Το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε είναι ίσως πια πραγματικότητα. Ποιος ήταν ο κόσμος, όπως τον γνώριζα εγώ ως επαγγελματίας σεναριογράφος και παραγωγός; Μια αέναη προσπάθεια να πείσω τους υπεύθυνους σε κρατικά ταμεία χρηματοδότησης, τηλεοπτικά κανάλια και ιδιωτικές εταιρίες διανομής ότι οι ιστορίες που θέλω να πω είναι αρκετά εμπορεύσιμες ώστε να εγγυηθούν έσοδα και, άρα, τη μισθολογική τους ασφάλεια. Υπήρξα τυχερή η ικανή σε αυτό το παιχνίδι γιατί κατάφερα να δημιουργήσω πέντε κινηματογραφικές ταινίες, δύο τηλεοπτικές σειρές, να εκδώσω τα σενά�ια μιας τρίτης, πέντε συνολικά βιβλία και ατέλειωτα κείμενα, που ο μηχανισμός τα απέβαλε ως αναγκαία φύρα.
Εδώ και ένα χρόνο, και ενώ ο κόσμος και μαζί με αυτόν και ο χώρος μας αλλάζει μέρα με τη μέρα, αποφάσισα να συμμετάσχω στην αλλαγή του. Ξεκίνησα με ένα όνειρο, να χρησιμοποιήσω το διαδίκτυο και τις άπειρες πλατφόρμες του για να πω μια ιστορία σε ατέλειωτο βάθος και πλάτος, αφήνοντας συγχρόνως το μέσο να επηρεάσει την αφήγηση. Με βάση ένα σενάριο μεγάλου μήκους που μόλις είχα τελειώσει, άρχισα μια διαδικασία μακράς διαρκείας με την ομάδα των ηθοποιών του Writers Improv Studio, ενός εργαστηρίου που πριν δυο χρόνια έστησα στη Νέα Υόρκη γύρω από τη μέθοδο του σεναριακούαυτοσχεδιασμού. Το όραμα μου ήταν πάντα να απελευθερώσω τον εαυτό μου και τους ηθοποιούς από τη λογική, τον φορμαλισμό, τη γνώση, την ανασφάλεια και τον εντυπωσιασμό. Η μέθοδος που ανέπτυξα μέσα από πολλά χρόνια πειραματισμού στο Βερολίνο επιτρέπει για μένα το πιο αυθεντικό πάντρεμα συγγραφής και ερμηνείας, ανοίγοντας συναισθηματικά βάθη και συσχετισμούς που αλλιώς θα έμεναν για πάντα κρυφά.
Ξεκινώντας να κινηματογραφώ την δουλειά που κάναμε, ξεκινούσα συγχρόνως και ένα πείραμα κινηματογραφικής αφήγησης στο διαδίκτυο, ένα πείραμα με διάφορα στάδια και στοιχεία: Η ιντερνετική σειρά «42 Seconds of Happiness», 30 προς το παρόν επεισοδίων διάρκειας μέχρι 15 λεπτών στο YouTube κανάλι του WritersImprovStudio, μια κινηματογραφική ταινία με τους ίδιους χαρακτήρες και storyworld, αλλά χρονολογικά μετά τα γεγονότα της σειράς, σελίδες στο Facebook χαρακτήρων της ιστορίας μέσα από τις οποίες αλλη�επιδρούν με την πλοκή, αυτοσχεδιασμός χαρακτήρων στο Twitter, που είναι ίσως ο μονόλογος της εποχής, online ARG (παιχνίδι παράλληλης πραγματικότητας) που εμπλέκει το κοινό στην ανακάλυψη ενός από τους χαρακτήρες που έχει εξαφανιστεί…
Η ιντερνετική σειρά άρχισε να παίζεται τη 1η Σεπτεμβρίου του 2012 και θα συνεχιστεί μέχρι την πρεμιέρα της ταινίας. Αν και πρωτόλεια η προσπάθεια δεν είναι μοναδική ως φόρμα -τα τελευταία χρόνια η Νέα Υόρκη κυρίως αναπτύσσεται σε παγκόσμιο κέντρο παραγωγής σειρών στο διαδίκτυο. Παίρνει ξανά το ρόλο που είχε στην αρχή της τηλεόρασης, όταν ο Paddy Chayefsky και ο Rod Serling πειραματίζονταν με το νέο μέσο που το Χόλλυγουντ ακόμα περιφρονούσε. Εκεί όμως τελειώνουν οι ομοιότητες του «42 Δευτερόλεπτα Ευτυχίας» με τις υπόλοιπες σειρές. `Ηδη έχει αρχίσει να τραβά την προσοχή �ς κινηματογραφική αφήγηση, που χρησιμοποιεί τον αυτοσχεδιασμό, που πειραματίζεται με την μη χρονολογική αφήγηση πολλαπλών πρωταγωνιστών και παράλληλων προοπτικών. Συγχρόνως ξεκινά η συζήτηση για τη σχέση της αφήγησης με την πραγματικότητα και τη σχέση κινηματογραφικής παραγωγής και διανομής που διαδραματίζονται παράλληλα.
Κι εγώ που είχα πάντα την ιδιαιτερότητα να ζω καλλιτεχνικά πολλές παράλληλες ζωές -έγραφα και γράφω σε τρεις γλώσσες και τρεις κόσμους, από τους οποίους καθένας ήξερε αναγκαστικά μόνο ένα μέρος του έργου μου- επιτέλους έχω ένα κοινό σε όλο τον κόσμο. Η σειρά είναι στα αγγλικά, ήδη όμως υπάρχουν οπαδοί που αρχίζουν τον υποτιτλισμό στα ισπανικά και στα γερμανικά.
Το τέλος του κόσμου, όπως τον γνωρίζουμε, για μένα σημαίνει την αρχή ενός κόσμου δημιουργικού, ανοιχτού και με ατελείωτες δυνατότητες.
H Christina Kallas-Καλογεροπουλου είναι συγγραφέας («Σενάριο», εκδ. Νεφέλη, «Οι Ζωές των Λίγων», εκδ Πατάκης), βραβευμένη σεναριογράφος και παραγωγός, από το 2006 Πρόεδρος της `Ενωσης Ευρωπαίων Σεναριογραφών, Δρ. του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, επίκουρη καθηγήτρια του ΑΠΘ, καθηγήτρια στο Columbia University School of the Arts¨ Film Division, και ιδρυτής του Writers Improv Studio στη Νέα Υόρκη.
