Photo: Nationaal Archief/Flickr
1 εικόνα
Η κατάσταση στην σημερινή Ελλάδα μου θυμίζει έντονα την εικόνα του γύφτου και της αλυσοδεμένης αρκούδας που χορεύει. Στο ρόλο του γύφτου ο δημόσιος τομέας και στο ρόλο της αρκούδας ο πολύπαθος ιδιωτικός τομέας. Αλυσοδεμένη η καημένη η αρκούδα αναγκάζεται να υπακούει στις εντολές του αφεντικού της και συνεχίζει να χορεύει μέχρι εξαντλήσεως ενώ εκείνος απλώνει το χέρι και μαζεύει μέχρι δεκάρας το αποτέλεσμα του κόπου της. Η σχέση γύφτου και αρκούδας δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Ο ένας δουλεύει δεσμευμένοςμέσα στο νομοθετικό και φορολογικό χάος και ο άλλος απλώς εισπράττει για να συντηρεί το καταπληκτικό δημιούργημα της μεταπολίτευσης που λέγεται δημόσιο. Ο ένας παράγει και ο άλλος απομυζεί μέχρι το κόκκαλο τους καρπούς της παραγωγής. Ο ένας προσφέρει στη κοινωνία και ο άλλος απλά την επιβαρύνει.
Είναι εκπληκτικό να γινόμαστε σε καθημερινή βάση μάρτυρες της καταστροφικής λογικής των κυβερνώντων όσον αφορά τη συντήρηση του αδηφάγου τέρατος που λέγεται ελληνικό δημόσιο και το οποίο θρέφεται αποκλειστικά από το μόχθο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και εργασίας. Είναι τόσο ενοχλητικό να έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία στην οποία είτε εργάζεσαι σαν το σκυλί για να τα βγάλεις πέρα είτε κοιμάσαι αμέριμνος στη ζεστή αγκαλιά του δημόσιου πατερούλη σε βάρος των πραγματικά εργαζομένων. Φυσικά ακόμα και στο δημόσιο υπάρχουν καταπληκτικοί άνθρωποι που κ�ι εργάζονται και προσφέρουν. Όμως δυστυχώς είναι η μειοψηφία και χάνονται μέσα στη γενικότερη φαυλότητα και αναξιοκρατία. Φυσικά δεν φταίνε οι ίδιο οι εργαζόμενοι αλλά πρωτίστως αυτοί οι οποίοι τους εκπαίδευσαν εδώ και 30 χρόνια να θεωρούν ότι στο δημόσιο εργάζεσαι λίγο ενώ δεν μπορεί να σε πειράξει κανείς. Είμαστε μια κοινωνία με 1,3 εκ. ανέργους του ιδιωτικού τομέα και κανένα του δημοσίου. Ανάμεσα σε αυτούς του 1,3 εκ. υπάρχουν άνθρωποί υψηλού επιστημονικού και μορφωτικού επιπέδου οι οποίοι και έντιμοι είναι και μπορούν να προσφέρουν τα μέγιστα στο χ! ώρο εργασίας τους. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι θυσιαστήκαν στο όνομα της συντήρησης επίορκων δημοσίων υπαλλήλων που ούτε καν αυτούς δεν τόλμησαν οι ιθύνοντες να πειράξουν. Εγώ ξέρω ότι σε μια οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση η τεμπελιά, η αναποτελεσματικότητα και η διαφθορά συνεπάγονται (το λιγότερο) απόλυση. Υγιείς επιχειρήσεις κλείνουν η μία πίσω από την άλλη αφήνοντας πίσω ανέργους γιατί απλά συντηρούμε απίθανους δημόσιους οργανισμούς με μηδενική συνεισφορά παρά μόνο επιβάρυνση στον έλληνα φορολογούμενο.
Αυτό το παραμύθι που ζούμε εδώ και 30 χρόνια δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο γιατί απλά το υγιές κομμάτι της κοινωνίας αδυνατεί πλέον να το υποστηρίζει. Μια κοινωνία δε μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί κατά αυτό το στρεβλό και αναξιοκρατικό τρόπο συντηρώντας τη παθογένεια και τιμωρώντας τη δημιουργία. Όσο η αρκούδα είναι αλυσοδεμένη και ο γύφτος σφυρίζει αμέριμνος απομυζώντας το κόπο της δυστυχώς δεν νομίζω ότι η πατρίδα μας μπορεί να πάει μπροστά. Ας αφήσουμε λοιπόν την αρκούδα να σπάσει τα δεσμά της ώστε να αναγκαστεί και ο γύφτος να συρθεί στο χορό...
