Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

ΒΙΝΤΕΟ: Μιλάμε για πολύ ξύλο!

Μπήκαν σαν κύριοι στο γήπεδο, τους έδειραν και αποχώρησαν περήφανοι… Το ξύλο της αρκούδας έπεσε κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης της Αρζάμας με την Μότορ για τις ερασιτεχνικές κατηγορίες της Ρωσίας. Την ώρα που στην εξέδρα βρίσκονταν περίπου....


15 φίλοι των γηπεδούχων, κάποια άτομα εισέβαλαν στο γήπεδο κ�ι τους επιτέθηκαν, ενώ το περίεργο είναι πως τα άτομα αυτά δεν σχετίζονταν με την αντίπαλη ομάδα.


Διαβάστε περισσότερα »

Μαζικά προσήλθαν στις κάλπες οι Μαυροβούνιοι

Διαβάστε περισσότερα »

Γιατί μας ανατριχιάζει το «γρατζούνισμα» της κιμωλίας;

Εάν σας προκαλεί ανατριχίλα η σκέψη και μόνο των νυχιών ή της κιμωλίας πάνω στον μαυροπίνακα, κατηγορήστε την... αμυγδαλή σας.

Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι αυτή η πρωτόγονη περιοχή του εγκεφάλου, που έχει σχήμα αμυγδάλου (εξ ου και το όνομά της), βρίσκεται πίσω από την έμφυτη ενόχλησή μας προς τους υψηλής συχνότητας ήχους.

Η όλη μελέτη πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Νιούκασλ, με την συμμετοχή 13 εθελοντών, οι οποίοι άκουσαν 74 διαφορετικούς ήχους και στη συνέχεια τους βαθμολόγησαν αναλόγως με το πόσο ευχάριστους ή δυσάρεστους τους θεωρούσαν. Εν όσω άκουγαν τους ήχους, οι επιστήμονες κατέγραφαν την ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλό τους.

Όσο πιο δυσάρεστος ήταν ένας �χος, τόσο εντονότερη ήταν η ενεργοποίηση της αμυγδαλής και, εν συνεχεία, η ενεργοποίηση του ακουστικού φλοιού του εγκεφάλου (είναι το τμήμα που επεξεργάζεται τους ήχους).

«Πρωταθλητής» των δυσάρεστων ήχων αναδείχθηκε ο ήχος του μαχαιριού που «γρατζουνάει» ένα γυάλινο μπουκάλι. Την πεντάδα συμπλήρωναν ο ήχος του πιρουνιού στο ποτήρι, ο ήχος της κιμωλίας στον μαυροπίνακα, αυτός ενός χάρακα σε ένα γυάλινο μπουκάλι και τέλος τα νύχια στον μαυροπίνακα, γράφουν οι ερευνητές στην «Επιθεώρηση Νευροεπιστήμης» (JON).
Τα Νέα



Διαβάστε περισσότερα »

Tα μνημόνια απειλούν τη ζωή χιλιάδων παιδιών επειδή "κόβονται" απαραίτητες θεραπείες

Πρόεδρος ΙΣΑ: "Κινδυνεύουν να πεθάνουν χιλιάδες παιδιά με αυτοάνοσα νοσήματα επειδή "κόβονται" απαραίτητες θεραπείες που θα τους εξασφάλιζαν, όχι μόνο την επιβίωση αλλά και μια καλή ποιότητα ζωής"


"Ένα κράτος που αποκλείει τους ασθενείς από ζωτικής σημασίας για τα νοσήματά τους θεραπείες, είναι κράτος υψηλού κινδύνου για να θρηνήσει ανθρώπινες ζωές. Παιδιά ανοσοκατεσταλμένα, εκτεθειμένα σε δεκάδες λοιμώδη νοσήματα δεν έχουν πια πρόσβαση ούτε σε γ-σφαιρίνη ούτε σε άλλα ζωτικά θεραπευτικά σχήματα που σηματοδοτουν την επιβίωσή τους" ήταν το μήνυμα που έστειλε ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ) κος Γιώργος Πατούλης από το 9ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αλλεργιολογίας & Κλινικής �νοσολογίας, κρούοντας κώδωνα κινδύνου να χαθούν ανθρώπινες ζωές λόγω έλλειψης βασικών φαρμάκων στη φαρέτρα των ανοσοανεπαρκειών.

Κατά το χαιρετισμό του στην έναρξη του συνεδρίου, ο Πρόεδρος του ΙΣΑ έκανε λόγο για τον αυξημένο επιπολασμό του άσθματος αλλά και νοσημάτων με αλλεγιολογικό και ανοσολογικό υπόβαθρο, καθώς και την αναγκαιότητα ενημέρωσης γιατρών όλων των ειδικοτήτων για τα νεότερα δεδομένα στις ανοσοανεπαρκειες, ενω παράλληλα ανακοίνωσε ότι ξεκινούν μετεκπαιδευτικά μαθήματα νέων γιατρών σε συνεργασία με την Ιατρική Σχολή Αθηνών, που στη θεματολογία του Α κύκλου περιλαμβάνουν τα νεότερα δεδομένα των ρευματικών νοσημάτων και τ�ς κλινικης ανοσολογίας. Τα μαθήματα ξεκινούν την Τετάρτη στις 17 Οκτωβρίου, ΔΩΡΕΑΝ για τους νέους γιατρούς με και χωρίς τίτλο ειδικότητας μέσα από τις έγκριτες γνώσεις πανεπιστημιακών καθηγητών.

Ο κος Πατούλης τόνισε ότι ζώντας την Ιατρική του 2012, πολλές φορές, οι συνάδελφοι βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις που αποκόμισαν από την εκπαίδευση και την εμπειρία τους, σε μία εποχή που ολοένα και περισσότερα φάρμακα εκλείπουν από τους ασφαλισμένους ή γίνονται «απαγορευμένα» για τους ανασφάλιστους χρόνιους ασθενείς που τα χρειάζονται…

"Είναι τραγικό που εν έτει 2012, είμαστε υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουμε τους βιολογικούς παράγοντες, τα μονοκλωνικά αντισώματα, ακόμη και τη γ σφαιρίνη….και να γυρίσουμε στην ιατρική της κορτιζόνης για να θεραπεύσουμε τους ασθενείς μας. Είναι τραγικό, να πηγαίνει η Ευρώπη μπροστά και εμείς πίσωΦταίει ότι δεν έχει γίνει αντιληπτό ακόμη και σήμερα, στους ιθύνοντες ότι οι δαπάνες της Υγείας είναι ανελαστικές. Δεν περικόπτονται οριζόντια. Δε γίνεται εξυγίανση με λογιστικά κριτήρια, αλλά με επιστημονικά �αι ανθρωπιστικά", τόνισε ο κος Πατούλης κλείνοντας.

Το συνέδριο που διαρκεί 3 ημέρες περιλαμβάνει πρωινά σεμιναρια, δορυφορικά συμπόσια και στρογγυλά τραπέζια, ώστε μέσα από συζητήσεις και παρεμβάσεις να μεταδοθούν στους νέους επιστήμονες οι νεότερες γνώσεις στην αλλεργιολογία και την ανοσολογία.

Κατά την εναρκτήρια τελετή απεύθυνε χαιρετισμό ο Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογία, ενώ παρευρέθησαν πολλοί συνάδελφοι όλων των ειδικοτήτων.
Πηγή: Ι.Σ.Α.




Διαβάστε περισσότερα »

Η εκπαίδευση στην είσοδο της κόλασης


Του Χρήστου Κάτσικα

Eίναι πια φανερό, ακόμη και στους πιο δύσπιστους, ακόμη και σ' αυτούς που χρόνια πολλά βάσιζαν τη γραμματική και το συντακτικό των αναγνώσεών τους για το «πού πάει η εκπαίδευση» στις περίτεχνες διακηρύξεις της κυρίαρχης πολιτικής, ότι η εκπαιδευτική κοινότητα (όπως και όλος ο κόσμος της εργασίας) βρίσκεται μπροστά σε μια «επιχείρηση» συνολικής αλλαγής του τοπίου στη δημόσια εκπαίδευση από την πρώτη μικρή του δημοτικού μέχρι και το Πανεπιστήμιο και τα μεταπτυχιακά προγράμματα.

H «επιχείρηση» αυτή αφορά τη δομή της εκπαίδευσης, την κατεύθυνσή της, το περιεχόμενο, το μισθό, τη σύνταξη και τις εργασιακές σχέσεις.

Oργανική θέση, ωράριο εργασίας, δικαίωμα μετάθεσης - απόσπασης, μονιμότητα, προβάλλονται και από τη νέα ηγεσία του Yπουργείου Παιδείας, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας κουβερνάντων, σαν αναχρονισμός, σαν παλιομοδίτικες αντιλήψεις, που πρέπει όχι μόνο να εξαφανιστούν από το εκπαιδευτικό τοπίο αλλά να σβήσουν και από τη συλλογική μνήμη.

Eπεμβάσεις «χωρίς αναισθητικό»

H φετινή σχολική χρονιά (4η ουσιαστικά υπό τη βαριά σκιά του μνημονίου) που μόλις κάνει το ντεμπούτο της, σέρνει μαζί της όλα τα προβλήματα που χρόνια τώρα έχουν χαράξει το ρημαγμένο εκπαιδευτικό σώμα και παράλληλα ανοίγει για τα καλά τις πύλες της κόλασης για τους 170.000 εκπαιδευτικούς. Mαζί με την υποεκπαίδευση, την υποχρηματοδότηση, τις αυξημένες ιδιωτικές εκπαιδευτικές δαπάνες των νοικοκυριών σε συνθήκες «δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης», τη μείωση των σχολικών μονάδων μέσω των κακόφημων συγχωνεύσεων, τα α�αλυτικά προγράμματα που αλλάζουν σαν τραπεζομάντηλα, τις υπερφορτωμένες τάξεις, τη βαθιά απογοήτευση και τις ψαλιδισμένες προσδοκίες που αυξάνουν τα παιδιά των τελευταίων θρανίων, έρχεται φέτος να προστεθεί μια επιχείρηση χειραγώγησης - εξουθένωσης - καθυπόταξης των εκπαιδευτικών μέσα από τη νέα μείωση των μισθών, την αύξηση του ωραρίου εργασίας, την εργασιακή εφεδρεία (ή πρόωρη αναγκαστική συνταξιοδότηση), το ασφυκτικό εργασιακό κλίμα και την λεγόμενη αξιολόγηση.

Όποιος έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του αισθάνεται ότι το Yπουργείο Παιδείας, σιγά και σταθερά, λιπαίνει το έδαφος για την «κατασκευή» εκπαιδευτικών χωρίς ωράριο έτσι ώστε αμέσως μετά να νομιμοποιήσει στην κοινή γνώμη τα σχέδιά του για μετακινήσεις, μετατάξεις και απολύσεις.

Oι αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου, το κλείσιμο 1056 σχολείων και άλλων τόσων που σχεδιάζεται να κλείσουν τα επόμενα χρόνια, το στρίμωγμα μαθητών σε υπερφορτωμένες τάξεις, το κόψιμο μαθημάτων στο Γυμνάσιο και στο νέο Tεχνολογικό Λύκειο, ο ουσιαστικός μηδενισμός νέων διορισμών, η μείωση των μεταθέσεων σε συνδυασμό με την αξιολόγηση που εξαγγέλλεται για την επόμενη περίοδο, η νέα «αρχιτεκτονική» στη δομή και στη διοίκηση της εκπαίδευσης και η προοπτική περάσματος του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημ�ου στους Kαλλικρατικούς Δήμους και Περιφέρειες, μαζί με το συντριπτικό χτύπημα στα Πανεπιστήμια είναι το σκοτεινό μέλλον που «υφαίνει» το Yπουργείο Παιδείας για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης.

Mεθοδικά ετοιμάζουν αύξηση του ωραρίου

Eίναι φανερό ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει πάρει εδώ και αρκετό καιρό τις αποφάσεις της για ένα πολύ σημαντικό θέμα οι οποίες αν υλοποιηθούν αλλάζουν δραματικά τις εργασιακές σχέσεις στο χώρο του δημόσιου σχολείου: Πρόκειται για μεγάλη μείωση των προσλήψεων, τον περιορισμό του αριθμού των σχολικών μονάδων, την αύξηση των μαθητών στο τμήμα και βεβαίως την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών.

Kάθε πόλεμος αρχίζει με τα λόγια και το υπουργείο Παιδείας έχει συμπληρώσει πολλά ένσημα στην προσπάθειά του να πείσει την κοινή γνώμη ότι οι εκπαιδευτικοί εργάζονται εξαιρετικά λίγες ώρες. Eτοιμάζεται να παρουσιάσει με επικοινωνιακή μαεστρία τις «οδηγίες» του OOΣA σαν μια αναμφισβήτητη «ιατρική γνωμάτευση» για τη σωτηρία της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Aυτές αφορούν αφενός την αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας των εκπαιδευτικών και αφετέρου την «κατασκευή» νέου νομοθετικού πλαισίου που θα διευκολύνει τη δημιο�ργία του εκπαιδευτικού - λάστιχο, με τη διάλυση των οργανικών θέσεων.

Ήδη τα πρώτα βήματα έχουν γίνει και έχει σημασία να τα θυμίσουμε:

1. Aφενός με την Eγκύκλιο με τίτλο «Διαχείριση πλεονάζοντος εκπαιδευτικού δυναμικού», το υπουργείο Παιδείας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατρέψει τους 170.000 εκπαιδευτικούς σε λάστιχο. H εγκύκλιος προβλέπει τρία... δρομολόγια. Tο πρώτο είναι να αποσπαστεί σε άλλη σχολική μονάδα μένοντας εντός των ορίων του νομού όπου υπηρετεί. Tο δεύτερο δρομολόγιο είναι να πάει σε σχολική μονάδα «άλλου Περιφερειακού Yπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης της ίδιας περιφερειακής διεύθυνσης». Aυτό σημαίνει �τι αλλάζει νομό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή του και τη ζωή της οικογένειάς του. Tην απόφαση για τις περιπτώσεις αυτές λαμβάνει ο περιφερειάρχης εκπαίδευσης μετά από πρόταση του ανώτερου περιφερειακού υπηρεσιακού συμβουλίου. Aλλά υπάρχουν και χειρότερα. Nα πάρει «φύλλο πορείας» έξω από τα όρια της περιφέρειας και να μετακινηθεί από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη.

2. Aφετέρου, το προσχέδιο με τον εύηχο τίτλο «Oργάνωση των Περιφερειακών Yπηρεσιών Διοίκησης της Eκπαίδευσης - Πρώτα ο μαθητής - Πρώτα η σχολική μονάδα - Nέα Διοίκηση για το Nέο Σχολείο», το οποίο το υπουργείο Παιδείας δημοσιοποίησε πριν από κάμποσους μήνες (στα πλαίσια της προσαρμογής της σχολικής εκπαίδευσης στη νέα «καλλικρατική» δομή της δημόσιας διοίκησης), προβλέπει ότι «σε περίπτωση απουσίας εκπαιδευτικού η αναπλήρωση στα διδακτικά του καθήκοντα γίνεται με εντολή του διευθυντή από εκπαιδευτικό �ης ίδιας σχολικής μονάδας, κατά προτίμηση της ίδιας ή συναφούς ειδικότητας, που έχει κενό στο ημερήσιο διδακτικό ωράριο εργασίας του. H άρνηση συμμόρφωσης στο ανωτέρω εκπαιδευτικό καθήκον συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα (Άρθρο 18)».

H αξιολόγηση δεν είναι αθώα

Eίναι βαθιά νυχτωμένοι όσοι πιστεύουν (και πολλοί πιστεύουν) ότι η αξιολόγηση θα λύσει πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ένα είδος «πρώτων βοηθειών» στη ρημαγμένη εκπαιδευτική γη.

Tο έδαφος, βεβαίως, είναι εύφορο για την υποδοχή του «αυτονόητου», κοντολογίς, για την άκριτη υιοθέτηση, ως φυσικής και εύλογης, της απαίτησης «να ξεκαθαρίσει επιτέλους το εκπαιδευτικό τοπίο από την κόπρο του Aυγεία». H αυξανόμενη δυσαρέσκεια των γονέων που αναγκάζονται να «τραυματίζουν» τους οικογενειακούς τους προϋπολογισμούς πληρώνοντας ακριβά ­σε καθεστώς «Δημόσιας και Δωρεάν εκπαίδευσης»­ το κόστος του εισιτηρίου για την πολυπόθητη είσοδο των παιδιών τους στην Πανεπιστημιακή εκπαίδευση, σε συνδυασμό με την �ατακόρυφη πτώση της αποδοτικότητας της «επένδυσης», πριμοδοτεί την οικοδόμηση πεποιθήσεων σύμφωνα με τις οποίες, αν ένας μαθητής δε μαθαίνει γράμματα στο σχολείο, ή αναγκάζεται να πληρώνει φροντιστήριο ή το απολυτήριό του δεν του εξασφαλίζει μια θέση στην αγορά εργασίας, για όλα αυτά και γι' άλλα πολλά ευθύνεται ο εκπαιδευτικός, ο οποίος είναι «αναποτελεσματικός ή άπειρος ή τεμπέλης ή ανίκανος» τόσο όσο και ένας υδραυλικός που δεν μπορεί να επισκευάσει μια βρύση ή ένας γιατρός που δεν είναι ικανός να θεραπεύσει μια γρίπη!

Oφείλουμε να το ξεκαθαρίσουμε: H αξιολόγηση, όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά αυτό που προετοιμάζουν και επέρχεται, δεν είναι ένα απλό μεταρρυθμιστικό μέτρο που κάποια στιγμή θα «έρθει» και θα «μάθουμε να ζούμε με αυτή», όπως και με τόσα άλλα. Στη λογική αυτή, της «soft αξιολόγησης», έχουν εγκλωβισθεί σήμερα και πολλοί εκπαιδευτικοί αλλά και δυνάμεις της αριστεράς που αφήνουν να καλλιεργηθεί η άποψη ­ή και οι ίδιοι την καλλιεργούν­ ότι μέσα στη γενική ακαταστασία και ανοργανωσιά του «ρωμαίικου» η α�ιολόγηση θα καταντήσει απλή γραφειοκρατική διαδικασία, ένας ατέλειωτος σωρός χαρτιών και αξιολογικών εκθέσεων όπου «αλλού θα είναι ο παπάς και αλλού τα ράσα του», ο «ένας θα βλογάει τον άλλο» στο λίκνο της «δημοσιοϋπαλληλικής θαλπωρής», υπό το φόβο της εναλλαγής κυβερνήσεων και της αποφυγής «κομματικών ρεβανσισμών». Aυτή η άποψη είναι επικίνδυνη γιατί χαλαρώνει συνειδήσεις, αφήνει ρωγμές συμβιβασμού με την αξιολόγηση καθώς αποδιοργανώνει τις γραμμές της αντίστασης σε αυτήν.

Στη σημερινή περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης όπου η εκπαίδευση γίνεται εμπόρευμα, όπως ο καφές και τα καλλυντικά, η αξιολόγηση περνάει από τον παραδοσιακό ρόλο του τυπικού κοινωνικού ελέγχου των εκπαιδευτικών στην «τιμαριθμοποίηση» της εκπαιδευτικής διαδικασίας, προκειμένου αυτή να έχει «ανταλλακτική αξία» για να κινηθεί στα διεθνή χρηματιστήρια των αξιών.

Για αυτούς τους λόγους είναι το σημαντικότερο πολιτικό διακύβευμα στην εκπαίδευση. Tο «πέρασμα» και η «επιβολή» της απειλεί να αλλάξει δραματικά τόσο το χάρτη των συσχετισμών στο σχολείο όσο και την καθημερινή εργασία του εκπαιδευτικού, σε όλες της τις πτυχές: από την εργασιακή του σχέση με την εκπαίδευση (μονιμότητα) μέχρι το κλίμα που θα βιώνει καθημερινά στο σχολείο και τις σχέσεις με τους συναδέλφους του. Στο τέλος του νήματος υπάρχει το άχαρο συνοικέσιο με τα ήθη της αγοράς και την περιφερειοποίηση των σχολεί�ν.

Πηγή: Live Pro




Διαβάστε περισσότερα »

Ο λογαριασμός της επιμήκυνσης


Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος 

Από την εποχή που άρχισαν να μας μιλούν για μέτρα 11,5 δισ. ευρώ τη διετία 2013-14, προειδοποιούσαμε ότι θα φτάσουν τα 18 δισ. σε δύο δόσεις και τα 22 σε τρεις. Η καθυστέρηση συμφωνίας με την τρόικα απλώς ενοποιεί τα δύο στάδια σε ένα πακέτο και η εικόνα... «διαπραγμάτευσης» καταρρέει εκ νέου.
Προφανώς, εκτός από τα φληναφήματα περί διαπραγμάτευσης, ούτε για σκλήρυνση της τρόικας μπορούμε εύκολα να μιλάμε: αφενός ποτέ δεν ήταν ήπιες οι απαιτήσεις της, αφετέρου όλα όσα απαιτεί περιγράφονται στο μνημόνιο. Πόθεν λοιπόν η έκπληξη για τη στάση των τροϊκανών, τους οποίους η ίδια η Μέρκελ κατέστησε, στην επίσκεψή της στην Αθήνα, ως μόνους συνομιλητές της τρικομματικής κυβέρνησης;
Η ελληνική κυβέρνηση ίσως έλπιζε ότι το πρώτο πακέτο των 11,5 δισ., που στην πορεία έγιναν 13,5, θα αρκούσε για να εγκριθεί η δόση για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή, όσο και αν την επενδύσεις με υποτιθέμενη «αλλαγή κλίματος» και βολτούλες στους κήπους του προεδρικού μεγάρου.
Από όσα προβλήματα γνωρίζαμε πριν αρχίσουν τα σούρτα - φέρτα μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας, ούτε μία πραγματική παράμετρος δεν έχει μεταβληθεί. Αντιθέτως γκρεμίζονται μία προς μία όλες οι κατασκευές που κατά καιρούς στήθηκαν από τις τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά).
Πρώτος κατέρρευσε ο μύθος ότι το προηγούμενο κούρεμα θα καθιστούσε το χρέος «βιώσιμο». Οι αριθμοί που γράφονται στα διάφορα σενάρια, απ' αυτά που δημοσιεύονται καθημερινά, είναι τερατώδεις συγκριτικά με το επιδιωχθέν 120% του ΑΕΠ το 2020. Είναι δε τραγικοί σε όσα σηματοδοτούν για τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Ακόμη χειρότερα, είναι τραγικά τα σενάρια που στηρίζουν τόσο η Γερμανία όσο και η ελληνική κυβέρνηση – επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων, αναβολή πληρωμής κ.λπ. Εγγυώνται μόνο παράταση του μαρτυρίου και όχι ανάσα. Επιδείνωση της οικονομίας και όχι ανάκαμψη.
Η δε επιμήκυνση κοστίζει κάπου 30 δισ. επιπλέον χρηματοδότηση, την οποία κανείς – ιδιαιτέρως η ευρωζώνη – δεν είναι πρόθυμος να παράσχει.
Επιπλέον η αναθεωρημένη επί τα χείρω ύφεση εκ μέρους του ΔΝΤ αναμένεται να φτάσει του χρόνου το 4%, ενώ, όταν υπεγράφη το δεύτερο μνημόνιο, υπολογιζόταν στο... 0%! Σημειώνει επ' αυτού ο Peter Spiegel σε ανάλυσή του στους Financial Times:
«Αυτή η δραματική μείωση της ανάπτυξης θα οδηγήσει σε εξίσου δραματική μείωση των εσόδων από φορολογία, που σημαίνει ότι δεν θα εισπραχθούν δισεκατομμύρια ευρώ. Εάν σε αυτό προστεθεί και το γεγονός ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δεν προχωρά, επειδή οι ιδιώτες επενδυτές εξακολουθούν να φοβούνται επιστροφή της χώρας στη δραχμή, τότε το κενό χρηματοδότησης γίνεται ακόμη μεγαλύτερο».

Τα τέσσερα σενάρια
Με αυτό το δεδομένο, πώς μπορούν να βρεθούν αυτά τα 30 δισ.; Τέσσερις είναι οι τρόποι, μας λένε οι FT:
1. «Ο πιο άμεσος τρόπος θα ήταν απλούστατα να αυξηθεί το μέγεθος του πακέτου στήριξης της Ελλάδας στα 204 δισ. ευρώ. Επειδή, όμως, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης έχουν δηλώσει ότι δεν θα δώσουν άλλα χρήματα, η επιλογή αυτή έχει αποκλειστεί».
2. «Η Ελλάδα θα μπορούσε να προχωρήσει σε νέες δημοσιονομικές περικοπές. Με την επέκταση του προγράμματος κατά δύο χρόνια, όμως, ΔΝΤ και Ε.Ε. ουσιαστικά αναγνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να χειριστεί τη συνταγή της λιτότητας. Το να ζητηθούν λοιπόν, νέα, επιπλέον, μέτρα λιτότητας δεν είναι η λύση».
3. «Η Αθήνα θα μπορούσε να προσπαθήσει να συγκεντρώσει μόνη της τα κεφάλαια. Κάτι που έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο είναι πως, παρά τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις της Αθήνας ότι εξαντλούνται τα διαθέσιμά της, η κυβέρνηση καταφέρνει να αντλεί χρήματα με βραχυπρόθεσμο δανεισμό από τις αγορές.
Το κόστος δανεισμού βεβαίως είναι υπέρογκο – τα ετήσια έντοκα γραμμάτια αυτή τη στιγμή διαπραγματεύονται στο 12%. Προφανώς, όμως, υπάρχουν ιδιωτικά κεφάλαια που είναι διατεθειμένα να αναλάβουν τον κίνδυνο. Αυτή, όμως, δεν είναι μία μακροπρόθεσμη λύση. Η μεγάλη εξάρτηση από το βραχυπρόθεσμο δανεισμό επιδεινώνει το πρόβλημα καθώς αυξάνει το βαρύ φορτίο του χρέους στην Ελλάδα».
(Σημείωση: Παρεμπιπτόντως, το πρόσφατο «σχέδιο Σαμαρά» για την επιμήκυνση, το οποίο είχε διαρρεύσει επίσης στους Financial Times, λέει ότι η Ελλάδα, προκειμένου να μην χρειαστεί περαιτέρω στήριξη από την ευρωζώνη, θα διασφάλιζε σημαντικό μέρος του δανεισμού της μέσω εντόκων γραμματίων – τα οποία, παρεμπιπτόντως, αγοράζουν συνήθως κατά τα δύο τρίτα... ελληνικές τράπεζες, οι οποίες καρπούνται το υπέογκο επιτόκιο...)
4. «Έτσι μένει η πιο δύσκολη επιλογή για τα μέλη της ευρωζώνης: να δεχθούν ζημίες στα δάνεια στήριξης που έχουν δώσει στην Ελλάδα. Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση της Commerzbank, από το συνολικό χρέος των 326 δισ. ευρώ της Ελλάδας, περίπου 126 δισ. ευρώ είναι από τα πακέτα στήριξης.
Και είναι πλέον το μόνο μεγάλο κομμάτι ελληνικού χρέους που μπορεί να αναδιαρθρωθεί δεδομένου ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και η ΕΚΤ έχουν κανονισμούς που απαγορεύουν τις διαγραφές χρεών. Οι ιδιώτες επενδυτές – οι οποίοι κατέχουν το υπόλοιπο χρέος – υπέστησαν ήδη επώδυνη αναδιάρθρωση στις αρχές του έτους.
Οι υπουργοί της ευρωζώνης κατέστησαν σαφή την αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση των δικών τους δανείων. Το ΔΝΤ όμως, επιμένει ότι οποιαδήποτε ρεαλιστική επανεκτίμηση του ελληνικού προγράμματος – ειδικότερα η επιμήκυνση για δύο χρόνια – πρέπει να περιλαμβάνει κάποιας μορφής κούρεμα. Σε αντίθετη περίπτωση – υποστηρίζει – τα νούμερα απλώς δεν βγαίνουν».
Αμέσως μετά o Peter Spiegel αναρωτιέται: «Μπορούν, όμως, πραγματικά οι χώρες της ευρωζώνης να συγκεντρώσουν 30 δισ. ευρώ με μικροαλλαγές στα δάνεια στήριξης;».
Και απαντά ο ίδιος:
«Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα πρέπει να καταβάλει πληρωμές τόκων 48 δισ. ευρώ από το 2013 μέχρι το 2016. Δεν δίνονται πληροφορίες για το ποια δάνεια αφορούν αυτοί οι τόκοι. Δεδομένου όμως, ότι σχεδόν το 40% του ελληνικού χρέους είναι τα πακέτα στήριξης, ενδέχεται τα 20 δισ. ευρώ να είναι τόκοι για τα δάνεια που η Αθήνα οφείλει στους εταίρους της στην ευρωζώνη τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Κατά συνέπεια, αυτές οι... μικρές αλλαγές στα δάνεια θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν σημαντικά κεφάλαια. Ας μη γελιόμαστε όμως. Θα πρόκειται για επιβολή ζημίας στους πιστωτές της ευρωζώνης, την οποία βεβαίως δεν θα θέλουν να διατυμπανίσουν».

Αγορά χρόνου
Αν όμως και αυτή η επιλογή αποτύχει, κάτι που είναι η πιθανότερη κατάληξη με δεδομένο ότι η λιτότητα αποτελεί στρατηγική επιλογή για την περαιτέρω ύπαρξη του ευρώ και ότι το προς αναδιάρθρωση μέρος του χρέους είναι πολύ μικρό για να επιφέρει ουσιώδες αποτέλεσμα; Τότε απλώς δεν μένει άλλη λύση από μια σκληρή χρεοκοπία.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, η επιμήκυνση είναι μια ακόμη αγορά χρόνου εκ μέρους της Γερμανίας, η οποία δεν δίνει καμιά λύση στο πρόβλημα.
Η Ελλάδα, παρότι ενδέχεται να χάσει συντόμως τον ρόλο της από την Ισπανία, θα συνεχίσει να αποτελεί τον αδύναμο κρίκο σε μια ευρω-αγορά χρέους ύψους 6 τρισ. ευρώ, εκ των οποίων πάνω από 2 τρισ. είναι γερμανικό χρέος.
Θα συνεχίσει λοιπόν για την ώρα να αποτελεί, με όποιο κόστος, όπως διαβεβαιώνει εσχάτως η γερμανική ηγεσία, την απόδειξη ότι κράτος της ευρωζώνης δεν χρεοκοπεί.
Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει τη σημασία της φράσης που η Μέρκελ μάς έχει πετάξει δις κατά πρόσωπο στις δύο συναντήσεις της με τον Σαμαρά στο Βερολίνο και την Αθήνα: «Εύχομαι και ελπίζω η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ».
Κάτι που, εκτός από εκβιασμό, αποτελεί πάντα ένα ανοιχτό ενδεχόμενο , ιδιαίτερα όταν, εξ αιτίας της ακολουθούμενης διαχείρισης, η Ελλάδα θα έχει καταντήσει – στο όνομα της προστασίας του ευρώ – κρανίου τόπος...




Διαβάστε περισσότερα »

Τι θα κάνουν οι Κινέζοι στην αγορά δικαιωμάτων άνθρακα;


http://www.businessweek.com/news/2012-10-11/china-carbon-debut-defies-emission-doubters-energy-markets

Τι σημαίνει όταν η Κίνα στήνει αγορά δικαιωμάτων άνθρακα;

Σχεδόν σίγουρα δεν σημαίνει αυτό που λέει το άρθρο. Ούτε έχει σχέση με "Κλίμα".  Ούτε έχει σχέση με την Καλιφόρνια.  Η �αλιφόρνια εισάγει ρεύμα από τις γειτονικές Πολιτείες και μάλλον κυνηγάει φοροαπαλλαγές παρά εξαγωγές.  Ούτε έχει σχέση με τις φιλοδοξίες της όποιας Γκόλντμαν να αναβιώσει στημένες αγορές.

Ούτε έχει σχέση με την κατάρρευση των ETS του ΟΗΕ. Ούτε με την κρίση στο μαγείρεμα των "Ευρωπαϊκών" δικαιωμάτων άνθρακα.  Θέλει η Δανέζα να πριμοδοτήσει τους Πράσινους Απατεώνες και της Ευρωπαϊκές ΔΕΗ που επένδυσαν σε εισπρακτικούς μηχανισμούς δικαιωμάτων άνθρακα, αλλά αυτό είναι φόρος! και στην Γερμανική βιομηχανία που μάλλον αποφάσισε ότι δεν την συμφέρει, παρά τις εξαιρέσεις που έχουν πάρει οι πιο ενεργοβόροι, και κανείς δεν μιλάει (μπα;  το έγραψε το Spiegel: Ein mindestens ebenso wichtiger Grund sind die weitreichenden Ausnahmen für energieintensive Industrieunternehmen. Allein im vergangenen Jahr beliefen sie sich auf insgesamt 8,6 Milliarden Euro -- 8,6 δις οι εξαιρέσεις για ενεργοβόρες Γερμανικές βιομηχανίες).

Το τσουν�μι χάλασε τα ενεργειακά σχέδια της "Ευρώπης" και την ανάγκασε να επιστρέψει στο κάρβουνο. Στην διαδικασία, χάλασε λιγάκι και ο μηχανισμός πώλησης συγχωροχαρτίων, και σωτηρίας μέσα από Γερμανικές εξαγωγές. Οι Κινέζοι μάλλον έμαθαν και αυτό το ποίημα και θα ελέγξουν αυτοί την αγορά δικαιωμάτων και θα πουλάνε ή θα χαρίζουν αυτοί τα συγχωροχάρτια και την "σωτηρία" και είναι ικανοί να κάνουν το κάρβουνο πιο "αφορολόγητο" για τους ίδιους,  από ότι για τους Γερμανούς, με τους κανόνες του παιχνιδιού των Γερμανών. Και επειδή μοιάζει η Δύση! να θ�! �λει να ανακαλύψει την Πράσινη Σωτηρία για να βάλει δασμούς σε Κινέζικες εισαγωγές, οι Κινέζοι και θα εφοδιάζουν με συγχωροχάρτια τις εξαγωγές τους, και θα κρατάνε και το κέρδος του  κρουπιέρη, και θα πουλάνε πιο φτηνή συγχώρεση σε Αυστραλούς, και όποιον ηλίθιο προσκύνησε το "Ευρωπαϊκό" παραμύθι. Η Κίνα πάντα καθόριζε αλλαγές στον υπόλοιπο κόσμο (από εκεί ξεκινούσαν όλες οι πιέσεις για μετακινήσεις πληθυσμών) και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πού θα οδηγήσει με αυτήν την ύφεση, και το αστειάκι που ξεκίνησε με τον Bert Bolin...

Κι έτσι και τσιμπήσει η Αμερική και υπογράψει, νομίζω θα περιμένουμε τον νέο Edward Gibbons να γράψει την ιστορία της. Βέβαια, μπορεί να τα έχω καταλάβει όλα λάθος...


Και φαντάσου να βάλο! υν οι! Κινέζοι (ή οι Αμερικάνοι) δασμούς στα Γερμανικά προϊόντα με βάση anti-dumpnig. Αφού ο Γερμανός επιδοτεί τις ενεργοβόρες Γερμανικές βιομηχανίες... ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΙΣ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ.

Διαβάστε περισσότερα »

Ποιος ήταν ο Παναγιώτης Σπύρου

Ποιος ήταν ο Παναγιώτης Σπύρου

Ο πατέρας της καρδιοχειρουργικής στην Ελλάδα έσωσε χιλιάδες ζωές και ανόρθωσε το κύρος των γιατρών της χώρας μας.

«Δεν ξέρω πόσους ασθενείς με στεφανιαία νόσο έσωσα επειδή τους χειρούργησα, ξέρω όμως ότι έσωσα πολλούς επειδή επέμεινα να μη χειρουργηθούν».

Αυτά τα λόγια ανήκουν στον Παναγιώτη Σπύρου, που έφυγε χθες το μεσημέρι από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών. Καταδεικνύουν το ήθος του άντρα, ενός «θρύλου» της ελληνικής επιστήμης, που πολλές φορές τα έβαλε με το κατεστημένο του συστήματος υγείας, αποκαλύπτοντας τα ουκ ολίγα στραβά του....


 Όταν οι άλλοι χειρουργούσαν αλόγιστα, για να προσθέσουν ένα ακόμη «φακελάκι» στη συλλογή τους ή να ανεβάσουν τον τζίρο των ιδιωτικών τους κλινικών, εκείνος έστελνε ασθενείς σπίτι τους με ένα σημείωμα του τι έπρεπε να αλλάξουν στην καθημερινή τους ζωή, για να διατηρήσουν υγιή την καρδιά τους.

Και να σκεφτεί κανείς ότι πολλοί από αυτούς τους ασθενείς περίμεναν μήνες μέχρι να καταφέρουν να κλείσουν ένα ραντεβού με τον «πατέρα» της καρδιοχειρουργικής στην Ελλάδα...

Αυτά έκανε ο Παναγιώτης Σπύρου και χάλαγε την πιάτσα. Κάπως έτσι βρέθηκε κάποια στιγμή κατηγορούμενος για χρηματισμό («φακελάκι»), για να σπεύσουν στο πλευρό του εκατοντάδες ασθενείς που είχε σώσει από τη ζωή, σε ένα πρωτοφανές συλαλλητήριο στην πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη και για να καταπέσει, βέβαια, η συκοφαντική κατηγορία στο δικαστήριο.

 Κι όμως. Την άδικη επίθεση είχαν ενορχηστρώσει άνθρωποι που είχαν ευεργετηθεί από τον Παναγιώτη Σπύρου. Άνθρωποι που ποτέ δεν θα έκαναν αυτό που εκείνος έκανε τις περισσότερες φορές: Να χειρουργεί χωρίς καν να πληρώνεται.

Ο πατέρας της καρδιοχειρουργικής

Τι θα ήταν άραγε η καρδιοχειρουργική στην Ελλάδα αν εκείνος δεν ίδρυε το 1983 τη θωρακοκαρδιοχειρουργική κλινική του νοσοκομείου Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης; Είχε επιστρέψει από πολυετείς σπουδές στις ΗΠΑ, όπου είχε κερδίσει τον σεβασμό μεταξύ των συναδέλφων του. Δεν ήθελε να κυνηγήσει μια μεγάλη και πλούσια καριέρα εκεί.

Προτίμησε να ιδρύσει το πρώτο καρδιοχειρουργικό κέντρο της χώρας και να σταματήσει τη μαζική διαρροή καρδιοπαθών σε νοσοκομεία της Μεγάλης Βρετανίας και της Αμερικής.

«Στην Ελλάδα ξοδεύετε πολλά περισσότερα λεφτά για την υγεία από πολλές ευρωπαϊκές χώρες αλλά δεν πιάνουν τόπο» είχε πει ένα χρόνο πριν επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη, για να τα βάλει με το σύστημα και την γραφειοκρατία του και να χτίσει μια κλινική – «σχολείο» για πολλούς Έλληνες χειρουργούς.

Για 14 ολόκληρα χρόνια δεν ήταν απλά ο διευθυντής της κλινικής, αλλά και ο πιο ενεργός χειρουργός της. Χιλιάδες ασθενείς πέρασαν από το γραφείο του, εκατοντάδες τους χειρούργησε ο ίδιος, χτίζοντας ένα θρύλο γύρω από το όνομά του και αποκτώντας διεθνές κύρος, ως ένας από τους σπουδαιότερους καρδιοχειρουργούς του κόσμου. Μαζί του ανορθώθηκε το κύρος και ολόκληρης της ελληνικής ιατρικής επιστήμης, που εκείνα τα χρόνια βρισκόταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Την θέση του στο νοσοκομείο Παπανικολάου την κράτησε μέχρι το 1997 όταν και ανακηρύχθηκε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Αλλά δεν έμεινε για καιρό μακριά από την ενεργό δράση.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν η δική του υγεία που κλονίσθηκε με ανεπανόρθωτο τρόπο –και, δυστυχώς, δεν βρέθηκε ένας αντίστοιχος Σπύρου να τον σώσει. Αρχικά ήταν ο θάνατος της αγαπημένης του κόρης Σοφίας, που πέθανε το 2006 σε ηλικία μόλις 26 ετών, κάνοντάς τον ένα ψυχολογικό ράκος.

Ακολούθησαν αλλεπάληλα εγκεφαλικά. Τα τελευταία δύο χρόνια νοσηλευόταν σε ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης μην έχοντας καμμία επαφή με το περιβάλλον του.

Ένας «δύσκολος» άνθρωπος, ένας σπουδαίος επιστήμονας

Ο Παναγιώτης Σπύρου είχε γεννηθεί το 1936 σε ένα χωριό έξω από τη Φλώρινα και σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη που έγινε η δεύτερη πατρίδα του. Έφυγε για μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ, όπου έμαθε τα πάντα για τη χειρουργική θώρακος, για να επιστρέψει το 1983, σε ηλικία 47 ετών και να γίνει μια από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες της πόλης.

 Εκτός από την καριέρα του ως επιστήμονα, που οι πολλές ώρες που της αφιέρωνε δεν τού άφηναν πολύ χρόνο (και ίσως γι' αυτό ήταν πάντα ευθύς –«δύσκολο» και απότομο τον έλεγαν πολλοί), είχε μεγάλη λατρεία για τον αθλητισμό και ειδικότερα για τον Άρη Θεσσαλονίκης.

Η οικογένεια του Άρη που θρήνησε πρόσφατα την απώλεια δύο ακόμη σημαντικών ανθρώπων της, του Αλκέτα Παναγούλια και του Ανέστη Πεταλίδη, καλών φίλων του Παναγιώτη Σπύρου, είχε ευτυχήσει να τον δει για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και στη θέση του προέδρου του τμήματος μπάσκετ. Αλλά δεν ήταν μόνο ο Άρης.

Ένα πράγμα που είναι ελάχιστα γνωστό για τον σπουδαίο καρδιοχειρουργό ήταν η αγάπη του για τη θάλασσα και την ιστιοπλοΐα.

Πολλοί τον ήξεραν με το παρατσούκλι «καπετάν Παναγιώτης», αλλά λίγοι γνώριζαν πως δύο χρόνια πριν γυρίσει στην Ελλάδα, είχε επιχειρήσει με επιτυχία τον διάπλου του Ατλαντικού!




Διαβάστε περισσότερα »

Επεισόδιο με πυροβολισμούς στην Ευελπίδων - 1 νεκρός από τα πυρά

Επεισόδιο με πυροβολισμούς στην Ευελπίδων - 1 νεκρός από τα πυρά

Πυροβολισμοί στο κτίριο 9 των δικαστηρίων της Ευελπίδων με τις πρώτες πληροφορίες να κάνουν λόγο για έναν νεκρό κι έναν τραυματία...


Εδώ σχολιάζεις εσύ!
Διαβάστε περισσότερα »

Το Need For Speed έφτασε στο TROMAKTIKO και είναι ONLINE και ΔΩΡΕΑΝ!

Διαβάστε περισσότερα »

Οδηγός παρέσυρε και σκότωσε 19χρονο στα Λιμενάρια Θάσου

Διαβάστε περισσότερα »

Πλέον ο Ευ. Βενιζέλος βάλλεται πανταχόθεν...

Του Αιμίλιου Περδικάρη
Υπό διαφορετικές συνθήκες, θα επρόκειτο για μια είδηση που περνά στις παραπολιτικές στήλες. Το γεγονός, όμως, ότι η πρώτη on the record αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Ευ. Βενιζέλου έρχεται από την «Αριστερή Πρωτοβουλία», έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον...
Πρώτον, διότι ο επικεφαλής της, Γ. Παναγιωτακόπουλος στήριξε τον κ. Βενιζέλο στην κούρσα διαδοχής και ουσιαστικά υπήρξε ο σύνδεσμός του με το λεγόμενο «παλαιό ΠΑΣΟΚ» (το οποίο πρακτικά το 2007 τού είχε κόψει το δρόμο προς την ηγεσία του Κινήματος).

Και δεύτερον, διότι στην πανελλαδική συνάντηση των στελεχών της «Αριστερής Πρωτοβουλίας» το Σαββατοκύριακο έδωσαν το παρών αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ – με προεξάρχοντα τον Κ. Σκανδαλίδη, ο οποίος από… «άνθρωπος του προέδρου» έχει εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους… μπελάδες για τον κ. Βενιζέλο.
Την ίδια σ�ιγμή, ο Γ. Ραγκούσης σε δηλώσεις του στην «Καθημερινή» ουσιαστικά παρακίνησε τον κ. Βενιζέλο να εγκαταλείψει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας ότι με τις κινήσεις του το μετατρέπει σε… ΚΟΔΗΣΟ.
Παράλληλα, η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του κ. Βενιζέλου φαίνεται ότι απελευθερώνει αρκετούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ως προς τη στάση τους στην ψηφοφορία για τα μέτρα. Γεγονός που δημιουργεί αναταράξεις όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ, αλλά σε ολόκληρο το κυβερνητικό οικοδόμημα – χωρίς να λαμβάνονται καν υπόψη οι αντιδράσεις (και οι προθέσεις) του Ανδρ. Λοβέρδου και του ! – προσωπικού συμβούλου του κ. Βενιζέλου, σύμφωνα με τον τίτλο του – Μ. Ανδρουλάκη.
Ως προς το ψήφισμα της «Αριστερής Πρωτοβουλίας» και την ουσία του, θέτει ως όρους για την παραμονή των στελεχών της στο ΠΑΣΟΚ την άμεση αποχώρηση από την κυβέρνηση και την καταγγελία των μνημονίων και των πολιτικών της τρόικα. Παρόντες στη συγκέντρωση ήταν, μεταξύ άλλων και πέραν του κ. Σκανδαλίδη, οι Απ. Κακλαμάνης, Θ. Μωραΐτης, Άννα Νταλάρα, Σπ. Παπασπύρος, Κ. Ασκούνης, ενώ τον κ. Βενιζέλο «θεσμικά» εκπροσώπησε ο Ν. Σαλαγιάννης.

capital.gr



Διαβάστε περισσότερα »

Ο βραδυφλεγής μετασχηματισμός της ελληνικής κοινωνίας

του Σωτήρη Μητραλέξη
Όποια κι αν είναι η ακριβής έκβαση της κρίσης, η βεβαιότητα για κάποια σταθερά χαρακτηριστικά των επόμενων χρονικών περιόδων –π.χ. τα λιγότερα χρήματα σε σχέση με τις εποχές που «λεφτά υπήρχαν»- μας δίνει την δυνατότητα για κάποιες προβλέψεις σχετικά με τον μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας που έχει ήδη αρχίσει.
Δεν τολμούμε να μιλήσουμε για τον...


 μακροπρόθεσμο πολιτικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας, διότι πολλοί παράγοντες μπορούν να τον επηρεάσουν αποφασιστικά – όπως το πώς θα πορευτεί η σημερινή και οι επόμενες κυβερνήσεις, πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία με την «Χρυσή Αυγή» και λοιπά. Μπορούμε να μιλήσουμε με βάση το μόνο σίγουρο: ότι στην επόμενη δεκαετία θα κυκλοφορούν λιγότερα χρήματα απ' όσα κυκλοφορούσαν στα «χρόνια του μεγάλου πάρτυ». Διότι το πάρτυ έχει τελεσίδικα τελειώσει.

Με την κάποτε πλησμονή ρευστού δημιουργήθηκε η αξίωση να καταστεί η Ελλάδα (και κυρίως η Α�ήνα) ένα απέραντο Μανχάτταν (δεν θα αναλύσουμε την παρελθούσα περίοδο: το θέμα έχει πραγματικά εξαντληθεί). Τώρα λαμβάνει χώρα η αναίρεση αυτού του «οράματος», με τρεις βραδυφλεγείς κινήσεις που ήδη διαφαίνονται στην κοινωνία:

α) από το κέντρο στην περιφέρεια

β) από την παροχή υπηρεσιών στην παραγωγή

γ) από τα μεγάλα μεγέθη στα μικρά

Ας εξετάσουμε αυτές τις «κινήσεις» καθ' εκάστην:

Από το κέντρο στην περιφέρεια:

Ως γνωστόν, η υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού στα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αθήνα είναι έν�! � από τα χαρακτηριστικά της σημερινής Ελλάδας αλλά και του προβλήματός της. Η Μεταπολίτευση (και λίγο πιο πριν) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως "Live your myth in Athens". Εξ ορισμού, τα μεγάλα άστεα βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε μορφές εργασίας παροχής υπηρεσιών – όμως, αυτές οι εργασίες με την σειρά τους βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ελεύθερη κυκλοφορία του «ρευστού», και ως εκ τούτου ο αριθμός τους συρρικνώνεται και θα συρρικνώνεται. Εν αντιθέσει, οι μορφές εργασίας στην επαρχία είναι διαφορετικές και αποτελούν «πεδίον δόξης λαμπρόν», ενώ παράλληλα το κό�τος ζωής είναι σημαντικά χαμηλότερο. Η «στροφή» προς την επαρχία έχει (ευτυχώς!) ξεκινήσει, αλλά δεν έχουμε δεί τίποτα ακόμα από αυτό που όλα τα στοιχεία μας δείχνουν ότι θα ακολουθήσει.

Από την παροχή υπηρεσιών στην παραγωγή

Η Ελλάδα, χώρα ανέκαθεν αγροτική και βιοτεχνική, κατέστη μια απέραντη αρένα παροχής υπηρεσιών μετά τον μετασχηματισμό της κοινωνίας από την «Αλλαγή». Και η υπερσυγκέντρωση στα αστικά κέτρα, αλλά και το όνειρο της παλαιότερης γενιάς των Ελλήνων να «πηδήξουν κοινωνική τάξη» είχε ως αποτέλεσμα τον συνωστισμό στην παρ�! �χή υ�! �ηρεσιών. Το συνακόλουθο άνοιγμα (ξεχείλωμα) των Πανεπιστημίων στην Μεταπολίτευση και η πληθωρική δημιουργία σχολών σχετικών με επαγγέλματα παροχής υπηρεσιών, σε απόλυτη αναντιστοιχία με τις ανάγκες εργασίας, δημιούργησαν στρατιές ανθρώπων οι οποίοι ήταν και προ κρίσης μη απορροφήσιμοι.

Η ριζική μείωση του περιθωρίου παροχής υπηρεσιών αλλά και η καινοφανής ανάγκη (αλλά και προτίμηση) για ελληνικά προϊόντα θα φέρει νομοτελειακά ως αποτέλεσμα την στροφή στην αγροτική παραγωγή, στην κτηνοτροφία, στην βιοτεχνία, σε κάθε περίπτωση όλο και μακρύτερ� από την πληθωρική «παροχή υπηρεσιών» (η οποία πιθανότατα θα συνεχίσει να κινείται σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με άλλες χώρες).

Το φοβερά δύσκολο θα είναι η μεταστροφή και μετάβαση μιας γενιάς που δεν διανοείτο το ενδεχόμενο μιας τέτοιας μετεξέλιξης: μιας γενιάς που ανατράφηκε με μόνο σκοπό να καταλήξει στην Νομική Σχολή (ασχέτως αν τα κατάφερε), δύσκολα θα πιάσει το χωράφι ή την βιοτεχνία, και εδώ έγκειται το σημείο καμπής. Διότι δύο είναι εν τέλει οι επιλογές για τους πολλούς, ή η «επαναδιαπραγμάτευση» του μεταπολιτευτικού ονείρου των γεννητόρ�! �ν το�! �ς ή η μετανάστευση. Ως εκ τούτου, απόφευκτη η μετανάστευση ενός σημαντικού κομματιού της νεολαίας στο εξωτερικό: αυτή η «αιμορραγία» μπορεί μόνο να περισταλεί κάπως ή και σημαντικά, πάντως όχι να θεραπευτεί πραγματικά. Η ελπίδα εναποτίθεται στους υπόλοιπους, στην Ελλάδα που αντιστέκεται, στην Ελλάδα που επιμένει.

Από τα μεγάλα μεγέθη στα μικρά

Στα άστεα θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο: λόγω της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας και της μείωσης των αριθμών των αυτοαπασχολούμενων και των μικροκαταστημαρχών λόγω κρίσης, τα «μικρά μεγέθη» (μ�κρά δικηγορικά γραφεία, μικρές επιχειρήσεις, άπειροι υδραυλικοί/ηλεκτρολόγοι/τεχνίτες κλπ.) θα αντιμετωπίζουν όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες επιβίωσης. Έτσι, σε μεγάλο βαθμό μόνο οι «μεγάλοι παίκτες» που θα προσφέρουν εργασία ως υπαλληλία θα μπορούν να κυριαρχήσουν. Αυτό όμως θα συμβεί μόνο στα μεγάλα άστεα, των οποίων η σημασία θα σμικρύνεται αναλογικά με την αναζωογόννηση της νέας ελληνικής υπαίθρου: εκεί, η επιχειρηματικότητα θα υιοθετεί, «σαν τα μανιτάρια», εξ ορισμού μικρά μεγέθη – πώς αλλιώς; Με τη διαφορά ότι εκεί είναι το μέλλον.

Μια σ! ημεί�! �ση για το αν αυτό είναι «καλό» ή «κακό»:

Η αντίληψη ότι τα μεγάλα επιχειρηματικά μεγέθη σημαίνουν εκσυγχρονισμό ή εξευρωπαϊσμό αποτελεί ένα κλασικό δείγμα μείζονος πολιτικής μυωπίας ή οργιώδους ευρωλαγνείας. Σοφά ο τεχνοκράτης Αρίστος Δοξιάδης κατέδειξε προ αρκετών μηνών με το εκτενές κείμενό του «Νοικοκυραίοι, Ραντιέρηδες, Καιροσκόποι» ότι υπάρχουν βαθύτεροι λόγοι που η επιχειρηματικότητα μικρότερης κλίμακας όχι μόνο είναι πιο συχνή στην Ελλάδα, αλλά δουλεύει και καλύτερα – είναι «η φυσική μας μορφή επιχειρηματικότητας». Οπότε ας αφήσουμετον μύθο της «τεράστιας επιχειρηματικότητας» (πλην εφοπλιστικού κόσμου) ως δείγμα προκοπής και ας σκύψουμε πάνω από τους ιστορικούς εθισμούς και τις ιδιαιτερότητές μας για να βρούμε τα «σωστά κουμπιά».

Μια πολιτική ηγεσία που αντιλαμβάνεται τον ρόλο της σε τέτοιες συνθήκες μπορεί να «δώσει σχήμα» σ' αυτές τις μετεξελίξεις. Άς πούμε, με το να παροτρύνει νέους απελπισμένους από την ανεργία στα θηριώδη άστεα και έτοιμους για μετανάστευση να μην εγκαταλείψουν την Ελλάδα, αλλά να εγκαταλείψουν την Αθήνα και να εγκατασταθούν στην επαρχία. «Η λύσ�! � για ! σένα δεν βρίσκεται έξω από την Ελλάδα – βρίσκεται έξω από την Αθήνα».

Γενικά, σε τέτοιες περιπτώσεις μετεξέλιξης που δεν έχει πάρει ακόμα συγκεκριμένο σχήμα, η πολιτική ηγεσία έχει την εξής μοναδική ευκαιρία: μπορεί να μεταρρυθμίζει… με τα λόγια. Χωρίς κατ' ανάγκην πόρους, απλώς και μόνο με την έμπνευση στόχων και κατευθύνσεων, κομμάτια της κοινωνίας που ούτως ή άλλως «ψάχνονται», ανταποκρίνονται. Είναι κρίμα να μένει μια τέτοια δυνατότητα αναξιοποίητη.

Όποιος «έχει μάτια και βλέπει» μπορεί να διακρίνει την απαρχή αυτών των τάσεων στην ελ�ηνική κοινωνία. Τίποτα βέβαια δεν μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια, και εδώ πάνω στην αναπουμπούλα επιβεβαιώνεται η φύση της κινεζικής «κατάρας»: «σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς». Όντως, καλώς ή κακώς ζούμε σε «ενδιαφέρουσα εποχή»…

πηγή




Διαβάστε περισσότερα »

ΤΩΡΑ:Πυροβολισμοί στα δικαστήρια της Ευελπίδων

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες , οι πυροβολισμοί έχουν...

 ακουστεί από το κτήριο 9 όπου εκδικαζόταν υπόθεση αντιδικίας μεταξύ τσιγγάνων.Φαίνεται πως υπάρχει σοβαρά τραυματισμένος ενώ απορίας άξιο είναι το πως πέρασε το όπλο μέσα στα δικαστήρια αφού γίνεται έλεγχος σε όλους κατά την είσοδο στα κτίρια της σχολής Ευελπίδων.




Διαβάστε περισσότερα »