Για τις πόρνες (τις γυναίκες που κατ' επάγγελμα και με αμοιβή προσφέρουν τις σεξουαλικές τους υπηρεσίες) και για τους ομοφυλόφιλους (επίσης και εκείνους κι εκείνες που επιλέγουν την παρενδυσία) μπορώ να πω ότι τρέφω εκτίμηση και θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά τους να κάνουν με το σώμα τους ό,τι θέλουν· ασχ! έτως της ετεροφυλόφιλης δικής μου επιλογής, τις / τους αντιμετωπίζω ανάλογα με το χαρακτήρα τους.
Έτσι, όταν χρησιμοποιώ τις λέξεις «πούστης» ή «πουτάνα» δεν αναφέρομαι καθόλου στους παραπάνω ανθρώπους και στις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, αλλά σ' εκείνους κι εκείνες που βασανίζουν τον ελληνικό λαό (εργατική τάξη, νεολαία, ανέργους, φτωχή αγροτιά…), ιδιαιτέρως όταν κατέχουν θέσεις εξουσίας.
Διάβαζα στο πόρταλ Ανανεωτική της «Δημοκρατικής Αριστεράς» [!] την συνέντευξη που παραχώρησε πριν από λίγες ημέρες ο ηγέτης της Φώτης Κο�! �βέλ� �ς στην εφημερίδαΗμερησία.
Διάβαζα στο πόρταλ Ανανεωτική της «Δημοκρατικής Αριστεράς» [!] την συνέντευξη που παραχώρησε πριν από λίγες ημέρες ο ηγέτης της Φώτης Κο�! �βέλ� �ς στην εφημερίδαΗμερησία.
Κι όταν έφτασα στο σημείο που... τον ρώτησε ο δημοσιογράφος αν «υ�άρχουν "κόκκινες" γραμμές της ΔΗΜΑΡ για το ύψος των μισθών και των συντάξεων που δεν πρέπει να περικοπούν εκ νέου» και περίμενα να δώσει μια καθαρή («αντρίκια»;) απάντηση, εκείνος, ως φανατικός οπαδός της πολιτικής παρενδυσίας, αντί να απαντήσει «ναι, δεν υποχωρούμε κάτω απ' τα 600 ή 400 ή 100 ευρώ στους μισθούς και στις συντάξεις» ή «όχι, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο όριο», προτίμησε σαν «πουτάνα» να υπεκφύγει και είπε: «Θα προστατέψουμε τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.
Και η καλύτερη προστασία για τους οικονομικά ασθενέστερους είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ.»
Αυτό σημαίνει με άλλα λόγια ότι δεν υπάρχει γι' αυτόν και τους ομοίους του τραβεστί «αριστερούς» κανένα τέτοιο όριο των 600 ή 400 ή 100 ευρώ που παραδειγματικά προανέφερα, αλλά ότι το καλύτερο για μας «τους οικονομικά ασθενέστερους» είναι να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, κι ας παίρνουμε οτιδήποτε ή ίσως και τίποτε, κανένα ευρώ (όπως άλλωστε συμβαίνει πια με εκατοντάδες χιλιάδες ―αν όχι εκατομμύρια― ανθρώπους).
Όταν ο ελληνικός λαός έχει βυθιστεί στα άπατα της εξαθλίωσης, εξαιτίας της πολιτικής και των συμφερόντων αυτών που τον εξουσιάζουν, κι όταν η χώρα έχει πλήρως εκπορνευτεί, γιατί αυτό επιτάσσουν η «εθνική» άρχουσα τάξη (αγαπημένη των ελλήνων εθνικιστών και των νεοναζί) και οι διεθνείς της «πελάτες» και νταβατζήδες, είναι πολύ βρόμικο να εμφανίζονται ως προστάτες των «οικονομικά ασθενέστερων» κάποιοι τραβεστί «αριστεροί», απ' αυτούς που συγκυβερνούν και συναποφασίζουν για τα μέτρα τ�ς εξαθλίωσης και της εκπόρνευσης, και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι το θέμα δεν είναι οι «κόκκινες γραμμές» (το μη παρέκει της εξαθλίωσης και της εκπόρνευσης), αλλά το αν θα πληρωνόμαστε σε ευρώ (όσοι και αν θα πληρωνόμαστε), αποδεχόμενοι τον βιασμό και το θάνατό μας στο ευρωπαϊκό μπορντέλο.
Γιατί ό,τι φοβούνται περισσότερο αυτοί οι «αρι�! �τερ� �ί» και μαζί τους οι «δημοκράτες», οι «φιλελεύθεροι» κι ολόκληρη η άρχουσα τάξη είναι μην ξεσηκωθεί ο λαός και τους ανατρέψει, επιβάλλοντας ο ίδιος τα δικά του συμφέροντα, αφού οι «κόκκινες γραμμές» έχουν ξεπεραστεί από καιρό.
Αλλά γι' αυτές αποφεύγει να κάνει λόγο η οποιαδήποτε «αριστερή» πουτάνα.
Πηγή
