Είχα ακούσει πολλά για αυτό το μέρος. Όμως δεν μπορούσα με κανέναν τρόπο να φανταστώ ότι θα ήταν αυτό που συνάντησα. Ο λόγος φυσικά για τις φοιτητικές κατασκηνώσεις Καλάνδρας, ή αλλιώς Ποσείδι.
Όταν περνάς φοιτητής, ειδικά στο ΑΠΘ, σου λένε ότι δεν γίνεται να βγάλεις τα φοιτητικά χρόνια χωρίς να επισκεφτείς καθόλου το Ποσείδι. Είναι κάτι σαν παράδοση, λένε. Και όντως είναι. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, είτε δηλαδή πηγαίνεις για μέρες και κάθεσαι είτε πηγαίνεις μόνο για μια μέρα για να δοκιμάσεις μπορείς να περάσεις πολύ καλά. Βασικά εφόσον πας για διακοπές, καθορίζεις εσύ ο ίδιος το πώς θα περάσεις καλά. Και το Ποσείδι είναι το κατάλληλο μέρος για να κάνεις ό,τι μα ό,τι θέλεις, ή αλλιώς γουστάρεις!
Σαν κλασσικές διακοπές δεν βάζεις πρόγραμμα στη μέρα σου. Δεν βάζεις άγχος, δεν βάζεις πράγματα για να κάνεις. Και πραγματικά βλέπεις ότι όλοι γύρω σου το ίδιο κάνουν. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ώρα για να κοιμηθείς ή να ξυπνήσεις, για να φας και να πιείς, για να πας στη θάλασσα και στο μπαράκι (beachόμπαρο). Δεν θα έχεις κανέναν να σε ελέγχει ή να σε περιορίζει γιατί γύρω σου είναι κάτι τρελαμένοι φοιτητές που κάνουν πολύ περισσότερη φασαρία από ό,τι εσύ. Κοινώς δεν είναι και οι πιο ήσυχες διακοπές σου, αλλά δεν γίνεται και αλλιώς! Παρακολουθείς ότι καθ' όλη τη �ιάρκεια του εικοσιτετράωρου το Ποσείδι δεν ησυχάζει ποτέ.
Είναι σαν να έχει σταματήσει ένα ρολόι να μετράει ώρες και μέρες και νομίζεις ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχίζεται αιώνια. Ο ύπνος είναι φυσικά περιορισμένος, όχι γιατί δεν νυστάζεις, αλλά γιατί δεν μπορείς λόγω ζέστης να κοιμηθείς πολλές ώρες στη σκηνή. Αλλά αν είσαι κεφάτος είσαι και ξεκούραστος. Ξυπνάς και παίρνεις το πρωινό σου, μετά αράζεις, παίζεις κάνα παιχνίδι στις σκηνές, πας θάλασσα, ρίχνεις τις βουτιές σου, πας στο μπαράκι (beachόμπαρο) και ρίχνεις τους χορούς σου και τις μπύρες σου, γνωρίζεις κόσμο, πας να φας, ξαναπάς θάλασσα, ξαναπάς μπαράκι (beachό�παρο) και κάποια στιγμή φεύγεις. Αρχίζεις τα παιχνίδια στις σκηνές, τίτσου, κρυφτό (ναι κι ας είσαι 20 χρονών), Παλέρμο (για να 'σαι ο δολοφόνος πάντα). Πας να κάνεις μπάνιο στις ντουζιέρες (άμα δεν έχει κόσμο και άμα έχει νερό!) για να πας να ξαπλώσεις. Ξαπλώνεις, κοιμάσαι, ξυπνάς, ξανακοιμάσαι, για να ξυπνήσεις 5 το πρωί και να πας στο μπαράκι (beachόμπαρο). Και σε βρίσκει το ξημέρωμα εκεί να κάνεις και την πρωινή σου βουτιά.
Η επόμενη μέρα μπορεί να είναι τελείως διαφορετική και απρόβλεπτη. Και αυτό είναι που σε αρέσει. Κοινός παρονομαστής, όμως το μπαράκι (beachόμπαρο). Εκεί πας είτε με φίλους είτε με κάτι παραπάνω και περνάς καλά όπως και να 'χει. Αφήνεσαι ελεύθερος, τρελαίνεσαι, δεν σε νοιάζει τίποτα. Για αυτό σας λέω, αξίζει! Και δεν κοστίζει κιόλας. Με 5 ευρώπουλα κάθεσαι όσο θες. Μόνο να προσέχεις πόσα θα φας εκεί! Just do it!
*Ο Σάββας Ιορδανίδης, 18 ετών, είναι φοιτητής Ιατρικής Α.Π.Θ.
