Γνώριμες διαδρομές. Πλατείες, σοκάκια, καλντερίμια, σιντριβάνια. Η μυρωδιά του espresso. Ήχοι νερών, γλώσσα τραγουδιστή, πλανόδιοι μουσικοί. Μια έκπληξη σε κάθε στενό. Ίσα για να σού τραβήξει το βλέμμα, να σε βγάλει από την προκαθορισμένη διαδρομή. Εδώ το μπαρόκ φωνάζει εκκωφαντικά. Σκηνικό θεάτρου. Απαιτεί να βλέπεις, όχι απλώς να κοιτάς, όχι να προσπερνάς. Κουβέντες με τον ζωγράφο της πλατείας, με την κυρία στο μετρό. Ο παλμός της πόλης. Μιας πόλης που της ταιριάζουν περισσότερο οι πλαγιοι φωτισμοί, όχι ο έντονος καλοκαιρινός ήλιος, μα που, ακόμη και έτσι, παρ�μένει κολασμένα γοητευτική.
