ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΥΓΟΠΟΥΛΟΣΠολλοί γράφουμε, φωνάζουμε, ψάχνουμε λύσεις και ζητάμε δικαιοσύνη. Περιμένουμε καρτερικά τον σωτήρα, τον ηθικό και έντιμο .....
άνθρωπο, που θ 'αναλάβει τα ηνία της χώρας και των ζωών μας. Περιμένουμε τον "μοναδικό" Έλληνα πατριώτη, για να ηγηθεί της προσπάθειάς μας ν'απαλλαγούμε από τα βάρη που μας φόρτωσε το ΔΝΤ και οι εξ Ευρώπης χρηματοδοτήσεις. Μάταια προσπαθούμε να σηκώσουμε και εμείς λίγο από το βάρος της προσπάθειας γι'ανάκαμψη. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε ν'ανακάμψει η κοινωνία και να πάψουν όλες αυτές οι δυσάρεστες κοινωνικές συμφορές. Η ανεργία και η πείνα, που δεν έχει ακόμη κορυφωθεί και όσο περνά ο καιρός θα χειροτερεύει και συνάμα θα γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη, καθώς με τον χρόνο, ο πόνος θεριεύει. Νομίζουμε λοιπόν οτι οφείλουμε ένα πιάτο φαγητό στον πεινασμένο ή αναμένουμε την βοήθεια για να καλύψουμε τα έξοδά μας. Πως και πως περιμένουμε την οικονομική βοήθεια, είτε μας την προσφέρει ο συγγενής και φίλος, είτε την υπόσχεται η εκάστοτε κυβέρνηση, με αγωνία, με πόνο, με δάκρυα, με απελπισία και βάρος στην ψυχή. Λάθος μέγα, να περιμένουμε αυτή τη βοήθεια. Δεν έχουμε ανάγκη παρά από αυτό το οποίο η Χριστιανική παράδοση ονομάζει Θεία Φώτιση. Από αυτό που οι Έλληνες της παλιάς εποχής, ονόμαζαν αγώνα και θυσία στη μάχη. Αυτό μας λείπει και θα το επαναλάβουμε πολλές φορές. Περνάμε κρίση αξιών, όχι κρίση οικονομική. Για λόγους που δεν ωφελεί να τους εξηγούμε, η κοινωνία μας έχει απομακρυνθεί από ιδέες και ιδανικά, τα οποία τα προηγούμενα χρόνια, την συγκρατούσαν ώστε να μην κατρακυλήσει και συνθλιβεί. Ώστε να μην επιτρέπει στους εισβολείς, ν' αλλοιώνουν το Πατριωτικό μας φρόνημα και την Ορθόδοξη πίστη. Το Σεπτεμβριανό κλίμα είναι βαρύ. Είναι πολύ βαρύ και ο πεινασμένος δεν ελπίζει πια σε ανάκαμψη. Δεν μπορεί να δει φως, εξ αιτίας της εν λόγω "κρίσης" και οδηγείται μέχρι και στην αυτοκτονία. Πως θα τον φωτίσουμε, όταν μιλάμε μόνο για οικονομικά προγράμματα και "λαϊκούς ξεσηκωμούς αγανακτισμένων πολιτών", δίχως νόημα, δίχως ουσία, δίχως καθοδήγηση; Ποιος πιστεύει οτι υπάρχει ελπίδα και "φως" σε "λαϊκές εξεγέρσεις" κομματικών μαζών; Η πείνα δεν πονά, όσο πονά ο ψυχικός πόνος της εθνικής μας ταπείνωσης. Για την Πατρίδα μας, όχι μόνο πρέπει ν' ανεχθούμε κάθε βάρος, αλλά υποχρεούμαστε να το ανεχθούμε. Οι Έλληνες, όχι μόνο δεν μεταναστεύουν στο εξωτερικό, όπως ψευδώς διαδίδουν κάποια ΜΜΕ, αλλά είναι εδώ, παρόντες και περιμένουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Ποιοι είμαστε εμείς που θα παραστήσουμε τους υπεράνω και θα εγκαταλείψουμε την ιερή μας Πατρίδα; Αυτήν, που έχει ποτίσει με το αίμα χιλιάδων πιστών αγωνιστών και μυημένων στο μυστήριο της ζωής στον ιερό τούτο τόπο; Δεχόμαστε με χαρά κάθε θυσία για την Πατρίδα, αλλά είναι ανεπίτρεπτο ν' ανεχόμαστε την εθνική μας ταπείνωση. Χρειάζεται αντίσταση, με κάθε μέσο. Όχι με αναρχικά κηρύγματα, αλλά με πατριωτικό λόγο. Όχι με δράση στους δρόμους, αλλά με Χριστιανική δράση. Η φιλανθρωπία δεν είναι ανθρώπινη αξία, αλλά πράξη συμπόνοιας. Δεν αρκεί από μόνη της να σηκώσει τον λαό όρθιο. Να δοθούν άμεσα οι αξίες του Ελληνισμού πίσω στους Έλληνες, για να σωθεί η πατρίδα. Αν δεν πατήσσουμε σε στέρεα βάση, δεν θα φτάσουμε πουθενά. Και αυτή η βάση, είναι μόνο η ιστορία μας, αυτό δηλαδή που πραγματικά είμαστε, η πορεία μας στον χρόνο και οι θυσίες μας, που τώρα τις αφήνουμε να πηγαίνουν χαμένες. Δεν βοηθάει η κάθε νέα χρηματοδότηση. Ούτε θα'ρθει ο πολιτικός-σωτήρας. Δεν μπορεί να έρθει, όσο εμείς έχουμε αφεθεί στα παιχνίδια προπαγάνδας που μας αποσπούν από τις παραδοσιακές μας αξίες. Αυτές θα μας σώσουν και γι'αυτές ζούμε. Όσο πιο γρήγορα το θυμηθούμε τόσο πιο γρήγορα θα αλλάξουν τα πράγματα. Η πολιτική και κομματική δράση, πρέπει ν'αφήσει τις αξίες αυτές ν'αναλάβουν την πορεία των πραγμάτων από 'δω και πέρα. Γι'αυτές τις αξίες πρέπει να μιλάμε. Αυτές τις αξίες πρέπει να διαδίδουμε.
Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν!____ksipnistere1@gmail.com
