στρατιωτικών,μόνο και μόνο για να περάσει στην υπόλοιπη κοινή γνώμη ! την � �ποψη ότι «αυτοί είναι προνομιούχοι,αντέχουν». Και αναφέρονταν στα...επιδόματα-φιλοδωρήματα που οι ίδιοι είχαν ...εφεύρει για να δίνουν που και που στους στρατιωτικούς!
Όμως ο κυκλώνας της κρίσης είναι τόσο δυνατός,που αυτά τα «κόλπα» και τα «τεχνάσματα» είχαν μόνο πρόσκαιρο κομματικό κέρδος. Το ΠΑΣΟΚ έγινε ένα...πρώην μεγάλο κόμμα και ο «πράσινος ήλιος» που τόσοι αξιωματικοί αναγκάστηκαν ή έσπευσαν να προσκυνήσουν είναι πλέον πολύ κοντά στην οριστική του δύση. Και ο «γαλάζιος πυρσός» που «φώτισε» αρκετούς άλλους δείχνοντάς τους τα σκαλοπάτια �ρος τις υψηλές θέσεις της ιεραρχίας, έσβησε κι αυτός.
Οι στρατιωτικοί και ιδίως οι νεότεροι,αυτοί που πραγματικά βρίσκονται στη πρώτη γραμμή των ΕΔ και τις κρατούν σε υψηλές στροφές λειτουργίας, έχουν πλέον ξεφύγει από το σύνδρομο της μεταπολίτευσης. Η δημοκρατικότητά τους δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν,ούτε γι΄ αστείο. Πολλοί, οι περισσότεροι ίσως από τις νέες γενιές στρατιωτικών είναι άνθρωποι με σπουδές,μεταπτυχιακά και κυρίως με άποψη για την πολιτική και τη κοινωνία μέσα στην οποία ζουν και αγωνίζονται. Έχουν πλήρη συναίσθησ�! � του καθήκοντος που έχουν αναλάβει και δεν θα συνδέσουν ποτέ την εκπλήρωσή του με τις αποδοχές τους. Η κρίση και η κατάντια των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών, η απαξίωση του συνόλου του πολιτικού συστήματος έδιωξε και τις τελευταίες φοβίες που είχαν έναντι των «κομματικών κομισάριων» που διέλυσαν τις ΕΔ.
Τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει σαφές ότι οι στρατιωτικοί –εν ενεργεία και απόστρατοι- δεν θα σκύψουν το κεφάλι μόνοι για να τους το κόψουν οι πολιτικοί και να δείξουν καλή διαγωγή στη τρόϊκα. Τουλάχιστον θα εκφράσουν με αξιοπρέπεια και μέτρ� τις διαφωνίες τους και θα ενημερώσουν τον ελληνικό λαό τον οποίο και υπηρετούν για τις επιπτώσεις που θα έχει στην ασφάλεια της χώρας το «σωτήριο σχέδιο» περικοπών που οι τροϊκανοί επιχειρούν να επιβάλουν μέσω της κυβέρνησης στις ΕΔ.
Ανεξάρτητα από τον τρόπο που θα εκφραστεί αυτή η διαφωνία, ένα είναι βέβαιο. Το τέλος της μεταπολίτευσης ήρθε και στις ΕΔ.
Πηγή
